Zaterdagavond nog even de website opgestart om de geplande route te downloaden, want ja elke renner wil de beste voorbereiding 😉 . Tot mijn grote spijt was er geen route gepland voor zondag, het weer kon nog wel eens de grootste tegenstander zijn.
Vorige week had ik al kennis gemaakt met deze tegenstander, mocht namelijk een keer met de “elite” mee. En dat heb ik geweten, het begon namelijk al lekker, toen ik de deur uitstapte druppelde het licht….. maar net de zaanbrug gepasseerd te zijn kwam het met bakken uit de lucht. Als een verzopen kat kwam ik druipend bij firezone aan. Gelukkig brandt de kachel in de dikke bak van Forest en tot mijn genoegen stond de stoelverwarming al op de hoogste stand te snorren. Tijdens de rit naar Ermelo kon ik dus lekker opdrogen.
Nauwelijks opgedroogd stapten we met de ervaren mtb’ers op om lekker door de bossen te knallen. De weergoden hadden diezelfde gedachten, dikke druppels denderden uit de lucht.
Kon aardig meekomen, zonder vering leg ik de “elite” het vuur aan de schenen. Advies van Marcel…. we moeten nog ff hoor. Ach we hebben er 8km opzitten, als het zo gaat zijn de komende 34km een appeltje eitje.
Zigzaggend over de bospaden worden de eerste prutplassen nog ontweken. Al gauw verdwijnt alle schaamte en plenst het prut en zand mijn nek in.
Na de nodige kilometers en volgelopen klotsende schoenen en een buiteling verder zijn we weer terug bij af.
Elite? Ik kon hier toch echt een andere benaming voor verzinnen 🙂 🙂
Waar was ik gebleven? Oja het weer voor zondag. Ik controleer mijn weerapp nog even, nou geen wolkje aan de lucht, dus de wekker gezet en op tijd onder de wol (weer die voorbereiding). Bzzzzzzz gaat het om mijn pols, ha dat was mijn wekker, telefoonlampje blinkt op, een WhatsApp bericht van Marcel: gezien de status van mijn achtertuin slaap ik uit. Meldt hij al rond de klok van 02:00.
Heb ik iets gemist? Mijn app gaf toch een zonnetje aan? Strompelend schuifel ik naar het raam en doe het gordijn open … %&@#> SNEEUW? Voor ik teleurgesteld weer in bed stap, app ik mijn voornemen nog even door.
Na flink uitgeslapen te hebben, word ik geroepen dat de tafel gedekt is, sinds tijden weer eens een familie ontbijt op zondagochtend. Want ja die zijn normaal gereserveerd voor fietsvrienden 😉
Rond 11 uur krijg ik een tenenkrommend whatsappje, een foto met twee lachende fietsers in een winterlandschap, met de tekst “was fantastisch”.
Nou bedankt hoor! Hier kon ik het de zondag mee doen.
Volgende week zoek ik mij geluk noordelijker op, hopelijk zijn daar dan de sneeuw hopen opgelost.
De Bengel
