Vanmorgen ontmoeten we elkaar gelijktijdig bij het vertrekpunt. Uiteraard op veilige afstand. Dit geeft toch wel weer een beetje het ouderwetse gevoel dat we met zijn allen zo lang gemist hebben.
We vertrekken in kleine groepjes met voldoende afstand tussen de groepen om de veiligheid te waarborgen. Het enthousiasme geldt kennelijk voor de hele groep want bij het startpunt zijn we met 22 man.
Joep, de trouwe lezer weet dat dit de afgelopen week de vaste buddy van de rijdende reporter is geweest, is er ook maar kondigt direct aan dat hij bij Bergen al weer af zal haken omdat hij op tijd thuis wil zijn. Natuurlijk is het commentaar niet van de lucht. Onder andere wordt gesuggereerd “Zullen we Simone volgende keer ff bellen om vrij voor je te vragen?”. Gekheid natuurlijk; maar precies de gekheid die we met zijn allen stiekem toch gemist hebben.
De Route gaat vandaag via de Provinciale weg naar Limmen en we steken dan door naar de duinen richting Bergen.
Door de duinen via Bergen aan Zee rijden we noordelijk richting de Hondbosche Zeewering.
De temperatuur is goed maar het is drukkend vanwege de regen die gisteren is gevallen.
Er wordt druk gebruik gemaakt van de bidons want het is zweten geblazen.
Voorbij Petten komen we op een smal fietspad te rijden en begint de spanning onder de medeweggebruikers weer toe te nemen. De goedbedoelde maar soms ook simpelweg ondoordachte en zeikerige commentaren zijn weer niet van de lucht. Variërend van je mag niet met zijn tweeën rijden tot “1,5 meter afstand “en andere niet invulbare aanwijzingen. Gelukkig verstoord dit de goede atmosfeer in de groep niet.
We arriveren in Callantsoog waar Stephan met een restauranthouder heeft geregeld dat het terras 1,5 uur eerder opengaat om ons te ontvangen.
Dat geeft nog een extra boost aan de toch al goede sfeer. Het gemopper van onze klaagmuur Ronald H kan daar zelfs geen afbreuk aan doen.
De stukken appeltaart zijn zeer royaal en de met de porties slagroom zou je normaal gesproken gemakkelijk twee stukken appeltaart kunnen bedekken. De uitbaatster van het restaurant is duidelijk in haar nopjes met onze komst.
Na 5 minuten uitbuiken is het weer tijd voor de terugreis. Nog 65 km voor de boeg.
We rijden via de West-Friese Zeedijk en langs het Noord Hollands Kanaal richting Alkmaar.
Als we bij Alkmaar in de buurt komen breekt het zonnetje door de mist heen. Er is zelfs een groep die direct besluit om te stoppen voor een ijsje.
Tegelijkertijd wordt het duidelijk dat Hans van G wel even te veel van zichzelf aan het vergen is. Het valt ook niet mee om met een herstellende gezondheid een rit te maken van 125 km.
Verwoede pogingen van de groepsleden om hem uit de wind te rijden brengen daar maar weinig verandering in.
Hans doet zijn tanden toch nog een keer stevig op elkaar voor het laatste stukje en we besluiten om het einde van de route iets te wijzigen om zodoende Hans zo dicht mogelijk bij huis af te zetten.
Bij het fietserstunneltje van Wormerveer nemen we afscheid van hem. Chapeau Hans!!
Nog ff een klein stukje op snelheid richting station Wormerveer, de Zaanbrug over en het zit er weer op.
Dit voelt bijna weer ouderwets. Nog even en we kunnen weer met zijn allen rijden.
We zien er allemaal naar uit.
Tot volgende week
Marcinello uw rijdende reporter
