Uw rijdende reporter is net teruggekeerd van de witte berghellingen in Oostenrijk. Ja, u leest het goed er was voldoende sneeuw waar uw reporter verbleef. Dat zelfde is, weet ik inmiddels wanneer ik dit proza aan het papier toevertrouw, ook Enrico ten deel gevallen. Al met al doet het je wel afvragen of er op de TV niet alleen excessen worden getoond. Maar goed; dit stukje gaat niet over skiën maar over fietsen. 

Het seizoen van de fietsvrienden is eigenlijk al op donderdagavond begonnen met de borrel op de eerste donderdagavond bij Groen-Geel. Opvallend was het hoge bestanddeel van niet alcoholische drankjes op deze avond. Kennelijk hebben een aantal fietsvrienden toch serieuze plannen voor het nieuwe seizoen. Daarentegen was de inname van het bruine fruit nog op het vertrouwde niveau. Het behaalde gezondheidsvoordeel werd daarmee dus wel weer vakkundig om zeep geholpen. Opvallend was dat we die avond twee prominente leden moesten missen. Allereerst Enrico. Hij was nog met vakantie. De barman was de hele avond van slag. Normaal zorgt Enrico ervoor dat de stroom van alcoholische versnaperingen gestaag blijft doorlopen en dat de rekening aan het einde van de avond wordt betaald en verdeeld. Niet deze keer dus. 

Ook Gerben werd gemist en wel om een hele andere reden. Tijdens het fietsen die dag was hij onwel geworden en maar direct naar de dokter gereden Een goede beslissing bleek achteraf. Hij kon snel worden geholpen en zoals het er nu uitziet zal hij weliswaar even rustig aan moeten doen maar zal hij over een poosje weer volledig hersteld zijn. Namens alle fietsvrienden veel sterkte bij je herstel gewenst Gerben!!

Gisteren begon het gezamenlijk fietsen voor enkele fietsvrienden al weer in Egmond aan Zee. De strandploeg nam daar deel aan de Egmond Pier Egmond Race. Gelukkig waren de omstandigheden gezien het jaargetijde uitstekend. Dit met uitzondering van een straffe windkracht vijf uit het zuidwesten maar dat mocht de pret niet drukken. Uw rijdende reporter nam deel op een fel blauwe strandfiets. Iets wat natuurlijk niet onbesproken is gebleven omdat uw rijdende reporter vaak heeft verwezen naar onze blauwe smurf Bert. Bert heeft inmiddels een ander kleurtje gescoord dus ik vrees dat ik er niet aan ontkom dat ik uit moet gaan kijken voor de streken van Gargamel. Ook nog leuk om te vermelden dat het niet handig is om je raceschoenen mee te nemen als je MTB pedalen hebt. Gelukkig kon de lokale fietsenmaker nog een paar gewone pedalen monteren zodat ik de rit op mijn gympies kon rijden. Pfffhhhh. De race verliep goed en er sneuvelden zelf enkele PR’s. Het was alleen jammer dat Denny nog even op het laatste stuk onderuit ging maar de schade, zoals het zich liet aanzien, viel gelukkig wel mee. De tocht was overigens uitstekend georganiseerd door een van onze sponsoren en fietsvriend Marco van de firma Buter.  Dankjewel Marco.

Vanmorgen stond er een “reguliere” rit gepland met vertrek vanaf de brandweer. Steef kondigde hem aan als een rondje trappelen om de beentjes los te krijgen. Ook een goede gelegenheid voor de standfietsers om de ergste spierpijn weer te verdrijven. Onwennig staat uw reporter deze morgen in het donker op. Gelukkig begint het tegen half negen licht te worden zodat verlichting niet noodzakelijk is. Best wel mooi om met zonsopgang op de fiets te zitten. De fietskriebels hebben kennelijk bij een behoorlijk aantal mensen al weer toegeslagen want we gaan met veertien man op pad. Marcel D en Jordi B zijn ook na een lange afwezigheid weer present. We trappelen met een gestaag tempo vaan rond de 28 k/u richting het Alkmaardermeer en draaien daar langs het NH kanaal richting Purmerend waar Rob P aansluit bij de groep. Rob heeft zijn spaarvarken stuk geslagen en de inhoud geïnvesteerd in een oogstrelende oranje strandfiets. Rob is nogal zuinig op zijn spullen en hij heeft zijn aanwinst de laatste weken meer op de weg gebruikt dan op het strand. Hij vindt het stiekem wel een beetje zonde om er mee het strand op te gaan. Geen g.l.l hoor Robbie gewoon op het strand knallen met dat ding !!

Geheel compleet vervolgen wij onze weg via Monnickendam richting Amsterdam Noord. Daar aangekomen blijkt Steef geen rekening gehouden te hebben met een afgesloten brug die gerenoveerd wordt. Normaal gesproken sturen wij in dit soort situaties Gerben vooruit voor de bouwkundige beoordeling. Dit hebben we ook al eens geprobeerd in Italië en dat is toen (wonderwel) goed afgelopen.  Maar zoals eerder vermeld even geen Gerben vandaag. We missen hem nu al. We draaien om en rijden via een alternatieve route richting de nieuwendammerdijk in Amsterdam Noord. Dit is de dijk die je redelijk comfortabel kunt nemen met je racefiets of je MTB. Met de racefiets is het echter een ander verhaal. Het voelt da net alsof je met 120 bar in je banden over een wasbord van enkele kilometers rijdt. Gelukkig ligt het etablissement voor de koffie en de (verwachte) appeltaart.

Echter van de appeltaart komt niets terecht. We blijken in een vegetarisch c.q. veganistisch restaurant te zijn beland. Allemaal verantwoorde versnaperingen zoals bananenbrood, pindataart , bosbessen-citroencake en dat soort zaken. De kaart toont zelfs een carpaccio op basis van wortels. Vast erg lekker als je er van houdt. Maar volgens mij valt appeltaart beter in de smaak bij de groep. Het ontbreken van de appeltaart heeft gelukkig geen invloed op de goede sfeer vandaag. Tijdens de koffie worden de kansen van de afwezigheid van Gerben voor het bergklassement nog even besproken. Er ontstaat zo wel weer ruimte in de kopgoep.  Aan de andere kant zou hij wel eens zo goed kunnen herstellen dat hij nog harder omhoog gaat. Uw rijdende reporter vermoed het laatste temeer daar bijvoorbeeld Simon en Laurent vanwege soortgelijke blessures nu niet bepaald zachter zijn gaan rijden. De toekomst zal het uitwijzen. 

Tijd om weer op te stappen en de laatste 20 kilometer richting Wormer te voltooien. Kennelijk is Steef nog niet geheel scherp want we rijden in het park bij Amsterdam Noord al direct een doodlopend stuk in. Lachen natuurlijk en natuurlijk overvloedig  sarcastisch commentaar vanuit de groep. De rest van het stuk voltooien we met wind mee en het is overduidelijk dat de fietsvorm misschien nog wat aandacht behoeft maar dat de gesprekken al weer snel op het oude “niveau” zijn beland. Kennelijk heeft dat laatste weinig training nodig. Al met al weer een mooie rit en veelbelovend voor de rest van 2023. 

Het gaat weer een mooi seizoen worden. 

Tot binnenkort. 

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

De rijdende reporter is niet dood; hij leeft!!!

Lange tijd heeft het wielerbestaan en een drukke agenda in de weg gestaan van nieuwe schrijfinspiratie maar ik doe nu toch maar even een poging. 

Ook wel een mooi moment om even terug te blikken op het jaar. Er is immers genoeg gebeurd. 

Sinds het begin van het jaar is de groep, op een incidentele gastrijder na,  redelijk stabiel van samenstelling geweest. De enige uitzondering hier op is onze Heintje Davids van de fietsvrienden Marcel (DL)die zijn fietsbroek enkele jaren geleden aan de spreekwoordelijke wilgen had gehangen en medio dit jaar als een duvel uit een doosje weer terugkeerde in de groep. Welkom terug Marcel. Behoudens het feit dat je lekker veel volume meebrengt om ons uit de wind te rijden (wel ff doortrainen aub) hebben we al weer genoten van je humor.!

Aan het begin van het jaar heeft een groot deel van de groep hard getraind om een surrogaat ronde IJsselmeer te rijden. Dat wil zeggen een eigen uitgezette route (met vakkundige begeleiding van Hans) richting Enkhuizen, Zwolle/Kampen en via Harderwijk en de Flevopolder weer terug. 260 km maar liefst met het venijn in de staart. 

Volgens mij zijn ze bij Mc Donalds in Harderwijk nog steeds niet uitgesproken over de oranje, licht gezette, groep sportievelingen in iets te strakke tenues, die met twintig man het terras heeft bestormd voor de inname van het nodige “ sportvoer” . Volgens mij krijgen ze niet elke dag een bestelling van 21 Big Mac Menu’s ( hier opeten graag !!). Ik vermoed dat ze ook wel ff hebben gedacht van waar hangt de camera?

Aan het einde van de rit begint de humor in de groep over het algemeen nog slapper te worden en ebt de grootste scherpte wel een beetje weg om plaats te maken voor vermoeidheid en pijn in de edele delen, de schouders , het achterwerk en vul maar in.

Als juist op dat moment een bestuurder van een invalidevoertuig besluit om onder het rijden zijn jas even uit te trekken zijn ineens alle ingrediënten voor, om het in Gillis termen uit te drukken, CATASTROFE, aanwezig. 

En zo geschiedde het dat Theo en ondergetekende over de inmiddels gekantelde invalidewagen met bestuurder heen vielen. Gelukkig viel de schade mee. De schrik was er niet minder om. Theo een krom wiel en ondergetekende enkele weken een souvenir middels een blauwe plek op het toch al zo belaste achterwerk. Maar gelukkig, ook voor de bestuurder van de invalidewagen, goed afgelopen.

Ik ga maar een beetje willekeurig door het seizoen heen en herinner me ook nog een rit die we maakten naar Camperduin. Op de heenweg kwamen we in het vroege voorjaar bij Dirkshorn in een forse regenbui terecht. Precies op een plek waar we, behalve strak tegen de gevel van de kerk eigenlijk niet goed konden schuilen. Het gevolg laat zich raden. Verkleumt weer op de fiets om je zelf droog te rijden. Met de lage voorjaarstemperatuur en een vleugje wind er overheen is dat toch wel een uitdaging. Bij Camperduin aangekomen op het terras onder een wollen deken weer een poging doen om op te warmen. Dit lukte uw rijdende reporter met een forse hoeveelheid isolerend spek al niet laat staan iemand als Ron (S) die een zeer bescheiden volume representeert. Ron is van de omvang en lengte dat hij in staat is om een salto in een TL buis uit te voeren. Volgens mij heeft Ron het nog koud als hij aan de terugweg terugdenkt!

We zijn dit jaar alle kanten weer opgereden onder de bezielende leiding van onze navigatiespecialisten Stephan en Simon. Het verbaast me iedere keer weer dat de route naar een bekende bestemming toch weer nieuwe wegen oplevert zodat je denkt; ik weet waar we naar toe gaan maar ik ben hier toch nog nooit geweest. Complimenten hoor mannen; goed werk!!  Ook., en dat is al vaker uitgesproken, is het werk wat achterin de groep verricht wordt zeer belangrijk voor de veiligheid alle fietsvrienden. Hier vindt je vaak Marcel en Edwin terug. Overigens ook de mannen die de ANWB ploeg vormen binnen de ploeg fietsvrienden. Het is telkens weer bewonderingswaardig om te zien hoe de grote blote handen van Edwin het voor doen komen alsof het super simpel is om een band ff van je velg af te trekken. 

Uw rijdende reporter is in Juni dit jaar ook nog op fietsavontuur geweest met fietsvriend Joep naar Bormio (IT) om daar o.a de Stelvio te slechten. Dat is nog wel ff een dingetje kan ik inmiddels uit ervaring vertellen. Het laat zich het beste omschrijven als prachtig en uitdagend. 

Met deze ervaring op zak hoop je natuurlijk wat makkelijker deel te nemen aan een fietsvakantie die we dit jaar hadden bij de Mont Ventoux. Nou dat valt ff vies tegen. De tussenliggende zomervakantie heeft nu niet bepaald positief bijgedragen aan de voorbereiding voor de fietsvakantie. 

Begin September was het weer zover. Met zijn twintigen zijn we afgereisd naar de Ventoux.

Jammer genoeg konden Ronald en Rob dit jaar niet mee. Helaas mannen maar we rekenen weer op jullie aanwezigheid volgend jaar!!. Ronald had nog wel even zijn tuin “traditioneel” beschikbaar gesteld  voor de voorbespreking, Gezellig en weer top geregeld!!

Het weer was dit jaar ook weer uitstekend op onze fietsvakantie met uitzondering van een dag die we geheel in de sportieve sfeer van de week met een wijnproeverij hebben ingevuld. 

Het uitspugen van de geproefde (21!) wijnen lukte niet erg goed maar dit kwam de sfeer zeker ten goede. Overigens het toegenomen brandstofverbruik van de auto’s op de terugweg was recht evenredig te verklaren door de hoeveelheid “souvenirs” die we bij de lokale wijnhandel hebben gekocht.

Walter zorgde voorafgaand aan het Ventoux tripje ook nog even voor een verassing. Hij bleek al een aantal dagen Corona onder de leden te hebben. Gelukkig kon hij samen met Ron 2 dagen later nog aansluiten. 

De beklimmingen bij de Ventoux zijn best pittig maar we hebben het allemaal weer doorstaan zonder ongelukken of valpartijen. De sfeer en de organisatie waar weer van groteklasse. 

Het blijft toch altijd bijzonder om met zo’n grote groep met diverse mannen  met zoveel lol en zonder onvertogen woorden een week de sportieve uitdagingen aan te gaan. 

Ik zie al weer uit naar volgend jaar !!

Op het moment dat ik dit stuk schrijf, begin november, heeft de herfst nu uiteindelijk toch maar besloten om acte de préséance te geven. Enkele buitjes vandaag en de voorspelling voor morgen (zondag) is kort samengevat bagger. 

Het oranje peloton heeft zich zoals te doen gebruikelijk weer opgesplitst in een aantal subgroepen die overigens te pas en te onpas ook door elkaar heen lopen. Zo is er een kleinere ploeg die zich, vaak met aangepast materiaal, op de weg blijft concentreren en is er een groep die zondag morgen zeer vroeg uit de veren gaat en los gaat in het terrein op de MTB. Ook is er een strandploeg en tegenwoordig ook een virtuele Zwiftploeg. Kortom keuze te over om de winter weer sportief te overleven en ook wel leuk om ter afwisseling toch een poosje wat andere activiteiten te verrichten. 

Buiten deze activiteiten hebben we ook in de winter nog de maandelijks borrel bij Groen Geel waar we ook de slappe humor en de sterke verhalen kunnen blijven trainen.

Ik denk al met al genoeg om er zeker van te zijn dat we in dit voorjaar weer met zijn allen paraat staan. 

Tot de volgende schrijfinspiratie. 

Marcinello uw rijdende reporter. 

Lees verder

Het is zondagmorgen. The day after. Fantastisch weer en uw rijdende reporter geniet met volle teugen van het uitzicht over de landerijen die worden overgoten door de opkomende ochtendzon.

Al snel gaan de gedachten terug naar gisteren. Dat kan ook niet anders want het piepen en kraken van het lijf zo vlak na het opstaan zorgt er wel voor dat de inspanning en de bijna fout gelopen gebeurtenis, waarover later meer, je daar actief aan herinnert. Stel voor je bent met een groep hobby fietsers met gemiddelde geboortejaren die over het algemeen tussen 1960 en 1970 zijn gelegen en je probeert een passende activiteit te verzinnen die rechtdoet aan je leeftijd. Wat doe je dan? Juist !; je gaat 250 !!!!! km fietsen op je vrije zaterdag. 

Gistermorgen vertrokken we om 6 !!! uur met 13 man om deze uitdaging aan te gaan. Uiteraard allemaal in de oranje clubkleuren gestoken. Gekscherend wordt er onderweg ook wel vanuit de groep opgemerkt dat we het bereik voor onze sponsoren, aangebracht op de kleding, vandaag enorm vergroten. De sfeer is luchtig maar enige spanning in de groep is toch wel voelbaar. Gaat dit wel lukken? Een van de groepsleden vraagt spontaan om een vinger op te steken als je deze afstand al eens eerder gereden hebt. Het aantal vingers is bijzonder laag. De onderhuidse spanning laat zich dus verklaren. Desondanks hebben we er allemaal vertrouwen in en gaan we vol energie op pad. De route is, zoals te doen gebruikelijk weer tot in de puntjes voorbereid door onze Condor (Stephan).

Ook worden we vandaag begeleid door Hans van G, alias” lange pomp” die ons op de tussenstops zal voorzien van het broodnodige eten en drinken en reservematerialen. Top dat je er bij bent Hans !!

We rijden het eerste stuk over Purmerend waar we Rob P oppikken. Rob vond het even te vroeg om voorafgaand al richting Wormer te rijden. Via Purmerend en door het ontwakende Hoorn pikken we de West-Friese Dijk op. Dat is wel even wennen. Normaal gesproken als we hier fietsen is het altijd druk met recreanten. Vandaag vanwege het vroege tijdstip niet. Dat, in combinatie met een lichte rugwind en een fantastisch uitzicht over het IJsselmeer, maakt het eerste deel van de rit wel erg comfortabel. Bij Enkhuizen worden we opgewacht door Hans die een heerlijke kop koffie en een lekkere gevulde koek bij zich heeft. So far so good.We pakken de route oostwaarts op via de dijk Enkhuizen Lelystad. Altijd weer iets bijzonders. De gebruikelijke lekke banden vanwege de vele stenen op het wegdek blijven ons dit keer bespaard. Bij Lelystad volgen we de oevers van het IJsselmeer noordwaarts om vervolgens net onder Urk onze weg te vervolgen langs de oevers van het Ketelmeer. Om deze route op te pakken moeten we wel nog even een pittige brug langs de A6 beklimmen. We hebben er inmiddels al een kilometer of 90 opzitten. 

De route langs het Ketelmeer is op dit tijdstip van de dag nog redelijk verlaten en het oranje lint kan zich vrij bewegen over het fietspad zonder al te attent te hoeven te zijn op de medeweggebruikers. Die verslapping leidt er toe dat even verderop Stephan en Jeroen de afslag naar de landzijde van de dijk missen. De rest niet. Met als gevolg een splitsing van de groep. In het vertrouwen dat er verderop wel weer een splitsing komt rijden beide groepen individueel door. Even verderop komt de groep weer bij elkaar. Ook Hans stond langs “het verkeerde deel” van de route dus hij mist ook het grootste gedeelte van de groep. Dit leidt er toe dat, in ieder geval bij uw rijdende reporter, dat de bidons leeg beginnen te raken. Gelukkig kan ik van Jeroen een klein voorradje overhevelen en komt et allemaal goed. 

Uiteindelijk weer een hoge en lange brug en we draaien onze carbon rossen bij IJsselmuiden richting Kampen. Hoewel we onderweg regelmatig een gelletje en een energiereep verorberen wordt het nu wel ff tijd voor wat meer substantie. In Kampen aangekomen pakken we aan de oevers van de IJssel een lekker terras voor een kop koffie (en 1 thee graag) met appletaart. De uitbaatster van het terras is zeer goedgemutst maar komt ons even later toch melden dat de voorraad appeltaart net niet toereikend is voor de hele groep. Geen probleem want Simon is toch niet zo van de appeltaart. Na de pauze nog even bij de auto van Hans de voorraden aanvullen en  we gaan weer op weg.

We zitten inmiddels ongeveer halverwege. Het volgende deel van de route leidt ons langs het Veluwemeer over fantastische fietspaden richting Elburg boven Nunspeet langs naar Harderwijk. Inmiddels is de rest van Nederland ook ontwaakt hetgeen er in resulteert dat de fietspaden ook drukker beginnen te worden. In deze omgeving zitten veel vakantieverblijven en dientengevolge ook mensen, vaak op gevorderde leeftijd, die eenmalig een elektrische fiets proberen te berijden. We staan op scherp dus om aanrijdingen te voorkomen. We besluiten al snel dat het beter is om achter elkaar te gaan rijden in plaats van in koppels van twee. Zelfs dan is het nog goed oppassen want ongeoefende weggebruikers krijgen het toch voor elkaar om soms de kruising te blokkeren om ter plekke ff uitgebreid te overleggen. We laten onze dag hier zeker niet door verpesten, die kan al net meer stuk inmiddels , en we laveren ons er veilig tussendoor. Bij Harderwijk aangekomen begint het toch bij de meeste wel te rommelen in het vooronder. Tijd voor de broodnodige calorieën. 

Als echte sportmensen maak je natuurlijk een weloverwogen keuze voor het juiste voedsel voor zo’n prestatie als vandaag dus we besluiten te lunchen bij ……………. THE GOLDEN ARCHES ofwel McDonalds. De zaterdagkrachten aldaar worden rap aan de slag gezet om 14 Big Macs, friet met mayo en natuurlijk grote cola’s voor te breiden. Voor ons kleinste groepslid wordt nog even een kinderstoeltje geregeld J. Deze wordt al weer snel teruggeplaatst omdat we het vermoeden hebben dat hij zelfs dan de grond niet raakt met zijn benen. Het moet wel een grappig gezicht zijn. Al die ietwat gezette mannen in hun te strakke lycra op zeer serieuze fietsen die zich tegoed doen aan deze caloriebommen. Maar ja; je zult het maar nodig hebben voor de rest van je rit. We moeten immers nog wel 90 km voordat we hopelijk weer veilig thuis arriveren. 

De tank zit weer vol en we steken het Wolderwijd over om vervolgens de, voor het gevoel, eindeloze Flevopolder in te draaien. Het voelt niet alleen zo maar het is soms ook zo. We rijden op een gegeven moment op een weg van meer dan 21 km rechtdoor totdat we de volgende afslag pas moeten nemen. Gelukkig hebben we daarvoor middels verlaten dijkwegen ook wel de mooie kant van de polder kunnen zien anders zou je je toch werkelijk afvragen wat ons heeft bewogen om deze route te kiezen. Toch zit er op deze weg nog een kleine gebeurtenis in het verschiet. Een berijder van een trekker slaat onverwacht linksaf en Jos en Rob die op dat moment voorop rijden weten hem op het nippertje te vermijden. PFOOOEEEHH.

Hoe bestaat het toch op zo’n verlaten weg zo’n situatie. Gelukkig loopt het goed af. Bij Almere Haven zien we weer de eerste tekenen van leven weer om ons heen. Hoewel bij ons het besef begint te komen dat we het met zijn alleen wel gaan halen en daardoor de spanning wat terugloopt moeten we toch alert blijven. Vanwege het mooie weer heeft de Almeerse bevolking massaal de waterlijn opgezocht en laten we daar nu precies rijden. Ook hier komt de ervaring in de groep weer bovendrijven en we passeren veilig Almere  om vervolgens via Muiden richting Amsterdam te rijden. Daar worden we achter de Maxis opgewacht door Hans voor onze laatste stop voor het eindpunt. Het afstappen begint vanwege de strammer wordende spieren al zichtbaar lastiger te worden.De voorraden gevuld en niet te vergeten de blazen weer geleegd en we kunnen weer verder. 

Oh ja; nog een onbenoemd puntje maar voor een volledig beeld wel belangrijk!! Met het vorderen van de leeftijd in de groep vordert ook de behoefte van sommige groepsleden om regelmatig dringend te verzoeken om even een plaspauze in te lassen. Dit gebeurt tijdens de gehele rit dan ook zeer regelmatig. Het aantal is vandaag gezien de afstand niet op een hand te tellen. De prostaat speelt natuurlijk een rol maar bij sommige van de groepsleden is het meer een kwestie van de laatste fase van de alcoholverwerking van de voorgaande dag. Het is tijd voor het laatste deel van de route. Nog circa 25 km te gaan. We zijn nauwelijks op weg of een voor ons rijdende bestuurder van een invalidevoertuig verliest de controle over zijn besturing omdat hij onder het rijden zijn jas uittrekt. Hij zwenkt naar de linkerkant van de weg en valt daar op zijn kant. De voorste twee koppels remmen stevig en weten er langs te rijden maar uw rijdende reporter en Theo hebben alleen nog links ruimte. Helaas geen ruimte genoeg en we eindigen beiden op de grond samen met de bestuurder van het invalidenvoertuig. Gelukkig blijven de verwondingen beperkt tot schaafwonden en blauwe plekken. De fiets van Theo heeft een slag in het wiel en de fiets van uw rijdende reporter heeft een afgelopen ketting. Gelukkig kunnen we na uitwisseling van gegevens met de tegenpartij weer  verder. We laten volgende week de boel wel weer controleren bij onze  huismecaniciens bij Piet de Wit.

Goede bijkomstigheid is dat de adrenaline plaats heeft gemaakt voor de vermoeidheid. Het eerste stuk lijkt zelfs iets makkelijke te gaan. Het laatste stuk over bekend terrein door Amsterdam Noord en via Poelenburg door het Kalf en de Zaanse Schans naar huis. Bij de brandweer nog even de spullen bij Hans uit de auto en het zit er op!!

We kunnen terugkijken op een fantastische dag en bovendien een fantastische prestatie. Een dag die we zeker niet snel zullen vergeten. Tijdens het schrijven begint het lijf zich al weer te versoepelen en begint uw rijdende reporter zich al weer stiekem af te vragen wat de volgende uitdaging weer zal worden. Iedereen bedankt voor de mooie dag en wie weet tot de volgende ……

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Eindelijk weer een bericht van uw rijdende reporter. De inspiratie om te schrijven had de afgelopen weken besloten om het aantal boventallige verlofdagen in een keer op te nemen met een langdurig leeg blad als gevolg. Maar niet vandaag. Eerlijk gezegd was er nog een zetje (verzoekje) nodig van de condor maar we zijn er weer. We zitten in een interessante fase van het zomerseizoen. De lengte van de ritten begint op te lopen en de algehele vorm in de groep begint zich te manifesteren.

Vanmorgen natuurlijk weer een oranje verzameling bij de brandweer met een in afwijkende kleur gestoken gastrijder. De ploeg is zoals te doen gebruikelijk stipt om 08.30 uur compleet. Simon en Gerben nemen, zoals tot enkele weken te doen gebruikelijk, als eerste de kop. Gerben uiteraard weer op de gouden koets. Oh ja; dat doet me eraan denken dat de naam van de blauwe smurf nog dient te worden vervangen. Na lang beraad en ampele overwegen kan niet anders geconcludeerd worden dat het blauwe van de smurf toch wel zijn reputatie heeft opgebouwd in het peloton. Zelfs nu hij een paar weken in de lappenmand heeft gelegen en wat minder aanwezig is geweest. Als je dit gegeven combineert met zijn nieuwe karretje in de tint van een zoetgerijpte smakelijke tomaat komt de combinatie “blue tomato” boven water drijven. Laten we het daar voorlopig als werknaam maar ff ophouden. 

De rit gaat vandaag eerst naar het noorden. Wind op de kop en ondanks een zonnetje toch behoorlijk fris voor de tijd van het jaar. Dat zie je ook terug in de diversiteit aan kleding in de groep. Alle soorten kleding door elkaar heen variërend van het volledige zomertenue tot Jeroen in zijn wollen onderbroek. Dit natuurlijk om zin fragiele knietjes op temperatuur te houden. Althans dat is de verklaring van Jeroen. Hem kennende kan het ook gewoon een kwestie zijn dat hij gewoon vergeten is waar hij zijn zomerkleding heeft opgeborgen. Het laatste lijkt mij het meest aannemelijke. Bij de brug bij het Alkmaardermeer geven Simon en Gerben de kop af en valt de eer aan Frank en uw rijdende reporter ten deel om het peloton door het eerste deel van de Schermer te leiden. Na een kilometer of 8 is de conclusie dat het toch wel stevig waait en is het de beurt aan het volgende koppel. Marco (M) onze rijdende banketbakker die net terug is van een tropische vakantie (niets van te merken hoor Marco) en Rob P de immer energieke fietsvriend uit Purmerend. Voor Marco natuurlijk ook meteen een testmomentje. Hij gaat samen met Jos over 4 weken The Ride rijden. Het peloton meandert zich over de kronkelende dijkwegen in de Richting van Ursem. Iedereen is relaxed maar net voorbij Ursem staat de boel in een keer op scherp. Een van de voorgangers mist een afslag naar het fietspad met als gevolg grote verwarring bij alle volgers. Direct staat iedereen op scherp !!. Gelukkig loopt het allemaal goed af. Normaal gesproken gebeurt dit maar zelden maar nog geen paar kilometer verderop, net nu de hartslag weer een normaal niveau heeft bereikt, gebeurt het nog een keer. Ook dit loopt gelukkig goed af. We steken de A7 over boven Hoorn en rijden door de West-Friese lintbebouwing verder in de richting van het Noorden. We krijgen hierbij gezelschap van een groep damesfietsers uit Ursem die bezig zijn met hun wekelijkse zondagsrit. Of het nou voor de gezelligheid is of dat ze het gewoon lekker vinden om ff uit de wind te rijden ze blijven zeker 20 km gelijk met ons op rijden. Uiteindelijk haken ze vlak bij Bovenkarspel af. Daar staat ons een heerlijk terras te wachten bij café/restaurant De Buren waar onze Condor heeft geregeld dat ze speciaal voor ons al om 10 uur geopend zijn. 

Daar realiseer je de mooie dingen die je meemaakt als fietsvriend. Wat is er nu leuker om onder het genot van een warm stuk appelgebak met koffie in het zonnetje te genieten van het gezwets in de groep. Ja gezwets want inhoud heeft het vaak niet of nauwelijks. Ook vandaag gaat het zoals te doen gebruikelijk weer nergens over. In ieder geval niet iets wat de moeite is om op papier vast te leggen. Lachen staat voorop en daarna komt de inhoud aan de beurt. Gelukkig zijn onze stops dermate kort dat we aan het laatste vaak niet toe komen. Lachen en appelgebak geven weer nieuwe energie voor de terugweg. 

En wat voor energie. Het tempo gaat er op de dijk langs het IJsselmeer goed op en ligt voortdurend zo rond de 38 km/u. Dit houden we vol tot Hoorn. Zo dat schiet tenminste op. Je kunt alleen maar door Hoorn komen via het centrum. Altijd een obstakel en goed uitkijken geblazen. Voorbij Hoorn schiet de berijder van de gouden koets even kort in de kramp vanwege een gebrek aan kilometers in de afgelopen weken. Dit gebeurt nog twee maal maar we weten het rijdende te houden. Sterker nog het tempo blijft nagenoeg onveranderd hoog op weg naar Purmerend. Hier haakt Rob af. Bij Neck besluit Gerben zichzelf ook uit het lijden te verlossen. Hij slaat af om via Jisp de kortste weg naar huis te nemen. Degenen die regelmatig meerijden weten dat de Noorderweg werkt als een rode lap op een stier. Luik naar beneden en gas erop. Onze condor weet dit natuurlijk ook en zet op de kop de gaskraan nog ff extra open. Voor ontsnappingen derhalve geen ruimte !!

Vlakbij de Enge Wormer aangekomen zie ik dat Jos de aansluiting met de groep is kwijt geraakt en ik besluit met te laten terugvallen om hem op te wachten. Op het moment dat hij bijna bij me is, bij de brug de Enge Wormer in, roept hij dat hij afslaat richting Zaandam. Voor niets gewacht dus #!!## en de aansluiting met de groep kwijt geraakt. Er zit niets anders op dan de kop naar beneden en de achtervolging inzetten. Helaas blijkt er nog voldoende energie in de groep te zitten om de eindsprint in te zetten. Ondanks mijn tempo van boven de 35 km/u zie ik de groep alleen maar verder wegrijden. Er rest niets dan nog even naar de overkant te zwaaien bij de Bartelsluis. Het laatste stukje naar Oostknollendam en het zit er weer op. 

Bij het stopzetten van de fietscomputer blijkt nog maar eens dat er vandaag, ondanks de wind, best stevig is doorgereden. Het gemiddelde staat op 31 km/u. Behalve met de rit vandaag ook weer even geoefend met het schrijven van een stukje. Binnenkort misschien weer meer. 

Marcinello uw rijdende reporter.

Lees verder

Deze morgen 13 maart zet het voorjaar echt zijn tanden in het weer. Het is voor het eerst dit jaar vorstvrij op de vroege morgen. Toch zijn er nog enkel fietsvrienden die het zekere voor het onzekere hebben genomen en nog op het wintermateriaal zijn verschenen. Dit geldt niet voor Bert en Jeroen. Beiden verschijnen op het vertrekpunt met hun nieuwe karretje. Allebei zo trost als een aap met 7 …… (eindigt op ullen). Wat betreft Bert is het wel ff omschakelen voor uw rijdende reporter. De blauwe smurf, een naam ontstaan uit de knalblauwe framekleur van zijn vorige fiets, gaat niet meer op. Nou daar zullen we binnenkort wel weer iets naders toepasselijks voor verzinnen. Suggesties zijn uiteraard van harte welkom en worden in het deskundigenoverleg onder het genot van een lekker koud biertje tijdens de volgende maandborrel meegenomen.

Vaak rijden Simon en Gerben “ traditioneel” de eerste kilometers voorop. Vandaag is het gouden koppel bruut uit elkaar getrokken vanwege een kwaliteitsweekend van Gerben en zijn vrouw. Simon wordt echter liefdevol door onze wegkapitein Steef opgevangen en door de eerste kilometers heen gesleept. Er waait een warme wind vandaag ! Hopen dat Gerben er volgende week wel weer is want onze beperkte sponsorinkomsten laten geen permanente inhuur van een groepspsycholoog toe!! In het voorjaarszonnetje dartelen de oranje fietsvrienden zich via Wormer en Purmerend richting Amsterdam Noord.

Steef is  weer fantasievol losgegaan bij het samenstellen van de route. Zelfs zodanig dat niet alleen uw rijdende reporter op kop twee maal verkeerd rijdt maar het ook Steef zelf overkomt. Ik kan u verzekeren dat de beste stuurlui hierbij niet aan wal staan maar zich in de “bus” van de groep fietsvrienden bevinden. Uiteindelijk belanden we dan toch bij ons vast adres in de haven van Marken.  Dat is vandaag wel ff wennen vanwege het lekkere weer. Hier komen we normaal gesproken vaker ’s winters met Oostenwind dus kou. Niet vandaag dus. Wat een genot om ff lekker een bakkie te doen in het voorjaarszonnetje met zicht over de haven.

Na de koffie staat het peloton al geheel klaar als we er achter komen dat onze toekomstige loco burgemeester Enrico nog ontbreekt. Of het nu de koffie was of een gevalletje prostaatvergroting laten we ff in het midden maar Enrico bleek nog ff snel de piepers af te moeten gieten. Er gaat een luid gejoel op als hij in de deuropening verschijnt. Trouwens woensdag verkiezingen !! Hoewel uw rijdende reporter natuurlijk volstrekt neutraal is zou het natuurlijk fantastisch zijn als we een afgevaardigde van de fietsvrienden in het gemeentebestuur kunnen krijgen. Stemmen op Enrico zou ik zeggen !!!

De groep zet zich piepend en krakend in beweging. Het gestage tempo van het eerste deel van de rit zo vroeg in het seizoen heeft toch al wat sporen van vermoeidheid achtergelaten. We belanden al snel in het landelijk gebied tussen Broek in Waterland en Ilpendam en wat denk je? Steef rijdt voorop weer verkeerd. Dit heeft tot gevolg dat we een kilometer of drie met de wind op de pet terug moeten rijden om weer op de route te komen. De groep slaat zich er echter met de nodige humor doorheen en we belanden uiteindelijk voor de rest soepeltjes in Purmerend. Vervolgens via Purmerland en Oostzaan naar het fietspad langs de A9 waar de mannen op de (zomer)racefiets ff helemaal losgaan en het tempo er lekker opzetten. Bij het Heerenhuis weer hergroeperen en door de Enge Wormer terug waar het restantje energie er nog even uitgeperst wordt. Voor de oplettende lezer; geen Hinnetje vandaag !! De naamgever van dit verschijnsel begint langzamerhand in vorm te raken maar is nog niet in een dusdanige vorm dat hij de einsprint even (onverwacht)kan inzetten. Komt goed hoor Ronald !! Gewoon de trainingsintensiteit wat opvoeren!! Een keertje of vijf per week dan ben je over een maand weer het mannetje. Al met al weer een prachtige rit in een heerlijk voorjaarszonnetje.

Tot de volgende keer.

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Dat staat al een stuk beter dan tourtje gehaktbal zoals de rit van vandaag is aangekondigd. Voordat uw rijdende reporter van huis gaat komt er al een app binnen. Ronald haakt af vanwege een slechte nacht. De vraag is natuurlijk of deze veroorzaakt wordt door het vooruitzicht van de temperatuur rond het vriespunt en windkracht 5 uit het zuiden of dat er misschien andere factoren zoals de welbekende gebreide onderbroek aan ten grondslag liggen. 

Op het gebruikelijke tijdstip komt het oranje peloton bij elkaar bij de brandweerkazerne. Er wordt even snel gecheckt wie de route in zijn computer heeft staan. Joep geeft aan dat hij er nog nooit een route in heeft gehad en vraagt zichzelf daarbij hardop af waarom hij eigenlijk een Garmin heeft. Staat wel mooi op de fiets en misschien kun je er ook (natuur)films op bekijken onderweg. Enfin de toon is weer gezet en we moeten nog vertrekken. Stefan heeft vandaag een verassende en doordachte route uitgezet. Het eerste gedeelte gaat zoveel mogelijk beschut richting het zuiden via de watertoren bij Nauerna naar het politiebureau en vervolgens door het Kogerveld richting het centrum van Zaandam. Voor ons een vreemde route en we moeten ook opletten dat we niet verkeerd rijden. Uw rijdende reporter rijdt bij het politiebureau al verkeerd een paar kilometer verder gebeurt het (gelukkig) nog een keer. Pffhhh dat scheelt uw rijdende reporter weer een hoop opmerkingen, lees gezeik, gedurende de rest van de rit. Bijkomend voordeel van verkeerd rijden als je voorop rijdt is dat de groep zich snel corrigeert en achter je wel de goede route pakt met als gevolg dat je na gedraaid te zijn achteraan lekker uit de wind rijdt. Maar dat is natuurlijk niet de opzet geweest van uw reporter( J).

In het centrum van Zaandam gaat het nog een laatste keer verkeerd maar vanaf daar komen we wat meer op de gebruikelijke wegen terecht en gaat het met de route niet meer mis. Via Zaandam Zuid gaat het via Amsterdam Noord door Landsmeer richting  Purmerend. Het tempo ligt hoog met windkracht 5 in de rug en we bereiken gezellig keuvelend Purmerend. Daar draaien we de Beemster in en het is snel gedaan met het “gekeuvel”. Cees, onze pelotondiesel zet er samen met Rob een straf tempo op half tegen de wind in. Dat leidt al snel tot het nodige gepiep en gekraak in de groep. Het gekeuvel zet zich om in een licht gebrom .Niet zo raar want in deze tijd van het jaar zijn de trainingsverschillen nog groot en zijn er tempoverschillen door de verschillende fietsen (MTB’s beachbikes, gravelbikes en racefietsen) Ook de coronakilo’s veroorzaken natuurlijk ook tempoverschillen.Maar degenen die ons een beetje kennen weten dat het sociale aspect ook een belangrijke rol speelt in de groep. Niet dat we de concurrentie aan willen met de stichting Socutera maar we letten op elkaar. Het tempo gaat dus op “een tandje lager”. Gestaag op naar ons pauzedoel de ballentent in De rijp. Ballentent? Ja Steef heeft na het succes van de herfst van vorig jaar weer een stop gepland in een koffietent in De Rijp waar de specialiteit van het huis een broodje huisgemaakte bal, al dan niet met een pompje mayo, bij enkele enthousiaste fietsvrienden er om 10.30 uur slikvingerend in gaat. De huisgemaakte appeltaart en de koffie zijn ook van topkwaliteit. Koffie en Lekkers doet haar naam eer aan. Vol goede moed vervolgen we de route. Je zou natuurlijk denken dat we er bijna zijn maar degene die wel de route hebben geprogrammeerd (ja Joep er zijn toch wel voordelen) zien al snel dat de route niet direct naar huis gaat. Onze Steef heeft nog ff een verassingslusje ingebouwd aan het einde om de bal alvast al een beetje te laten verteren. Bij het Alkmaardermeer gaat het weliswaar naar Spijkerboor maar in plaats van rechtsaf te gaan naar Oostknollendam en Wormer gaan we eerst nog door naar Purmerend om bij het fietspad naar Jisp pas weer richting Wormer te draaien. Onze gastrijder Jermain begint nu echt aan het einde van zijn latijn te komen maar we weten hem toch ook uiteindelijk richting Wormer te begeleiden. Roland, Gerben en Joep bereiken als eerste het huisadres en staan waarschijnlijk als eerste onder de welverdiende warme douche. Gedurende de route door de rest van Wormer brokkelt het oranje lint verder uit elkaar en kunnen we weer met voldoening terugkijken op een stevige maar verassende rit.

Lees verder

Dat is weer ff lang geleden dat we verzamelden bij ons vertrekpunt bij de brandweer op zondagochtend om 08.30 uur !! Door het opheffen van de maatregelen en het rijzen van de temperatuur zijn er weer een behoorlijk aantal oranje mannen uit de winterstand gekomen. Deze morgen zestien om precies te zijn. Iets te veel volgens de normen maar met een beetje extra afstand prima te doen. Toch nog wel een beetje onwennig start de groep om klokslag 08.30 uur voor een ritje Bergen. 

De gebruikelijke kopmannen weer voorop waaronder Simon/Simon voor de navigatie. Als ik even om me heen kijk dan is aan de fietsen te zien dat het wintergevoel nog niet helemaal verdwenen is. Het is een mix van pekelfietsen, mtb’s en strandfietsen. Sommigen hebben hun zomerkarretje alweer van stal gehaald waaronder……. (ik heb met  Jordy J afgesproken om geen namen te noemen). Toch nog een beetje onzekerheid over de vorm? Dit blijkt echter volkomen onterecht want bijna iedereen heeft toch, veelal onder de radar, wel enige trainingsarbeid verricht in de winter. Kennelijk gaat het voor een paar mannen nog ff te hard aan het begin van het nieuwe seizoen. Ronald K en Ronald H vinden het in de buurt van Heemskerk welletjes geweest. Komt goed mannen; we hebben nog een heel seizoen voor ons!!

Via Heemskerk en Castricum laveert het oranje lint zich in een gestaag tempo richting Bergen. Het voelt al snel weer als vanouds. Zelfs het slappe ge-OH is binnen de kortste keren weer op het piekniveau van vorig seizoen. Eerlijk gezegd maakt dat het fietsen met de groep ook zo leuk. Natuurlijk is de prestatie belangrijk maar ontspanning en plezier wegen minstens even zwaar. Stephan heeft vandaag, ondanks dat we in een bekend gebied rijden, de route zo in elkaar gezet dat er toch weer een aantal weggetjes in zitten waar je niet vaak komt. Goed geregeld Steef. We zien weer uit naar alle verassingen die we ongetwijfeld weer gaan meemaken dit seizoen. Via Bergen belanden we in Alkmaar waar we ons nestelen op het buitenterras onder de heaters. Het lijkt wel voorjaar. Lekker bakkie koffie en appeltaart erbij !! De zekerheid dat we op het restant van de rit voornamelijk wind in de rug hebben maakt het plezier nog groter. Iedereen neemt de gelegenheid om ff lekker bij te kletsen. Sommigen hebben elkaar soms een paar maanden niet gesproken. Het is wel verleidelijk om te blijven zitten maar we zetten ons na een minuut of twintig toch maar weer in beweging.

 

Nog een restantje door Alkmaar en via het Noord Hollands kanaal naar de brug bij het Alkmaardermeer. Daar gaan we rechtsaf om onze weg langs het Noord Hollands kanaal te vervolgen. Uw rijdende reporter, woonachtig in het mondaine Oostknollendam ziet er al naar uit om door de groep thuis te worden afgeleverd en deelt zijn vreugde ook met de groep. Steef houdt zijn mond. Bij Spijkerboor gaan we rechtsaf maar niet na de brug maar voor de brug !! Dus daarom hield Steef zijn mond J. Never a dull day !!

Het laatste stukje naar Westknollendam is nog wel ff klussen tegen de wind in maar ons nieuwe talent Raymond en onze die hard routinier Cees draaien hun hand niet om voor het kopwerk. Goed gedaan mannen! Via Wormerveer gaan we over de Clausbrug weer op huis aan. Mark H voorop. Het zal toch niet het eerste Hinnetje van het seizoen worden? Maar Mark houdt zijn kruit nog droog. Hij blijft gestaag door rijden zonder het tempo noemenswaardig te verhogen. 

Al met al weer een prachtig mooie rit en een feest om iedereen weer te zien. Hier raken we allemaal weer gemotiveerd van na alle kou en Covid ellende.Het gaat zeker een mooi seizoen worden. Ik zie er naar uit en zal de lezers natuurlijk weer regelmatig op de hoogte houden van onze avonturen.

Marcinelllo uw rijdende reporter

Lees verder

Dit is normaal een tijd dat uw rijdende reporter zich gedraagt als een journalistieke eekhoorn die zijn redactionele beukennootjes verzamelt om in het voorjaar weer vol van inspiratie het nieuwe seizoen tegemoet gegaan. Maar op veler verzoek toch nog even een tussendoortje.

Vanmorgen staat er een middellange rit van 80 k op het programma . Een rondje Knip genaamd naar het gelijknamige café waar we de tussenstop heb gepland. Ook nog eens halverwege dus toepasselijker wordt het niet. Op de vertrekplaats komen 11 fietsvrienden bijeen. De rest is op het strand of in het terrein op de MTB actief. De blauwe smurf (Bert) maakt direct duidelijk dat het na drie weken afwezigheid over is met de rust. Juist nu we een dag hebben omdat onze fietsvriend Joep niet aanwezig is. Ze zullen het toch niet stiekem met elkaar afstemmen?

Op de afgesproken tijd zet de groep zich in beweging met twee van de drie vaste kopmannen , Stephan en Gerben, op kop. Het lijkt de formule 1 wel waar elke week het tempo wordt bepaald door een drietal rijders. Het tempo ligt lager dan in de zomer. Dit heeft o.a. te maken met de diversiteit in het materiaal. Ook uw rijdende reporter rijdt vandaag op een nieuw karretje; een strandfiets. Maar  de wintervorm speelt natuurlijk zeker ook een rol. De oranje boog kan immers niet altijd gespannen staan. Het tempo ligt weliswaar lager maar dit geldt zeker niet voor het volume.

Uw rijdende reporter heeft het genoegen om naast de blauwe smurf te rijden. Dit resulteert in een hoogfrequente fluittoon in het linkeroor voor de rest van de dag. Misschien een goed idee om ook oranje oordoppen aan de standaard uitrusting van de fietsvrienden toe te voegen. Ik ken nog wel een glazenwassersbedrijf in Wormerveer die deze zou kunnen sponsoren 😊.

Zonder gekheid; best wel gezellig keuvelend rijden we via een perfect uitgezette route noordwaarts. De omstandigheden zijn ons goed gezind. We zien fantastische Nederlandse najaar luchten met regenbogen en heftige buien in de verte. Maar hoewel we hier en daar een paar druppels meepakken rijden we er op de een of andere manier aardig tussendoor. Vlakbij Heerhugowaard bevestigt Bert V nog maar eens het voortschrijdende middelbare leeftijdbeeld in de groep door het inroepen van een urgente plaspauze. Of het nu komt door de tien toeschouwers of door de lage temperatuur Bert heeft enige moeite om het voor de plas benodigde materiaal in stelling te brengen. De term pulken valt zelfs !! Voorzien van deskundig commentaar en goedbedoelde tips van de tien toekijkende fietsvrienden lukt het uiteindelijk toch en kunnen we opgelucht, zeker Bert, weer verder. Vlak voor de Knip komen we door de landerijen te rijden waar een kenmerkende lucht de neuzen van de groepsleden bereikt. In eerste instantie wordt het geweten aan bovenmatige gasvorming bij onze voorrijders maar al snel wordt het duidelijk dat het anders is. Vanuit de voorzijde van de groep wordt gewaarschuwd voor bagger op de weg die daar in verband met het oogsten van kool is achter gebleven. Uw rijdende reporter is even niet scherp en wordt binnen een tempo waar een Volendamer stukadoor trots op zou zijn voorzien van een laag natuurlijk leem aan de voorzijde.

Hilariteit alom als we enkele minuten later bij de Knip arriveren. Uiteraard wordt dit even op de gevoelige plaat vastgelegd en gedeeld in de groepsapp. Gelukkig bieden de toiletvoorzieningen uitkomst en kan uw rijdende reporter weer fris en fruitig van de welverdiende appeltaart genieten. De sfeer is ontspannen, de koffie en appeltaart goed en na een tweede kop koffie aanvaarden we de terugweg.

Via Koedijk rijden we Alkmaar binnen en vervolgen we onze weg om via Akersloot, Uitgeest en Krommenie weer in Wormer aan te komen. Na een lekkere warme douche kan ik alleen maar concluderen dat fietsen ook in deze tijd van het jaar een geweldige bezigheid is. Tot de volgende keer!!

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

De herfst is ingetreden in Nederland. Dit heeft zich de afgelopen week geuit in harde, soms stormachtige wind en hoosbuien. In sommige delen van Nederland zelfs in de vorm van windhozen met alle gevolgen van dien. Maar niet vandaag. De weergoden zijn ons goed gezind en dat is ook aan dan ook te merken aan de opkomst van rond de 20 man. Rekening houdende met een strandploeg en een MTB ploeg die afzonderlijk hun weg zoeken een ruime opkomst. 

We vertrekken klokslag 08.30 uur en Gerben komt nog op het laatste moment de bocht omzeilen om bij de Bartelsluis aansluiting te vinden. Hij pakt meteen met onze fietsdirigent Stephan de leiding. De oranje fanfare rijdt er in gestaag tempo achteraan. Ondanks de aanvankelijke frisse temperatuur is het genieten geblazen. Helemaal als de zon nog een duit in het zakje doet waardoor de stramme ledematen in de soepele modus komen. Het is niet druk onderweg. Dat is fijn want de route brengt ons vandaag naar Driemond. Dat betekent altijd weer de niet te vermijden strijd met de urban jungle waarin de vele ontmoetingen met wandelaars, fietsers en andere weggebruikers altijd weer de nodige uitdagingen vormen. Gaat hij nu wel links of gaat hij nou rechts? De tegenligger zal ons toch wel gezien hebben? Als deze dame maar niet plotseling van de stoep afstapt. Zal hij de bel wel gehoord hebben? Dat zijn allemaal vragen die door je hoofd heen spelen. Helemaal als je op kop rijdt want dan is de hele groep afhankelijk van je inschatting.

Maar het gaat prima door Amsterdam Noord heen en we nemen de Schellingwouderbrug om aan de overkant van het IJ onze weg te kunnen vervolgen. Daar treffen we een brug die zojuist geopend wordt om een zeilboot door te laten. Nou ja.. het is ff niet anders. Geeft de gelegenheid voor een mooi momentje om rustig bij te kletsen en van het najaarszonnetje te genieten. De brug sluit weer en we verwachten onze weg weer te kunnen vervolgen. Maar schijn bedriegt. Na 5 minuten met zijn allen naar een op het oog gesloten brug te hebben gestaard komt uiteindelijk de lokale brugwachter uit zijn hokje met de mededeling dat we maar beter kunnen omkeren omdat het brugdek zich niet heeft vergrendeld.

Praktisch aangelegd als we zijn suggereren we dat we wel ff onder de bomen doorkruipen. De brug is immers toch neergelaten. Hij reageert hierop als door een bij gestoken. Of we gek geworden zijn en of we soms zwaar in de problemen willen komen met onze bizarre opmerking. Ook doen we de suggestie aan de hand om de brug nog een keer open en dicht te doen. Een soort reset zeg maar. De brugwachter is zelf inmiddels ook kennelijk aan een reset toe want dit doet de situatie geen goed. De brugwachter beschikt niet over de bekende Amsterdamse humor en deelt ons mede dat hij niet gek is. Daarop antwoorden wij natuurlijk bevestigend, het zou immers raar zijn om een brugwachter aan stellen die niet bij zijn volle verstand is, maar we delen hem toch wel onze conclusie dat hij wel een tikkeltje saggerijnig is. Dit doet zijn humeur helemaal geen goed. Hij loopt het huisje in en slaat de deur met een klap achter zich dicht. Daar staan we dan. En nu?. In eerst instantie wachten we geduldig af. Aan de overkant is er een fietser die uiteindelijk de beslissing voor ons neemt door onder de slagbomen door te kruipen en zijn weg te vervolgen. Goed voorbeeld doet goed volgen dus wij ondernemen hetzelfde. De brugwachter is onze opmerkingen nog niet vergeten en roept achter ons aan dat de politie al onderweg is. Hoewel ongetwijfeld serieus bedoeld zien wij er de humor er wel van in. In ieder geval iets om in het verslag te schrijven hetgeen bij deze is gebeurd. 

Onder Amsterdam, vlakbij Weesp draaien we met een krappe bocht een tunnel in. Volledig verrast rijden we een laag van circa 30 cm water in. Die hadden we ff niet zien aankomen anders hadden we zeker onze oranje Fietsvrienden bad eendjes meegenomen. Gelukkig rijdt Gerben voorop. Hij heeft de meeste ervaring met watersport. Onder zijn bezielende leiding weten wij uiteindelijk zonder een al te nat pak aan te meren aan de overkant van de tunnel. Het leek allemaal zo’n rustig najaarsritje te worden vanmorgen. Zo zie je maar weer never a dull day.

Voorbij Weesp draaien we wordt de focus gezet op het koffiepunt Kaap Amsterdam gelegen in het niemandsland bij de kop van de Zeeburgertunnel. Ondanks een voorbereidend belletje van Stephan zijn ze daar toch nog een beetje verrast door de “overval” van de oranje brigade uit Wormer. Geen punt; we nemen gewoon ff langer de tijd. Normaal gesproken loont zich ons geduld maar in dit geval niet helemaal. De koffie wordt afzonderlijk, voorafgaand, geserveerd van de taart. Dit is op zich niet zo’n probleem als hij warm zou zijn maar we blijken snel de koffie op te moeten drinken om deze nog enigszins op temperatuur tot ons te kunnen nemen en ijsvorming te voorkomen. Dit thema gaat ook op voor de appeltaart maar dan andersom. Deze heeft meer kenmerken van appelijs dan van de verwachte zoete traktatie die wij het liefst zo uit de over tegemoet zouden zien. En als slagroom op de taart van ons culinaire avontuur krijgen degenen die slagroom hadden besteld een portie slagroom waarbij je jezelf afvraagt of de kok wel zijn lenzen ingedaan had deze morgen. Een nauwelijks waarneembare portie slagroom tegen een, naar later blijkt, een absoluut waarneembare prijs. 

Gelukkig hebben we als groep voor grotere uitdagingen gestaan. We laten ons niet van de wijs brengen en vervolgen onze weg via…. ja…….de Schellingwouderbrug. Zal de brugwachter alweer een beetje zijn geland? Of zal hij in de duidelijk waarneembare oranje groep aanleiding zien om de bomen even spontaan dicht te doen een de brug even te openen? We maken er natuurlijk grapjes over maar het is alsof de duvel er mee speelt. De rode licht beginnen te knipperen en de bomen sluiten zich, voor het gevoel, tergend langzaam. De zoete wraak van de brugwachter. We kunnen hem vanwege het spiegelende glas niet waarnemen maar hij moet schuddebuikend op zijn stoeltje zitten. Gelukkig blijkt het maar weer een enkele boot en kunnen we snel onze weg vervolgen. We zwaaien nog vrolijk naar de brugwachter en tot onze verbazing zwaait hij enthousiast terug. Eind goed al goed. Of zwaaide hij nu met al zijn vingers ingetrokken behalve zijn middelvinger. Enfin doet er niet toe…..door gaat de oranje trein. 

Bij Purmerend zetten we Rob P thuis af en we naderen het einde van de rit via de Noorderweg in de Wijdewormer. Normaal gesproken wordt deze grotendeels op een matige snelheid gereden en het laatste stuk op vol gas. Echter vandaag heeft Steef andere plannen. Het tempo gaat al in het begin naar 35 + en gaat tot het einde niet meer naar beneden. Dit trekt de boel wel uit elkaar omdat er ook nog een kleine tegenwind is en we niet breeduit kunnen rijden. 

Maar zoals te doen gebruikelijk wachten we aan het einde weer keurig op elkaar om door de Enge Wormer de rit met zijn allen af te hechten. We kunnen weer terugkijken op een prachtige najaarsrit met een aantal opmerkelijke zaken. Tot de volgende keer !!

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Vandaag belooft een topfietsdag te worden Ideale tempartuur een bijna volledige groep en een prachtige route richting het oosten van Noord-Holland. Op het gebruikelijke punt verzamelen we ons om 08.30 uur. Vandaag hebben we een aantal aangekondigde gastrijders die ook voornemens waren om richting Marken te rijden en die er toevallig achter kwamen dat we die kant op gingen. Wel zo gezellig !!

Wim arriveert ook tijdig op de vertrekplaats. Kennelijk heeft hij een ander weerbericht gezien als wij want hij heeft zo ongeveer de volledige standaard fietsvrienden uitrusting uit het magazijn gehaald. Armstukken, beenstukken, mouwloze overjas en ongetwijfeld, voor uw rijdende reporter gelukkig niet waarneembaar, zijn (eigen) gebreide wollen onderbroek met lange pijpen. Zijn uitrusting trekt natuurlijk aandacht en is direct onderwerp van het gesprek. Wim beseft ook wel dat hij het enigszins verkeerd heeft ingeschat. Door “ik kan het altijd toch nog uittrekken” probeert hij het bombardement aan opmerkingen te vermijden maar hij moet het uiteindelijk toch maar ff ondergaan. 

Na de lachspieren te hebben opgewarmd zijn de beenspieren aan de beurt. We rijden via de Enge en Wijde Wormer op naar Purmerland. Hier zit ff een psychologische training in de route ingebouwd. We rijden van Purmerland door Den Ilp naar Amsterdam om daar om te keren om de route langs het Noord Hollands Kanaal te vervolgen in precies de omgekeerde richting. Bij Purmerend, waar we net vandaan kwamen, aangekomen steken we het kanaal over en doen we dezelfde route min of meer nog een keer over langs de Jaagweg wederom richting Amsterdam. 

Uw rijdende reporter komt naast Mark (H) te rijden. Kennelijk heeft hij het stukje van vorige week gelezen. Zou hij dan die (enige) lezer zijn? Hij refereert aan het ontbreken van de “wall of sound” vandaag. Joep is er vandaag niet bij en Hans redt het niet in zijn eentje. Mark maakt de opmerking dat de “sound of silence” vandaag meer van toepassing is. Dit kan natuurlijk ook liggen aan de groeiende concentratie op het avontuur in Italië dat de komende week van start gaat. Degenen die meegaan beginnen zich toch langzamerhand wel te focussen op de uitdagingen die we daar zullen aangaan. Ieder op zijn eigen manier trouwens want er is ook nog een deelnemer die het erop gokt dat alcohol uitstekend zal kunnen functioneren als brandstof voor de ritten aldaar. Hij is in ieder geval tot de late uurtjes bezig geweest met de inname. Het zou natuurlijk niet passend zijn dat uw rijdende reporter de identiteit van deze rijder onthult. En dat doen we dan ook niet toch Ed?.

Aan het einde van de Jaagweg gaat het naar Broek in Waterland. Uw rijdende reporter rijdt naast Gerben op de gouden koets voorop. In Broek aangekomen raakt de computernavigatie een beetje in de war. Stephan grijpt direct in en wijst ons de goede weg. Uw rijdende reporter komt door die move achterin te rijden. Dat doet je meteen weer realiseren dat je daar wel flink moet klussen om bij te blijven. Het is eigenlijk een aaneenschakeling van tempowisselingen als je achterin rijdt. Na de bochten moet je flink aanzetten om weer aansluiting te krijgen. Als er voorin 30 km/u wordt gereden is het niet uitzonderlijk dat je achterin regelmatig de 40 km/u raakt. Marcel en Ed rijden vaak achterin om ervoor te zorgen dat de gehele groep bij elkaar blijft en de veiligheid voor iedereen te garanderen. Vandaag rijden ze ook allebei achterin. Ook Ed dus. Zal de alternatieve brandstofstrategie dan toch werken? Uiteindelijk belanden in het pittoreske Marken waar we op onze vaste adres aan de haven belanden voor de traditionele koffie met appeltaart. 

De prijs hiervoor doet vermoeden dat de uitbater bezig is met een inhaalrace om zo de covid perikelen te compenseren of het moet gewoon zo zijn dat we een reguliere toeristenbehandeling krijgen. Desondanks is het toch genieten geblazen aan de historische haven en het kost weer moeite om het geheel in beweging te krijgen. 

Het eerste deel van de terugweg, de dijk van Marken, is gezien de breedte altijd weer een uitdaging. Vandaag vanwege het mooie weer al helemaal. Het aantal tegenliggers, een mix van toeristen en elektrische gelegenheid fietsers, is zo groot dat we de dijk geheel 1 op 1 (achter elkaar voor de niet deskundige lezer) dienen af te leggen als we de overkant veilig willen bereiken. Vanaf Monnickendam gaat het een stuk beter. Stephan heeft de route vandaag zo gepland dat we, gezien de groepsgrootte, zo veilig mogelijk kunnen rijden. 

Met een lus langs de IJsselmeerdijk rijden we onder Edam door naar Kwadijk. Daar worden de materialen en de berijders nog even op de proef gesteld. Het wegdek bestaat over een afstand van drie à vier kilometer uit klinkers. Aan het einde resulteert dat erin dat je het gevoel hebt dat overeenkomt met een milkshake vlak voor het uitserveren. 

Bij Purmerend krijgen we vanwege de gesloten brug nog even de tijd om ons mentaal voor te bereiden voor het laatste stukje naar huis. 

Langs het Noord Hollands Kanaal (waren we daar vandaag al niet eerder langs gereden?) rijden we via Spijkerboor naar Oostknollendam alwaar uw rijdende reporter collectief wordt uitgezwaaid. Proef ik daar nu opluchting uit de groep of zal het een welgemeend afscheid zijn. Het zal wel een mix van beide zijn stel ik me voor mijn eigen gemoedsrust maar zo voor.

De vraag is natuurlijk altijd weer wie in de rapportage even een kleine steek onder water kan verwachten aan de hand van de rit of de gesprekken tijdens de rit. Nou heren ik hoop dat het weer meevalt. Tot de volgende keer. 

Marcinello uw rijdende reporter. 

Lees verder