De vakantieperiode is traditioneel een periode van bezinning en reflectie. Zo ook bij uw rijdende reporter. Dit keer een poging om te beschrijven wie of wat de Fietsvrienden Wormer eigenlijk zijn.  

In het oh-zo-schilderachtige Wormer vormen wij een bonte verzameling fietsvrienden, die een vereniging vormen en het tegelijkertijd niet zijn. Onze zelfsturende groep heeft geen bestuur en leden maar alles wordt op vrijwillige basis geregeld. Veel taken worden automatisch opgepakt zonder dat hiervoor overlegd hoeft te worden. Best wel uniek!! 

Hoewel we voornamelijk bestaan uit, vaak iets gezette, mannen tussen de 40 en 70 jaar oud, is er een grote diversiteit in de groep.  Zo zijn er bijvoorbeeld een rijdende banketbakker, een vastgoedinvesteerder, een administrateur en een aannemer maar er zijn ook diverse pensionado’s die regelmatig deelnemen aan de ritten.  

Het begon allemaal als een groep vrienden met een groengele basis die gezellig in het weekend samen fietsten. Nu is het inmiddels uitgegroeid tot een hechte wielercommunity die steevast elke vier weken een grootse prestatie levert op de maandborrel. De meeste van onze andere prestaties starten op zondagmorgen bij de brandweer.  

Als we eenmaal op de fiets zitten proberen we door onze state of art materialen en onze opvallende oranje lycra outfits zeer professioneel over te komen.  

De werkelijkheid laat zich echter het beste samenvatten als; deel de snelheid van de renners in de tour de France door 3 en vermenigvuldig het gewicht van de rijders met factor 2. Daar boven op kun je de factor plezier zeker met factor 4 vermenigvuldigen. 

Het is nu ook weer niet zo dat we het niveau van de seniorengym niet overstijgen. Ik durf best de bewering aan dat we ons ten opzichte van onze leeftijdgenoten qua inzet en conditie zeer positief onderscheiden.  

Jaarlijks plannen we lange tochten zoals een traditionele openingstocht aan het begin van 

het seizoen en nemen we deel aan evenementen zoals bijvoorbeeld de Homeride. 

Als kers op de taart organiseren we ook fietsvakanties. We ontsnappen dan aan ons normale, alledaagse, leven om ons te vermaken met nog meer fietsen en vooral nog meer slap ge o.h. (gecorrigeerd door de redactie), maar dan op locaties in het buitenland.  

Onder de bezielende leiding van een grote groep vrijwilligers slagen we er telkens weer in om fietsen toch nog aantrekkelijker te maken door het te doen op plekken  waar we nog nooit geweest zijn. 

En de winters in Wormer? Dan splitst de groep zich op in grofweg drieën. Eén deel van de rijders verovert de modderige paden in de bossen met de Mountainbike. Een andere groep zoekt gedurende de winter de afwisseling meer met de strandfiets langs de kustlijn. De die hards op de weg gaan ook “gewoon” door. Vaak wel met ander materiaal zoals pekelfietsen, mtb’s of strandfietsen. Keuze genoeg dus om er in de winter voor te zorgen dat de winterkilo’s enigszins onder controle blijven en de fitheid op orde blijft.  

We zijn een groep met een gemeenschappelijke basis. Allereerst passie voor fietsen in wat voor vorm dan ook. De spullen zijn altijd goed in orde. Veiligheid staat hoog in het vaandel. Geen ge …. onderweg. We willen allemaal weer aan de slag de volgende dag. Last but not least dit alles doen we met groot plezier, een goeie sfeer en gezelligheid. 

Nu ik zo naar mijn laatste alinea kijk had ik dit stukje ook in een paar regels kunnen maken. Maar goed als rijdende reporter heb ik gedurende de zomerperiode ook wat training nodig op het gebied van schrijfvaardigheid. Wie weet draagt het ook bij om gedurende de vakantieperiode de motivatie enigszins op peil te houden.  

Tot de volgende!! 

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Dinsdagavond voorafgaand nog even de laatste punten met zijn allen bespreken in het “clubhuis” bij Roland in de tuin. De teamindeling wordt bekend gemaakt door Marcel G. Stephan zal niet kunnen deelnemen i.v.m. vakantie maar heeft toch zijn steentje bijgedragen aan de organisatie. Dank Steef. 

Zaterdagmorgen 24 juni is het dan zover. Vertrek om 8.30 uur bij de brandweer in Wormer. De sfeer is uitgelaten maar er is tegelijkertijd enige spanning waar te nemen. Het is ook niet niks om 520 kilometer te overbruggen met het team.  Op naar Zwolle. Ronald H was oplettend geweest. De A10 is deels gesloten dus we gaan over de Dijk Enkhuizen-Lelystad. We komen op tijd aan en het is al gezellig druk op het terrein van het PEC Zwolle. De temperatuur is de 30 graden al ruim gepasseerd.  Het zal niet alleen een prestatie worden om de afstand te voltooien maar ook om het vochtgehalte op peil te houden. We hebben nog tijd voor een kop koffie maar daarna is het toch echt tijd om de (nog) witte billencollectie uit Wormer op het parkeerterrein te tonen bij het omkleden. Nog een goede kwak kontvet in de broek en we zijn om 13.30 uur gereed voor vertrek. 

De eerste paar kilometers is het meteen al oppassen geblazen. De scheiding tussen de wandelaars, hardlopers en fietsers komt langzaam tot stand en we pakken ons ritme op. De eerste etappe rijden we deels met het gehele team. 

Rick, Thijs en Ronald en Rob  zijn al onderweg naar het eerste wisselpunt. Zij nemen de  logistiek gedurende de rit voor hun rekening. Ronald en Rob zorgen voor het verplaatsen van de fietsen en Rick en Thijs rijden in de personenbus. Ze maken  daarmee een cruciaal onderdeel uit van het team. Ook zij zijn vrijwel de gehele 24 uur in beweging. Slapen lukt maar zeer beperkt. Top werk mannen dank jullie wel!!!

Het eerste team bestaat uit Marcel G, Roland, Edwin, Enrico, Ron en Marcel (de L). Laatstgenoemde nu even zonder helikopter. Hij waakt weliswaar over de gezondheid van zijn teamgenoten maar het bleek, tot teleurstelling van met name Marcel die nu veroordeeld was tot de fiets, niet mogelijk om landingsplaatsen bij de wisselpunten te organiseren😊. Na 50k stapt team 1 volgens schema uit en wordt naar het eerste wisselpunt op vliegbasis Twente gebracht. Had volgens mij een mooi landingspunt geweest Marcel !!

Daar ontmoeten we elkaar later in een gezellige drukte. De eerste borden pasta worden al gretig verorberd, er wordt veel water en sportdrank gedronken en de voorraden voor onderweg worden weer aangevuld. Team één pakt de 2^e etappe naar Zutphen op. Wij laden de spullen in de bus en verplaatsen ons naar Zutphen om ons daar gereed te maken voor de volgende etappe. Onderweg worden de eerste dutjes gedaan. Het is inmiddels wel duidelijk dat je ieder rustmomentje moet proberen te benutten. Als je niet aan het fietsen bent ben je wel aan het eten, omkleden of in en uit aan het laden. Dat benutten lukt wat lastig als je met Jeroen in de bus zit. Het is bekend dat hij in alle standen slaapt en dat hij zoveel geluid maakt dat je het idee hebt dat je een motorstoring hebt. De rest kan slapen in ieder geval wel vergeten. Gelukkig komen we na een uurtje al aan in Zutphen. De door Jeroen veroorzaakte tinnitus zal hopelijk wel weer wegtrekken. 

Oh ja; ik had team twee nog niet voorgesteld. Dit team bestaat uit  Joep, Frank, Marco M Rob, Jeroen en Marco R (uw rijdende reporter). Team twee pakt de route op naar Arnhem. Wat een fantastische rit zeg!! Dwars door de mooie Veluwe. Wel nog een verassing aan het einde. De Posbank blijkt onderdeel uit te maken van de route. Daar waren we niet op voorbereid. Even doorbijten maar het uitzicht dat we gepresenteerd krijgen maakt het allemaal de moeite waard. 

In Arnhem is ook eten en drinken weer het thema. Het fietsen in de hoge temperatuur, het is nog steeds warmer dan 30 graden, trekt een behoorlijke wissel op het energieniveau. Groep één is al uitgegeten als we aankomen en pakt de volgende rit richting Tilburg op. Dat belooft door de invallende duisternis een taaie te worden. 

Wij, groep twee, besluiten om direct na het eten verder te reizen naar het ijsstadion in Tilburg. Daar proberen een paar van de groepsleden nog wat te slapen. Dat blijkt lastig. De hartslagen liggen nog hoog en de temperatuur gaat nu ook bepaald niet naar beneden. Bovendien liggen de matrassen midden in de rumoerige ijshal. Als groep 1 arriveert is het duidelijk te zien dat de tweede rit een behoorlijke wissel op de groep heeft getrokken. De darmen van Enrico willen ook niet helemaal meewerken.Gelukkig heeft Rob P een paardenmiddel paraat waardoor de problemen daarna snel onder controle zijn. Groep twee pakt  de nachtrit op naar Capelle aan den IJssel. In het begin gaat de navigatie nog niet helemaal lekker. Toch maar ff stoppen om de Garmins goed in te stellen en tegelijkertijd een praatje maken met enkele dames die net uit de kroeg komen rollen. Die vragen zich natuurlijk af wat die oranje pensionadosmidden in de nacht in Tilburg te zoeken hebben. Dat levert een vermakelijk gesprek op met (natuurlijk) Joep. Marco en Jeroen fixen het probleem en we kunnen verder. Al snel blijkt dat rijden in het donker toch wel extra uitdagingen oplevert. Je  kunt minder makkelijk vooruitkijken en ondanks onze verlichting rijden we toch wat vaker  verkeerd dan overdag. 

De temperatuur blijft onverminderd hoog net als de motivatie. Gelukkig is er weinig verkeer op de weg. We naderen Rotterdam vanaf het zuiden via Breda, De Biesbosch, Moerdijk, Dordrecht en Zwijndrecht. Onderweg rijden we langs pas gemaaide weilanden. Dit heeft direct een effect op Jeroen. Zijn allergie is het met verder fietsen eigenlijk niet eens. Bovendien heeft Jeroen vergeten zijn tabletten in te nemen. We laten het tempo een aantal kilometers zakken en uiteindelijk komt Jeroen weer bij als we de bebouwing van Rotterdam bereiken. Bij Capelle aangekomen komt de zon al weer op net als de vermoeidheid. 

Gelukkig is groep 1 er al weer klaar voor. Zij pakken de rit op naar Utrecht. Wij hadden ons eigenlijk verheugd op een massage. Nee ik hoor je denken ….gewoon een sportmassage dus geen happy end. Er blijkt maar één masseur aanwezig dus we besluiten er op te gokken dat er in het volgende wisselpunt in Utrecht meer aanwezig zijn. We pakken in en reizen door. In Utrecht blijkt onze gok verkeerd uit te pakken. We zij allereerst te vroeg en er blijkt ook geen massage aanwezig te zijn.  Dan maar even wat slaap proberen te pakken op een bank in de kantine van het verlaten ijsstadion. Voor mijn gevoel heb ik niet geslapen maar 1,5 uur later word ik wakker gebeld door Ronald omdat het ontbijt klaar staat en groep 1 alweer gearriveerd is. De korte slaap heeft nu niet bepaald verbetering gebracht. Doorbijten maar !! Na een ontbijt met croissants en verse pannenkoeken en wat rek en strekoefeningen kom ik weer een beetje terug op de planeet. 

Op het parkeerterrein kleden we ons om voor de laatste lange etappe van 114 km. Ondanks het vroege tijdstip is het al verzengend heet. Smeren dus! Gelukkig staan we er niet alleen voor in het laatste deel. Groep één sluit weer aan op zo’n vijftig/zestig kilometer voor het einde weer zodat we gemeenschappelijk bij de finish komen. Onderweg worden we gastvrij opgewacht bij een Mc Donalds-restaurant waar drinken en sportvoeding en zelfs een DJ geregeld is. 

Bij het oversteken van de weg vindt een bestuurder, die kennelijk nog minder rust gehad heeft dan wij, het nodig om luid toeterend voorrang op te eisen op een andere bestuurder die geen kant op kan. Daarmee blokkeert hij ook onze weg. We rijden er omheen maar kunnen het niet laten om een klap op zijn achterruit te geven om hem zo een beetje tot bedaren te brengen. Het tegenovergestelde is het effect. De man schiet luid scheldend uit zijn auto en probeert uw rijdende reporter met de fiets nog tussen de benen om te duwen. Gelukkig kan ik de duw deels ontwijken en nog net blijven staan. Misschien niet helemaal goed doordacht of het is de vermoeidheid die zijn tol begint te eisen maar wij schieten meteen in de actiestand. De man ziet het oranje collectief op zich afkomen en lijkt nu ook ineens te beseffen dat hij zich niet zo handig gedroeg. Hij durft zelf zijn auto niet meer in te gaan. Er blijft van de dappere strijder weinig meer over. Onder luide niet mis te verstane verbale aanwijzingen dringen wij toch op zijn vertrek aan. Dat lukt en de rust keer weer terug. Eerst maar ff een bakkie. Een paar minuten later worden we nog bezocht door enkele lokale agenten die ons naar het voorval vragen. Zij (en wij) maken er niets van en we vervolgen onze weg weer. De adrenalinespiegel neemt gedurende de eerste kilometers langzaam weer normale vormen aan.

Als we weer zijn geland treffen we groep één langs de weg op de Veluwe. We rijden natuurlijk op zondagochtend dwars door de Bible Belt. Ze zijn ook al op de oorspronkelijk geplande stopplaats  op een onvriendelijke doch dringende wijze verzocht om zich te verwijderen. 

Enfin we zijn weer compleet voor het laatste gedeelte. Langzaam komt de oranje trein op gang. De vermoeidheid begint hier en daar nu wel echt toe te slaan. Regelmatig wordt er “een tandje er af” gevraagd. Rond 11 uur rijden we bij Ermelo. We besluiten de tank nog even te vullen met koffie en appeltaart. En wat voor een appeltaart; zelfs onze Ed (maatje XXXXXL) kan het stuk taart niet helemaal op. Nog een laatste stuk naar Zwolle waar we rond 13.30 uur arriveren. 

De ontvangst vindt plaats in het centrum van Zwolle. Daar reiken we op het podium de cheque uit van het geld dat we gezamenlijk hebben kunnen ophalen. Een fantastisch bedrag van Euro 12.500,- . Een schitterend bedrag waarmee we dankzij onze sponsors heel veel families in moeilijke omstandigheden kunnen ondersteunen. 

HARTELIJK DANK HIERVOOR AAN ALLE SPONSORS !!!

We kleden ons wederom om op het parkeerterrein. De witte billetjes van 24 uur geleden tonen hier en daar meer inmiddels meer rood dan wit. Op naar Wormer om gezamenlijk een welverdiend drankje te nemen op de goed afloop en onze ervaringen te delen met onze families. Een mooie afsluiting van een prachtig weekend!! 

‘S avonds om 9.30 uur gaat uw rijdende reporter “even” kort op bed liggen. Het gevolg laat zich raden. Gedurende bijna 12 uur mooie dromen over dit fantastische avontuur.

De volgende morgen wordt ik wat verward wakker; droomde ik nu alweer over de Homeride van 2024 ???…….. wordt vervolgd

Lees verder

Op woensdagavond stond er een uitdagende rit op het programma voor de FVW Fietsvrienden Wormer. De route voerde ons door het prachtige landschap van de Schermer en Beemster, een perfecte voorbereiding op de aankomende Homeride eind juni 2023. Met een afstand van ongeveer 50 km en een hoog tempo lag de focus op het versterken van onze conditie, zodat we de uitdaging van de Homeride met vertrouwen tegemoet kunnen zien. Het weer speelde zeker een rol tijdens de rit. Hoewel we de harde wind als een “fris briesje” zouden kunnen omschrijven, hadden de deelnemers daar wellicht een andere mening over. De wind zorgde voor extra weerstand en maakte de rit des te zwaarder, maar we lieten ons niet ontmoedigen en trapten dapper door (er was tenslotte weinig andere keus 😊.)

Halverwege de rit kregen we een verrassende toevoeging aan onze groep. Onze nieuwe rijder, Willem van ‘t V, sloot zich uit het niets bij ons aan. Met een knipoog kunnen we speculeren dat hij waarschijnlijk met de helikopter achter ons is aangevlogen, aangezien hij te laat bleek te zijn voor de start. Hoe dan ook, Willem vond het de gewoonste zaak van de wereld en sloot naadloos luid pratend aan bij het peloton. Ook opvallend was dat Steef in de Beemster even de rem erop moest gooien bij uw rijdende reporter en Gerben. Ongemerkt hadden we bij het op kop rijden toch ff te strak het tempo erop gezet. Gerben had van mij, overigens onbedoeld, begrepen dat het niet hard genoeg ging. Blijkbaar doen de gereviseerde leidingen bij Gerben goed hun werk. 

Tegen het einde van de rit hadden we volgens onze wegkapitein, Steef, een beloning in het vooruitzicht: een verfrissend goudgeel rakker bij café het Heerenhuis. Echter, Steef had andere plannen en bleef onverminderd het gas erop houden. Met vermoeide benen besloten we dan maar rechtstreeks naar huis te fietsen. Hoewel de belofte van een verfrissing niet werd vervuld, bracht deze onverwachte wending toch een glimlach op onze gezichten. Misschien ook maar beter gezien de vermoeidheid in de benen.

Aan het einde rijden uw rijdende reporter en Edwin G al uitpuffend en nietsvermoedend op de Dorpsstraat in Wormer. Op eens verschijnt er een donkere Audi die ons aan de verkeerde, onze zijde, van de weg tegemoet rijdt. Vol in de ankers. Blijkt Enrico te zijn. Lachen natuurlijk en ff bijgekletst. Al met al was het een productieve training die ons weer een stap verder heeft gebracht in de voorbereiding op de Homeride.. Met elke training komen we dichter bij ons doel en kijken we uit naar de ultieme uitdaging die voor ons ligt.

Tot de volgende trainingen het volgende verslag , Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

De voorjaarsklassieker 7 mei 2023 

Zoals aangekondigd neemt uw rijdende reporter u op regelmatige basis mee in de aanloop naar de Homeride 2023. 

Dit weekend stond de voorjaarsklassieker op het programma. Een rit van circa 145 km. Dat begint er al een beetje op te lijken! Gedurende de week worden er via de diverse groepapps al weersberichten uitgewisseld. Eerlijk gezegd is er aan de diverse voorspellingen geen touw vast te knopen. Uiteindelijke conclusie; niet lullen maar fietsen en we zien het wel. Business as usual dus. 

Vandaag verzamelen we ons met 14 man sterk al om 8 uur bij de brandweer. Hierdoor kunnen we de Hempont van 08.30 uur zeker halen. De route loopt namelijk in zuidelijke richting. Uw rijdende reporter heeft zich de avond daarvoor al keurig voorbereid. De kleding ligt klaar net als de bidons, de gelletjes, een extra reserveband, een mini compressor, een regenjack etc. etc. Als je het zo opsomt moet je best wel wat bij je hebben op zo’n rit. Kortom tot in de puntjes voorbereid (dacht ik). Om 07.45 uur sta ik volledig aangekleed klaar. Nog even de handschoenen aan en vertrekken. Helaas twee verschillende handschoenen gooien de zorgvuldige voorbereiding overhoop. Schoenen uit, door het huis weer naar de bovenverdieping, handschoenen zoeken en nu begint de tijd ineens te dringen.  Snel nog maar even een appje in de groepsapp dat ik onderweg ben en gas erop. Van de beoogde ontspannen start blijft weinig meer over. Als ik ons startpunt in het zicht krijg zet de groep zich al deels in beweging. Nog een klein beetje gas en gelukkig ben ik weer aangehaakt. Natuurlijk is het commentaar, niet geheel onterecht, niet van de lucht. Dat is wel het voordeel van de groep fietsvrienden. Weinig onduidelijkheid in dit soort gevallen 😊. Ondanks dat redden we de pont ruim op tijd. Na de pont rijdt Steef al vrij snel lek. Onze huismecanicien Ed is er vandaag door omstandigheden niet bij. We moeten dus zelf ff klussen. Steef doet het natuurlijk ook niet voor de eerste keer dus we zijn snel weer op weg. De route loopt via de westkant van Amsterdam richting Schiphol Oost. Als we Schiphol gepasseerd zijn begint het groene landschap zich te ontvouwen. Wat een prachtige route zeg. Dit is ultiem genieten. Het weer zit ook nog redelijk mee. We hebben wel wat lichte regen en opspattend water in het begin maar uiteindelijk fietsen we letterlijk tussen de buien door lijkt het wel. Sterker nog naarmate de rit vordert wordt het weer steeds beter.   

Natuurlijk rijden we hier en daar wel eens verkeerd. Soms veroorzaakt door de slecht leesbare fietscomputer/het ontbreken van een leesbril (doorhalen wat niet van toepassing is) en soms simpel weg omdat de theorie anders is dan de praktijk. Op een zeker moment lopen we één voor  één achter elkaar aan over een smal bruggetje om een sluis over te steken. Geen onvertogen woord trouwens. Dit kan gewoon gebeuren.  

Opvallend is dat Gerben er vandaag ook bij is. Hij is zelfs af en toe voorin te vinden. Degenen die dit artikel vaker lezen weten dat de bloedtoevoer van Gerben recentelijk is beetgepakt. Dit heeft wel goed uitgepakt zo te zien. Voor enkele groepsleden roept dit een associatie op met de jeugdjaren waarin de carburateur van de Puch Maxi werd uitgevijld en het brommertje aanzienlijk beter presteerde. Fijn dat baas G weer in bionische vorm terug is teruggekeerd in het peloton.  

Vlak voor het rustpunt wordt er voorop nog even gas gegeven. Het doel ontgaat ons in eerste instantie totdat ineens de kopman hard in zijn remmen knijpt voor een “oude mannen stop”. De druk op de blaas overstijgt inmiddels die van zijn voorband dus toch nog maar ff snel een stop.  

We worden op de tussenstop, Bistro De Eerste Aanleg in Nieuwkoop, zeer vriendelijk ontvangen en we krijgen al vlot koffie geserveerd. Steef heeft geregeld dat we de nodige koolhydraten kunnen tanken door middel van een uitsmijter die ook opvallend vlot geserveerd wordt. Met eieren van de eigen kippen. Mooier wordt het niet. Ook omdat het weer inmiddels zo mooi is dat we buiten op het terras kunnen zitten. Nog een colaatje voor de suikers toe en we gaan weer op pad.  

Uw rijdende reporter moet onderweg nog even gebruik maken van zijn reserveband. Gelukkig is de voorbereiding dus niet geheel voor niks geweest.  

Door de Haarlemmermeer en Hoofddorp rijden we naar Spaarnwoude. Daar worden we op een lang recht stuk ingehaald door een strak in het pak zittende wielrenner die een stevig tempo hanteert. Enrico zet de achtervolging in en de rest van de groep volgt ook direct. De renner kijkt enigszins verbaasd om en geeft nog een beetje extra gas. Al snel rijden we 42,5 km per uur. Steef is ook niet de beroerdste en voegt zich bij de “gast”renner op de kop. Ze raken aan de praat en het blijkt profrenner Thijs Zonneveld. Voor hem een trainingstempo dus. Voor ons een serieuze prestatie. Hij neemt nog even de tijd om een praatje te maken, complimenteert ons met onze outfit en zwaait vlak voor de pont bij Spaarnwoude af.  

De eindsprint langs de Nauernasche vaart zit er vandaag even niet meer in maar we rijden in een strak tempo door naar Wormer. De donkere lucht dreigt! 

Thuis aangekomen blijkt dat we echt geluk hadden met onze timing. De sluizen van de hemel gaan open zodra ik de garagedeur open. Pffhh wat een geluk zeg! Een fantastische rit waarin alles op zijn plaats valt. Mooier wordt het niet. Volg onze site voor de volgende verslagen.

Lees verder

Vanaf heden zal Marcinello de rijdende reporter u (on)regelmatig 😊 informeren over de voortgang van het wielerseizoen van de fietsvrienden. Tot nu toe wil het weer nog niet lekker meewerken. De lente had al lang zijn intrede moeten doen maar de praktijk is wat weerbarstiger met als gevolg dat de winterkleding nog steeds op ooghoogte in de kledingkast ligt. 

Dat gaf vorige week best wel even een vreemd gevoel. Wij hadden de eerste voorbespreking van de Homeride waar we dit jaar met een team van de fietsvrienden aan gaan deelnemen. Gelukkig vindt het evenement op 24 en 25 juni plaats. Laten we hopen dat we er dan qua weer iets beter vanaf komen.Voor degenen die De Homeride niet kennen even een korte uitleg in een notendop:

Het betreft een rit van circa 500 km die binnen vierentwintig uur in Nederland wordt gereden met een team van 10 Fietsvrienden en vier begeleiders. De rit wordt in het eerste en het laatste gedeelte door het voltallige team gereden en in de tussenliggende gedeelten lossen de teams van vijf rijders elkaar af. Per rijder wordt er ongeveer 350 km afgelegd. Een stevige prestatie dus! Allemaal voor dat ene doel: families en hun zieke kind dicht bij elkaar brengen in Ronald McDonald Huizen, Huiskamers en vakantiehuizen

In de bespreking van vorige week zijn de puntjes op de i gezet voor de teamsamenstelling en de niet onbelangrijke ondersteuning. Het team zal ik in het volgende verslag aan u voorstellen. Bij zo’n rit dien je allerlei zaken goed te regelen. Zo is er een personenbus nodig, een bus voor de fietsen, verlichting, shirts, voeding, reservemateriaal etc. etc. Een waslijst aan zaken die we vorige week allemaal besproken hebben en waarvan we allemaal een deel voor onze rekening nemen. Als team hebben wij ons als doel gesteld om tenminste €7.500,- aan het goede doel te kunnen doneren. Het zou fantastisch zijn als u daar als lezer een bijdrage aan wilt leveren. Elke bijdrage is van harte welkom!! U kunt uw bijdrage storten door van deze link gebruik te maken: 

https://www.homesportevents.nl/teams/fietsvrienden-wormer

Wij zorgen ervoor dat de kilometers gereden worden. Uw steun zou ons enorm (extra) motiveren!! De komende weken houden we u op onze diverse media, onder ander onze website en Facebook op de hoogte van onze belevenissen en voortgang. 

Afgelopen weekend voelde onze “reguliere” Fietsvriendenrit als de aftrap van de voorbereiding. Wat een lekker weer zeg. Het zou toch een cadeautje zijn als we in juni ook dergelijk weer zouden hebben. Wie dan leeft wie dan zorgt. Eerst maar ff genieten van wat er nu is. De eerste 100 km staat op het programma. Er verzamelt zich een imposante groep in de oranje clubkleuren gestoken Fietsvrienden bij de Brandweerkazerne deze morgen. Twintig stuks in totaal. Een ander deel van de groep heeft nog een gravelrit gepland in de omgeving van de kust. Kortom de clubkleuren zijn in geheel Noord-Holland goed vertegenwoordigd. We vertrekken om 08.30 sharp met twintig man in Oostelijke richting tegenwind. De rit gaat richting Marken. Als je daar rechtstreeks naar toe rijdt kom je niet aan de 100 km dus onze parcoursplanner Steef heeft een omweg gepland via Zaandam en Amsterdam Noord. Je denkt onderweg dat je alles gezien hebt maar er zit altijd wel weer een verassing in. De stemming in de groep is net als het weer opperbest. Er wordt flink wat bij en afgekletst onderweg en voordat we het weten zitten we in Marken. Daar zijn we weer een dankbaar onderwerp voor de eerste fotograferende toeristen die ook uit hun winterslaap zijn ontwaakt. De oranje colonne trekt altijd weer aandacht. Joep K, de benjamin van de groep vandaag, kan een verbaasde blik niet onderdrukken. Ja Joep! Al die strakke lijven trekken natuurlijk vol de aandacht! Of zal het toch de oranje kleur zijn?:-)  Laten we het voor ons gevoel van eigenwaarde maar op het eerste houden. We zijn overigens niet de enige rijders die de oostelijke richting hebben gekozen. In Marken aangekomen wordt het terras aan de haven bijna geheel bezet door wielrenners. Steef regelt centraal de bestelling en wij genieten van het uitzicht over de haven. Ronald H giert zichtbaar van de honger. Onder groeiende verbazing van zijn tafelgenoten verorbert hij binnen recordtijd een krentenbol en twee bananen en topt hij dit geheel af met een brok appeltaart met slagroom. En dit allemaal zonder een boertje te laten tussendoor. 

Het is verleidelijk om in het zonnetje te blijven zitten maar we gaan na een half uur toch weer op pad voor het restant van de route.  Met name het eerste deel over de smalle fietspaden over de dijk zijn wel een uitdaging op zich vandaag. Er zijn opvallend veel (elektrische en race)wielrijders die het lekkere weer mee willen pakken. De reacties op de imposante oranje groep zijn zoals altijd gemengd en variëren van een licht applaus (ja werkelijk!!) en opgestoken duimen tot opgestoken andere delen van de hand en panikerende stemverheffingen. Begrijpelijk natuurlijk. We zijn inmiddels gewend om er mee om te gaan.Gedurende de terugweg vervaagt geleidelijk de hoop dat de imposante brandstofinname van Ronald H. zich omzet in veel kopwerk. Helaas blijkt dat hij moeite heeft om zijn abonnement op het derde en vierde wiel op te zeggen.

Via de Purmer, Purmerend en de Beemster belanden we bij het Alkmaardermeer. Daar wordt er nog even gas opgezet om te zorgen dat we op tijd thuis zijn om de verrichtingen van Max en Nyck te volgen. Alles verloopt volgens plan en we kunnen terugkijken op een geweldige rit vandaag. Een waardige start van onze voorbereiding op de Homeride. Blijf ons volgen. We plaatsen regelmatig nieuwe verslagen en updates!!

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Uw rijdende reporter is net teruggekeerd van de witte berghellingen in Oostenrijk. Ja, u leest het goed er was voldoende sneeuw waar uw reporter verbleef. Dat zelfde is, weet ik inmiddels wanneer ik dit proza aan het papier toevertrouw, ook Enrico ten deel gevallen. Al met al doet het je wel afvragen of er op de TV niet alleen excessen worden getoond. Maar goed; dit stukje gaat niet over skiën maar over fietsen. 

Het seizoen van de fietsvrienden is eigenlijk al op donderdagavond begonnen met de borrel op de eerste donderdagavond bij Groen-Geel. Opvallend was het hoge bestanddeel van niet alcoholische drankjes op deze avond. Kennelijk hebben een aantal fietsvrienden toch serieuze plannen voor het nieuwe seizoen. Daarentegen was de inname van het bruine fruit nog op het vertrouwde niveau. Het behaalde gezondheidsvoordeel werd daarmee dus wel weer vakkundig om zeep geholpen. Opvallend was dat we die avond twee prominente leden moesten missen. Allereerst Enrico. Hij was nog met vakantie. De barman was de hele avond van slag. Normaal zorgt Enrico ervoor dat de stroom van alcoholische versnaperingen gestaag blijft doorlopen en dat de rekening aan het einde van de avond wordt betaald en verdeeld. Niet deze keer dus. 

Ook Gerben werd gemist en wel om een hele andere reden. Tijdens het fietsen die dag was hij onwel geworden en maar direct naar de dokter gereden Een goede beslissing bleek achteraf. Hij kon snel worden geholpen en zoals het er nu uitziet zal hij weliswaar even rustig aan moeten doen maar zal hij over een poosje weer volledig hersteld zijn. Namens alle fietsvrienden veel sterkte bij je herstel gewenst Gerben!!

Gisteren begon het gezamenlijk fietsen voor enkele fietsvrienden al weer in Egmond aan Zee. De strandploeg nam daar deel aan de Egmond Pier Egmond Race. Gelukkig waren de omstandigheden gezien het jaargetijde uitstekend. Dit met uitzondering van een straffe windkracht vijf uit het zuidwesten maar dat mocht de pret niet drukken. Uw rijdende reporter nam deel op een fel blauwe strandfiets. Iets wat natuurlijk niet onbesproken is gebleven omdat uw rijdende reporter vaak heeft verwezen naar onze blauwe smurf Bert. Bert heeft inmiddels een ander kleurtje gescoord dus ik vrees dat ik er niet aan ontkom dat ik uit moet gaan kijken voor de streken van Gargamel. Ook nog leuk om te vermelden dat het niet handig is om je raceschoenen mee te nemen als je MTB pedalen hebt. Gelukkig kon de lokale fietsenmaker nog een paar gewone pedalen monteren zodat ik de rit op mijn gympies kon rijden. Pfffhhhh. De race verliep goed en er sneuvelden zelf enkele PR’s. Het was alleen jammer dat Denny nog even op het laatste stuk onderuit ging maar de schade, zoals het zich liet aanzien, viel gelukkig wel mee. De tocht was overigens uitstekend georganiseerd door een van onze sponsoren en fietsvriend Marco van de firma Buter.  Dankjewel Marco.

Vanmorgen stond er een “reguliere” rit gepland met vertrek vanaf de brandweer. Steef kondigde hem aan als een rondje trappelen om de beentjes los te krijgen. Ook een goede gelegenheid voor de standfietsers om de ergste spierpijn weer te verdrijven. Onwennig staat uw reporter deze morgen in het donker op. Gelukkig begint het tegen half negen licht te worden zodat verlichting niet noodzakelijk is. Best wel mooi om met zonsopgang op de fiets te zitten. De fietskriebels hebben kennelijk bij een behoorlijk aantal mensen al weer toegeslagen want we gaan met veertien man op pad. Marcel D en Jordi B zijn ook na een lange afwezigheid weer present. We trappelen met een gestaag tempo vaan rond de 28 k/u richting het Alkmaardermeer en draaien daar langs het NH kanaal richting Purmerend waar Rob P aansluit bij de groep. Rob heeft zijn spaarvarken stuk geslagen en de inhoud geïnvesteerd in een oogstrelende oranje strandfiets. Rob is nogal zuinig op zijn spullen en hij heeft zijn aanwinst de laatste weken meer op de weg gebruikt dan op het strand. Hij vindt het stiekem wel een beetje zonde om er mee het strand op te gaan. Geen g.l.l hoor Robbie gewoon op het strand knallen met dat ding !!

Geheel compleet vervolgen wij onze weg via Monnickendam richting Amsterdam Noord. Daar aangekomen blijkt Steef geen rekening gehouden te hebben met een afgesloten brug die gerenoveerd wordt. Normaal gesproken sturen wij in dit soort situaties Gerben vooruit voor de bouwkundige beoordeling. Dit hebben we ook al eens geprobeerd in Italië en dat is toen (wonderwel) goed afgelopen.  Maar zoals eerder vermeld even geen Gerben vandaag. We missen hem nu al. We draaien om en rijden via een alternatieve route richting de nieuwendammerdijk in Amsterdam Noord. Dit is de dijk die je redelijk comfortabel kunt nemen met je racefiets of je MTB. Met de racefiets is het echter een ander verhaal. Het voelt da net alsof je met 120 bar in je banden over een wasbord van enkele kilometers rijdt. Gelukkig ligt het etablissement voor de koffie en de (verwachte) appeltaart.

Echter van de appeltaart komt niets terecht. We blijken in een vegetarisch c.q. veganistisch restaurant te zijn beland. Allemaal verantwoorde versnaperingen zoals bananenbrood, pindataart , bosbessen-citroencake en dat soort zaken. De kaart toont zelfs een carpaccio op basis van wortels. Vast erg lekker als je er van houdt. Maar volgens mij valt appeltaart beter in de smaak bij de groep. Het ontbreken van de appeltaart heeft gelukkig geen invloed op de goede sfeer vandaag. Tijdens de koffie worden de kansen van de afwezigheid van Gerben voor het bergklassement nog even besproken. Er ontstaat zo wel weer ruimte in de kopgoep.  Aan de andere kant zou hij wel eens zo goed kunnen herstellen dat hij nog harder omhoog gaat. Uw rijdende reporter vermoed het laatste temeer daar bijvoorbeeld Simon en Laurent vanwege soortgelijke blessures nu niet bepaald zachter zijn gaan rijden. De toekomst zal het uitwijzen. 

Tijd om weer op te stappen en de laatste 20 kilometer richting Wormer te voltooien. Kennelijk is Steef nog niet geheel scherp want we rijden in het park bij Amsterdam Noord al direct een doodlopend stuk in. Lachen natuurlijk en natuurlijk overvloedig  sarcastisch commentaar vanuit de groep. De rest van het stuk voltooien we met wind mee en het is overduidelijk dat de fietsvorm misschien nog wat aandacht behoeft maar dat de gesprekken al weer snel op het oude “niveau” zijn beland. Kennelijk heeft dat laatste weinig training nodig. Al met al weer een mooie rit en veelbelovend voor de rest van 2023. 

Het gaat weer een mooi seizoen worden. 

Tot binnenkort. 

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

De rijdende reporter is niet dood; hij leeft!!!

Lange tijd heeft het wielerbestaan en een drukke agenda in de weg gestaan van nieuwe schrijfinspiratie maar ik doe nu toch maar even een poging. 

Ook wel een mooi moment om even terug te blikken op het jaar. Er is immers genoeg gebeurd. 

Sinds het begin van het jaar is de groep, op een incidentele gastrijder na,  redelijk stabiel van samenstelling geweest. De enige uitzondering hier op is onze Heintje Davids van de fietsvrienden Marcel (DL)die zijn fietsbroek enkele jaren geleden aan de spreekwoordelijke wilgen had gehangen en medio dit jaar als een duvel uit een doosje weer terugkeerde in de groep. Welkom terug Marcel. Behoudens het feit dat je lekker veel volume meebrengt om ons uit de wind te rijden (wel ff doortrainen aub) hebben we al weer genoten van je humor.!

Aan het begin van het jaar heeft een groot deel van de groep hard getraind om een surrogaat ronde IJsselmeer te rijden. Dat wil zeggen een eigen uitgezette route (met vakkundige begeleiding van Hans) richting Enkhuizen, Zwolle/Kampen en via Harderwijk en de Flevopolder weer terug. 260 km maar liefst met het venijn in de staart. 

Volgens mij zijn ze bij Mc Donalds in Harderwijk nog steeds niet uitgesproken over de oranje, licht gezette, groep sportievelingen in iets te strakke tenues, die met twintig man het terras heeft bestormd voor de inname van het nodige “ sportvoer” . Volgens mij krijgen ze niet elke dag een bestelling van 21 Big Mac Menu’s ( hier opeten graag !!). Ik vermoed dat ze ook wel ff hebben gedacht van waar hangt de camera?

Aan het einde van de rit begint de humor in de groep over het algemeen nog slapper te worden en ebt de grootste scherpte wel een beetje weg om plaats te maken voor vermoeidheid en pijn in de edele delen, de schouders , het achterwerk en vul maar in.

Als juist op dat moment een bestuurder van een invalidevoertuig besluit om onder het rijden zijn jas even uit te trekken zijn ineens alle ingrediënten voor, om het in Gillis termen uit te drukken, CATASTROFE, aanwezig. 

En zo geschiedde het dat Theo en ondergetekende over de inmiddels gekantelde invalidewagen met bestuurder heen vielen. Gelukkig viel de schade mee. De schrik was er niet minder om. Theo een krom wiel en ondergetekende enkele weken een souvenir middels een blauwe plek op het toch al zo belaste achterwerk. Maar gelukkig, ook voor de bestuurder van de invalidewagen, goed afgelopen.

Ik ga maar een beetje willekeurig door het seizoen heen en herinner me ook nog een rit die we maakten naar Camperduin. Op de heenweg kwamen we in het vroege voorjaar bij Dirkshorn in een forse regenbui terecht. Precies op een plek waar we, behalve strak tegen de gevel van de kerk eigenlijk niet goed konden schuilen. Het gevolg laat zich raden. Verkleumt weer op de fiets om je zelf droog te rijden. Met de lage voorjaarstemperatuur en een vleugje wind er overheen is dat toch wel een uitdaging. Bij Camperduin aangekomen op het terras onder een wollen deken weer een poging doen om op te warmen. Dit lukte uw rijdende reporter met een forse hoeveelheid isolerend spek al niet laat staan iemand als Ron (S) die een zeer bescheiden volume representeert. Ron is van de omvang en lengte dat hij in staat is om een salto in een TL buis uit te voeren. Volgens mij heeft Ron het nog koud als hij aan de terugweg terugdenkt!

We zijn dit jaar alle kanten weer opgereden onder de bezielende leiding van onze navigatiespecialisten Stephan en Simon. Het verbaast me iedere keer weer dat de route naar een bekende bestemming toch weer nieuwe wegen oplevert zodat je denkt; ik weet waar we naar toe gaan maar ik ben hier toch nog nooit geweest. Complimenten hoor mannen; goed werk!!  Ook., en dat is al vaker uitgesproken, is het werk wat achterin de groep verricht wordt zeer belangrijk voor de veiligheid alle fietsvrienden. Hier vindt je vaak Marcel en Edwin terug. Overigens ook de mannen die de ANWB ploeg vormen binnen de ploeg fietsvrienden. Het is telkens weer bewonderingswaardig om te zien hoe de grote blote handen van Edwin het voor doen komen alsof het super simpel is om een band ff van je velg af te trekken. 

Uw rijdende reporter is in Juni dit jaar ook nog op fietsavontuur geweest met fietsvriend Joep naar Bormio (IT) om daar o.a de Stelvio te slechten. Dat is nog wel ff een dingetje kan ik inmiddels uit ervaring vertellen. Het laat zich het beste omschrijven als prachtig en uitdagend. 

Met deze ervaring op zak hoop je natuurlijk wat makkelijker deel te nemen aan een fietsvakantie die we dit jaar hadden bij de Mont Ventoux. Nou dat valt ff vies tegen. De tussenliggende zomervakantie heeft nu niet bepaald positief bijgedragen aan de voorbereiding voor de fietsvakantie. 

Begin September was het weer zover. Met zijn twintigen zijn we afgereisd naar de Ventoux.

Jammer genoeg konden Ronald en Rob dit jaar niet mee. Helaas mannen maar we rekenen weer op jullie aanwezigheid volgend jaar!!. Ronald had nog wel even zijn tuin “traditioneel” beschikbaar gesteld  voor de voorbespreking, Gezellig en weer top geregeld!!

Het weer was dit jaar ook weer uitstekend op onze fietsvakantie met uitzondering van een dag die we geheel in de sportieve sfeer van de week met een wijnproeverij hebben ingevuld. 

Het uitspugen van de geproefde (21!) wijnen lukte niet erg goed maar dit kwam de sfeer zeker ten goede. Overigens het toegenomen brandstofverbruik van de auto’s op de terugweg was recht evenredig te verklaren door de hoeveelheid “souvenirs” die we bij de lokale wijnhandel hebben gekocht.

Walter zorgde voorafgaand aan het Ventoux tripje ook nog even voor een verassing. Hij bleek al een aantal dagen Corona onder de leden te hebben. Gelukkig kon hij samen met Ron 2 dagen later nog aansluiten. 

De beklimmingen bij de Ventoux zijn best pittig maar we hebben het allemaal weer doorstaan zonder ongelukken of valpartijen. De sfeer en de organisatie waar weer van groteklasse. 

Het blijft toch altijd bijzonder om met zo’n grote groep met diverse mannen  met zoveel lol en zonder onvertogen woorden een week de sportieve uitdagingen aan te gaan. 

Ik zie al weer uit naar volgend jaar !!

Op het moment dat ik dit stuk schrijf, begin november, heeft de herfst nu uiteindelijk toch maar besloten om acte de préséance te geven. Enkele buitjes vandaag en de voorspelling voor morgen (zondag) is kort samengevat bagger. 

Het oranje peloton heeft zich zoals te doen gebruikelijk weer opgesplitst in een aantal subgroepen die overigens te pas en te onpas ook door elkaar heen lopen. Zo is er een kleinere ploeg die zich, vaak met aangepast materiaal, op de weg blijft concentreren en is er een groep die zondag morgen zeer vroeg uit de veren gaat en los gaat in het terrein op de MTB. Ook is er een strandploeg en tegenwoordig ook een virtuele Zwiftploeg. Kortom keuze te over om de winter weer sportief te overleven en ook wel leuk om ter afwisseling toch een poosje wat andere activiteiten te verrichten. 

Buiten deze activiteiten hebben we ook in de winter nog de maandelijks borrel bij Groen Geel waar we ook de slappe humor en de sterke verhalen kunnen blijven trainen.

Ik denk al met al genoeg om er zeker van te zijn dat we in dit voorjaar weer met zijn allen paraat staan. 

Tot de volgende schrijfinspiratie. 

Marcinello uw rijdende reporter. 

Lees verder

Het is zondagmorgen. The day after. Fantastisch weer en uw rijdende reporter geniet met volle teugen van het uitzicht over de landerijen die worden overgoten door de opkomende ochtendzon.

Al snel gaan de gedachten terug naar gisteren. Dat kan ook niet anders want het piepen en kraken van het lijf zo vlak na het opstaan zorgt er wel voor dat de inspanning en de bijna fout gelopen gebeurtenis, waarover later meer, je daar actief aan herinnert. Stel voor je bent met een groep hobby fietsers met gemiddelde geboortejaren die over het algemeen tussen 1960 en 1970 zijn gelegen en je probeert een passende activiteit te verzinnen die rechtdoet aan je leeftijd. Wat doe je dan? Juist !; je gaat 250 !!!!! km fietsen op je vrije zaterdag. 

Gistermorgen vertrokken we om 6 !!! uur met 13 man om deze uitdaging aan te gaan. Uiteraard allemaal in de oranje clubkleuren gestoken. Gekscherend wordt er onderweg ook wel vanuit de groep opgemerkt dat we het bereik voor onze sponsoren, aangebracht op de kleding, vandaag enorm vergroten. De sfeer is luchtig maar enige spanning in de groep is toch wel voelbaar. Gaat dit wel lukken? Een van de groepsleden vraagt spontaan om een vinger op te steken als je deze afstand al eens eerder gereden hebt. Het aantal vingers is bijzonder laag. De onderhuidse spanning laat zich dus verklaren. Desondanks hebben we er allemaal vertrouwen in en gaan we vol energie op pad. De route is, zoals te doen gebruikelijk weer tot in de puntjes voorbereid door onze Condor (Stephan).

Ook worden we vandaag begeleid door Hans van G, alias” lange pomp” die ons op de tussenstops zal voorzien van het broodnodige eten en drinken en reservematerialen. Top dat je er bij bent Hans !!

We rijden het eerste stuk over Purmerend waar we Rob P oppikken. Rob vond het even te vroeg om voorafgaand al richting Wormer te rijden. Via Purmerend en door het ontwakende Hoorn pikken we de West-Friese Dijk op. Dat is wel even wennen. Normaal gesproken als we hier fietsen is het altijd druk met recreanten. Vandaag vanwege het vroege tijdstip niet. Dat, in combinatie met een lichte rugwind en een fantastisch uitzicht over het IJsselmeer, maakt het eerste deel van de rit wel erg comfortabel. Bij Enkhuizen worden we opgewacht door Hans die een heerlijke kop koffie en een lekkere gevulde koek bij zich heeft. So far so good.We pakken de route oostwaarts op via de dijk Enkhuizen Lelystad. Altijd weer iets bijzonders. De gebruikelijke lekke banden vanwege de vele stenen op het wegdek blijven ons dit keer bespaard. Bij Lelystad volgen we de oevers van het IJsselmeer noordwaarts om vervolgens net onder Urk onze weg te vervolgen langs de oevers van het Ketelmeer. Om deze route op te pakken moeten we wel nog even een pittige brug langs de A6 beklimmen. We hebben er inmiddels al een kilometer of 90 opzitten. 

De route langs het Ketelmeer is op dit tijdstip van de dag nog redelijk verlaten en het oranje lint kan zich vrij bewegen over het fietspad zonder al te attent te hoeven te zijn op de medeweggebruikers. Die verslapping leidt er toe dat even verderop Stephan en Jeroen de afslag naar de landzijde van de dijk missen. De rest niet. Met als gevolg een splitsing van de groep. In het vertrouwen dat er verderop wel weer een splitsing komt rijden beide groepen individueel door. Even verderop komt de groep weer bij elkaar. Ook Hans stond langs “het verkeerde deel” van de route dus hij mist ook het grootste gedeelte van de groep. Dit leidt er toe dat, in ieder geval bij uw rijdende reporter, dat de bidons leeg beginnen te raken. Gelukkig kan ik van Jeroen een klein voorradje overhevelen en komt et allemaal goed. 

Uiteindelijk weer een hoge en lange brug en we draaien onze carbon rossen bij IJsselmuiden richting Kampen. Hoewel we onderweg regelmatig een gelletje en een energiereep verorberen wordt het nu wel ff tijd voor wat meer substantie. In Kampen aangekomen pakken we aan de oevers van de IJssel een lekker terras voor een kop koffie (en 1 thee graag) met appletaart. De uitbaatster van het terras is zeer goedgemutst maar komt ons even later toch melden dat de voorraad appeltaart net niet toereikend is voor de hele groep. Geen probleem want Simon is toch niet zo van de appeltaart. Na de pauze nog even bij de auto van Hans de voorraden aanvullen en  we gaan weer op weg.

We zitten inmiddels ongeveer halverwege. Het volgende deel van de route leidt ons langs het Veluwemeer over fantastische fietspaden richting Elburg boven Nunspeet langs naar Harderwijk. Inmiddels is de rest van Nederland ook ontwaakt hetgeen er in resulteert dat de fietspaden ook drukker beginnen te worden. In deze omgeving zitten veel vakantieverblijven en dientengevolge ook mensen, vaak op gevorderde leeftijd, die eenmalig een elektrische fiets proberen te berijden. We staan op scherp dus om aanrijdingen te voorkomen. We besluiten al snel dat het beter is om achter elkaar te gaan rijden in plaats van in koppels van twee. Zelfs dan is het nog goed oppassen want ongeoefende weggebruikers krijgen het toch voor elkaar om soms de kruising te blokkeren om ter plekke ff uitgebreid te overleggen. We laten onze dag hier zeker niet door verpesten, die kan al net meer stuk inmiddels , en we laveren ons er veilig tussendoor. Bij Harderwijk aangekomen begint het toch bij de meeste wel te rommelen in het vooronder. Tijd voor de broodnodige calorieën. 

Als echte sportmensen maak je natuurlijk een weloverwogen keuze voor het juiste voedsel voor zo’n prestatie als vandaag dus we besluiten te lunchen bij ……………. THE GOLDEN ARCHES ofwel McDonalds. De zaterdagkrachten aldaar worden rap aan de slag gezet om 14 Big Macs, friet met mayo en natuurlijk grote cola’s voor te breiden. Voor ons kleinste groepslid wordt nog even een kinderstoeltje geregeld J. Deze wordt al weer snel teruggeplaatst omdat we het vermoeden hebben dat hij zelfs dan de grond niet raakt met zijn benen. Het moet wel een grappig gezicht zijn. Al die ietwat gezette mannen in hun te strakke lycra op zeer serieuze fietsen die zich tegoed doen aan deze caloriebommen. Maar ja; je zult het maar nodig hebben voor de rest van je rit. We moeten immers nog wel 90 km voordat we hopelijk weer veilig thuis arriveren. 

De tank zit weer vol en we steken het Wolderwijd over om vervolgens de, voor het gevoel, eindeloze Flevopolder in te draaien. Het voelt niet alleen zo maar het is soms ook zo. We rijden op een gegeven moment op een weg van meer dan 21 km rechtdoor totdat we de volgende afslag pas moeten nemen. Gelukkig hebben we daarvoor middels verlaten dijkwegen ook wel de mooie kant van de polder kunnen zien anders zou je je toch werkelijk afvragen wat ons heeft bewogen om deze route te kiezen. Toch zit er op deze weg nog een kleine gebeurtenis in het verschiet. Een berijder van een trekker slaat onverwacht linksaf en Jos en Rob die op dat moment voorop rijden weten hem op het nippertje te vermijden. PFOOOEEEHH.

Hoe bestaat het toch op zo’n verlaten weg zo’n situatie. Gelukkig loopt het goed af. Bij Almere Haven zien we weer de eerste tekenen van leven weer om ons heen. Hoewel bij ons het besef begint te komen dat we het met zijn alleen wel gaan halen en daardoor de spanning wat terugloopt moeten we toch alert blijven. Vanwege het mooie weer heeft de Almeerse bevolking massaal de waterlijn opgezocht en laten we daar nu precies rijden. Ook hier komt de ervaring in de groep weer bovendrijven en we passeren veilig Almere  om vervolgens via Muiden richting Amsterdam te rijden. Daar worden we achter de Maxis opgewacht door Hans voor onze laatste stop voor het eindpunt. Het afstappen begint vanwege de strammer wordende spieren al zichtbaar lastiger te worden.De voorraden gevuld en niet te vergeten de blazen weer geleegd en we kunnen weer verder. 

Oh ja; nog een onbenoemd puntje maar voor een volledig beeld wel belangrijk!! Met het vorderen van de leeftijd in de groep vordert ook de behoefte van sommige groepsleden om regelmatig dringend te verzoeken om even een plaspauze in te lassen. Dit gebeurt tijdens de gehele rit dan ook zeer regelmatig. Het aantal is vandaag gezien de afstand niet op een hand te tellen. De prostaat speelt natuurlijk een rol maar bij sommige van de groepsleden is het meer een kwestie van de laatste fase van de alcoholverwerking van de voorgaande dag. Het is tijd voor het laatste deel van de route. Nog circa 25 km te gaan. We zijn nauwelijks op weg of een voor ons rijdende bestuurder van een invalidevoertuig verliest de controle over zijn besturing omdat hij onder het rijden zijn jas uittrekt. Hij zwenkt naar de linkerkant van de weg en valt daar op zijn kant. De voorste twee koppels remmen stevig en weten er langs te rijden maar uw rijdende reporter en Theo hebben alleen nog links ruimte. Helaas geen ruimte genoeg en we eindigen beiden op de grond samen met de bestuurder van het invalidenvoertuig. Gelukkig blijven de verwondingen beperkt tot schaafwonden en blauwe plekken. De fiets van Theo heeft een slag in het wiel en de fiets van uw rijdende reporter heeft een afgelopen ketting. Gelukkig kunnen we na uitwisseling van gegevens met de tegenpartij weer  verder. We laten volgende week de boel wel weer controleren bij onze  huismecaniciens bij Piet de Wit.

Goede bijkomstigheid is dat de adrenaline plaats heeft gemaakt voor de vermoeidheid. Het eerste stuk lijkt zelfs iets makkelijke te gaan. Het laatste stuk over bekend terrein door Amsterdam Noord en via Poelenburg door het Kalf en de Zaanse Schans naar huis. Bij de brandweer nog even de spullen bij Hans uit de auto en het zit er op!!

We kunnen terugkijken op een fantastische dag en bovendien een fantastische prestatie. Een dag die we zeker niet snel zullen vergeten. Tijdens het schrijven begint het lijf zich al weer te versoepelen en begint uw rijdende reporter zich al weer stiekem af te vragen wat de volgende uitdaging weer zal worden. Iedereen bedankt voor de mooie dag en wie weet tot de volgende ……

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder

Eindelijk weer een bericht van uw rijdende reporter. De inspiratie om te schrijven had de afgelopen weken besloten om het aantal boventallige verlofdagen in een keer op te nemen met een langdurig leeg blad als gevolg. Maar niet vandaag. Eerlijk gezegd was er nog een zetje (verzoekje) nodig van de condor maar we zijn er weer. We zitten in een interessante fase van het zomerseizoen. De lengte van de ritten begint op te lopen en de algehele vorm in de groep begint zich te manifesteren.

Vanmorgen natuurlijk weer een oranje verzameling bij de brandweer met een in afwijkende kleur gestoken gastrijder. De ploeg is zoals te doen gebruikelijk stipt om 08.30 uur compleet. Simon en Gerben nemen, zoals tot enkele weken te doen gebruikelijk, als eerste de kop. Gerben uiteraard weer op de gouden koets. Oh ja; dat doet me eraan denken dat de naam van de blauwe smurf nog dient te worden vervangen. Na lang beraad en ampele overwegen kan niet anders geconcludeerd worden dat het blauwe van de smurf toch wel zijn reputatie heeft opgebouwd in het peloton. Zelfs nu hij een paar weken in de lappenmand heeft gelegen en wat minder aanwezig is geweest. Als je dit gegeven combineert met zijn nieuwe karretje in de tint van een zoetgerijpte smakelijke tomaat komt de combinatie “blue tomato” boven water drijven. Laten we het daar voorlopig als werknaam maar ff ophouden. 

De rit gaat vandaag eerst naar het noorden. Wind op de kop en ondanks een zonnetje toch behoorlijk fris voor de tijd van het jaar. Dat zie je ook terug in de diversiteit aan kleding in de groep. Alle soorten kleding door elkaar heen variërend van het volledige zomertenue tot Jeroen in zijn wollen onderbroek. Dit natuurlijk om zin fragiele knietjes op temperatuur te houden. Althans dat is de verklaring van Jeroen. Hem kennende kan het ook gewoon een kwestie zijn dat hij gewoon vergeten is waar hij zijn zomerkleding heeft opgeborgen. Het laatste lijkt mij het meest aannemelijke. Bij de brug bij het Alkmaardermeer geven Simon en Gerben de kop af en valt de eer aan Frank en uw rijdende reporter ten deel om het peloton door het eerste deel van de Schermer te leiden. Na een kilometer of 8 is de conclusie dat het toch wel stevig waait en is het de beurt aan het volgende koppel. Marco (M) onze rijdende banketbakker die net terug is van een tropische vakantie (niets van te merken hoor Marco) en Rob P de immer energieke fietsvriend uit Purmerend. Voor Marco natuurlijk ook meteen een testmomentje. Hij gaat samen met Jos over 4 weken The Ride rijden. Het peloton meandert zich over de kronkelende dijkwegen in de Richting van Ursem. Iedereen is relaxed maar net voorbij Ursem staat de boel in een keer op scherp. Een van de voorgangers mist een afslag naar het fietspad met als gevolg grote verwarring bij alle volgers. Direct staat iedereen op scherp !!. Gelukkig loopt het allemaal goed af. Normaal gesproken gebeurt dit maar zelden maar nog geen paar kilometer verderop, net nu de hartslag weer een normaal niveau heeft bereikt, gebeurt het nog een keer. Ook dit loopt gelukkig goed af. We steken de A7 over boven Hoorn en rijden door de West-Friese lintbebouwing verder in de richting van het Noorden. We krijgen hierbij gezelschap van een groep damesfietsers uit Ursem die bezig zijn met hun wekelijkse zondagsrit. Of het nou voor de gezelligheid is of dat ze het gewoon lekker vinden om ff uit de wind te rijden ze blijven zeker 20 km gelijk met ons op rijden. Uiteindelijk haken ze vlak bij Bovenkarspel af. Daar staat ons een heerlijk terras te wachten bij café/restaurant De Buren waar onze Condor heeft geregeld dat ze speciaal voor ons al om 10 uur geopend zijn. 

Daar realiseer je de mooie dingen die je meemaakt als fietsvriend. Wat is er nu leuker om onder het genot van een warm stuk appelgebak met koffie in het zonnetje te genieten van het gezwets in de groep. Ja gezwets want inhoud heeft het vaak niet of nauwelijks. Ook vandaag gaat het zoals te doen gebruikelijk weer nergens over. In ieder geval niet iets wat de moeite is om op papier vast te leggen. Lachen staat voorop en daarna komt de inhoud aan de beurt. Gelukkig zijn onze stops dermate kort dat we aan het laatste vaak niet toe komen. Lachen en appelgebak geven weer nieuwe energie voor de terugweg. 

En wat voor energie. Het tempo gaat er op de dijk langs het IJsselmeer goed op en ligt voortdurend zo rond de 38 km/u. Dit houden we vol tot Hoorn. Zo dat schiet tenminste op. Je kunt alleen maar door Hoorn komen via het centrum. Altijd een obstakel en goed uitkijken geblazen. Voorbij Hoorn schiet de berijder van de gouden koets even kort in de kramp vanwege een gebrek aan kilometers in de afgelopen weken. Dit gebeurt nog twee maal maar we weten het rijdende te houden. Sterker nog het tempo blijft nagenoeg onveranderd hoog op weg naar Purmerend. Hier haakt Rob af. Bij Neck besluit Gerben zichzelf ook uit het lijden te verlossen. Hij slaat af om via Jisp de kortste weg naar huis te nemen. Degenen die regelmatig meerijden weten dat de Noorderweg werkt als een rode lap op een stier. Luik naar beneden en gas erop. Onze condor weet dit natuurlijk ook en zet op de kop de gaskraan nog ff extra open. Voor ontsnappingen derhalve geen ruimte !!

Vlakbij de Enge Wormer aangekomen zie ik dat Jos de aansluiting met de groep is kwijt geraakt en ik besluit met te laten terugvallen om hem op te wachten. Op het moment dat hij bijna bij me is, bij de brug de Enge Wormer in, roept hij dat hij afslaat richting Zaandam. Voor niets gewacht dus #!!## en de aansluiting met de groep kwijt geraakt. Er zit niets anders op dan de kop naar beneden en de achtervolging inzetten. Helaas blijkt er nog voldoende energie in de groep te zitten om de eindsprint in te zetten. Ondanks mijn tempo van boven de 35 km/u zie ik de groep alleen maar verder wegrijden. Er rest niets dan nog even naar de overkant te zwaaien bij de Bartelsluis. Het laatste stukje naar Oostknollendam en het zit er weer op. 

Bij het stopzetten van de fietscomputer blijkt nog maar eens dat er vandaag, ondanks de wind, best stevig is doorgereden. Het gemiddelde staat op 31 km/u. Behalve met de rit vandaag ook weer even geoefend met het schrijven van een stukje. Binnenkort misschien weer meer. 

Marcinello uw rijdende reporter.

Lees verder

Deze morgen 13 maart zet het voorjaar echt zijn tanden in het weer. Het is voor het eerst dit jaar vorstvrij op de vroege morgen. Toch zijn er nog enkel fietsvrienden die het zekere voor het onzekere hebben genomen en nog op het wintermateriaal zijn verschenen. Dit geldt niet voor Bert en Jeroen. Beiden verschijnen op het vertrekpunt met hun nieuwe karretje. Allebei zo trost als een aap met 7 …… (eindigt op ullen). Wat betreft Bert is het wel ff omschakelen voor uw rijdende reporter. De blauwe smurf, een naam ontstaan uit de knalblauwe framekleur van zijn vorige fiets, gaat niet meer op. Nou daar zullen we binnenkort wel weer iets naders toepasselijks voor verzinnen. Suggesties zijn uiteraard van harte welkom en worden in het deskundigenoverleg onder het genot van een lekker koud biertje tijdens de volgende maandborrel meegenomen.

Vaak rijden Simon en Gerben “ traditioneel” de eerste kilometers voorop. Vandaag is het gouden koppel bruut uit elkaar getrokken vanwege een kwaliteitsweekend van Gerben en zijn vrouw. Simon wordt echter liefdevol door onze wegkapitein Steef opgevangen en door de eerste kilometers heen gesleept. Er waait een warme wind vandaag ! Hopen dat Gerben er volgende week wel weer is want onze beperkte sponsorinkomsten laten geen permanente inhuur van een groepspsycholoog toe!! In het voorjaarszonnetje dartelen de oranje fietsvrienden zich via Wormer en Purmerend richting Amsterdam Noord.

Steef is  weer fantasievol losgegaan bij het samenstellen van de route. Zelfs zodanig dat niet alleen uw rijdende reporter op kop twee maal verkeerd rijdt maar het ook Steef zelf overkomt. Ik kan u verzekeren dat de beste stuurlui hierbij niet aan wal staan maar zich in de “bus” van de groep fietsvrienden bevinden. Uiteindelijk belanden we dan toch bij ons vast adres in de haven van Marken.  Dat is vandaag wel ff wennen vanwege het lekkere weer. Hier komen we normaal gesproken vaker ’s winters met Oostenwind dus kou. Niet vandaag dus. Wat een genot om ff lekker een bakkie te doen in het voorjaarszonnetje met zicht over de haven.

Na de koffie staat het peloton al geheel klaar als we er achter komen dat onze toekomstige loco burgemeester Enrico nog ontbreekt. Of het nu de koffie was of een gevalletje prostaatvergroting laten we ff in het midden maar Enrico bleek nog ff snel de piepers af te moeten gieten. Er gaat een luid gejoel op als hij in de deuropening verschijnt. Trouwens woensdag verkiezingen !! Hoewel uw rijdende reporter natuurlijk volstrekt neutraal is zou het natuurlijk fantastisch zijn als we een afgevaardigde van de fietsvrienden in het gemeentebestuur kunnen krijgen. Stemmen op Enrico zou ik zeggen !!!

De groep zet zich piepend en krakend in beweging. Het gestage tempo van het eerste deel van de rit zo vroeg in het seizoen heeft toch al wat sporen van vermoeidheid achtergelaten. We belanden al snel in het landelijk gebied tussen Broek in Waterland en Ilpendam en wat denk je? Steef rijdt voorop weer verkeerd. Dit heeft tot gevolg dat we een kilometer of drie met de wind op de pet terug moeten rijden om weer op de route te komen. De groep slaat zich er echter met de nodige humor doorheen en we belanden uiteindelijk voor de rest soepeltjes in Purmerend. Vervolgens via Purmerland en Oostzaan naar het fietspad langs de A9 waar de mannen op de (zomer)racefiets ff helemaal losgaan en het tempo er lekker opzetten. Bij het Heerenhuis weer hergroeperen en door de Enge Wormer terug waar het restantje energie er nog even uitgeperst wordt. Voor de oplettende lezer; geen Hinnetje vandaag !! De naamgever van dit verschijnsel begint langzamerhand in vorm te raken maar is nog niet in een dusdanige vorm dat hij de einsprint even (onverwacht)kan inzetten. Komt goed hoor Ronald !! Gewoon de trainingsintensiteit wat opvoeren!! Een keertje of vijf per week dan ben je over een maand weer het mannetje. Al met al weer een prachtige rit in een heerlijk voorjaarszonnetje.

Tot de volgende keer.

Marcinello uw rijdende reporter

Lees verder