Eindelijk weer een bericht van uw rijdende reporter. De inspiratie om te schrijven had de afgelopen weken besloten om het aantal boventallige verlofdagen in een keer op te nemen met een langdurig leeg blad als gevolg. Maar niet vandaag. Eerlijk gezegd was er nog een zetje (verzoekje) nodig van de condor maar we zijn er weer. We zitten in een interessante fase van het zomerseizoen. De lengte van de ritten begint op te lopen en de algehele vorm in de groep begint zich te manifesteren.

Vanmorgen natuurlijk weer een oranje verzameling bij de brandweer met een in afwijkende kleur gestoken gastrijder. De ploeg is zoals te doen gebruikelijk stipt om 08.30 uur compleet. Simon en Gerben nemen, zoals tot enkele weken te doen gebruikelijk, als eerste de kop. Gerben uiteraard weer op de gouden koets. Oh ja; dat doet me eraan denken dat de naam van de blauwe smurf nog dient te worden vervangen. Na lang beraad en ampele overwegen kan niet anders geconcludeerd worden dat het blauwe van de smurf toch wel zijn reputatie heeft opgebouwd in het peloton. Zelfs nu hij een paar weken in de lappenmand heeft gelegen en wat minder aanwezig is geweest. Als je dit gegeven combineert met zijn nieuwe karretje in de tint van een zoetgerijpte smakelijke tomaat komt de combinatie “blue tomato” boven water drijven. Laten we het daar voorlopig als werknaam maar ff ophouden. 

De rit gaat vandaag eerst naar het noorden. Wind op de kop en ondanks een zonnetje toch behoorlijk fris voor de tijd van het jaar. Dat zie je ook terug in de diversiteit aan kleding in de groep. Alle soorten kleding door elkaar heen variërend van het volledige zomertenue tot Jeroen in zijn wollen onderbroek. Dit natuurlijk om zin fragiele knietjes op temperatuur te houden. Althans dat is de verklaring van Jeroen. Hem kennende kan het ook gewoon een kwestie zijn dat hij gewoon vergeten is waar hij zijn zomerkleding heeft opgeborgen. Het laatste lijkt mij het meest aannemelijke. Bij de brug bij het Alkmaardermeer geven Simon en Gerben de kop af en valt de eer aan Frank en uw rijdende reporter ten deel om het peloton door het eerste deel van de Schermer te leiden. Na een kilometer of 8 is de conclusie dat het toch wel stevig waait en is het de beurt aan het volgende koppel. Marco (M) onze rijdende banketbakker die net terug is van een tropische vakantie (niets van te merken hoor Marco) en Rob P de immer energieke fietsvriend uit Purmerend. Voor Marco natuurlijk ook meteen een testmomentje. Hij gaat samen met Jos over 4 weken The Ride rijden. Het peloton meandert zich over de kronkelende dijkwegen in de Richting van Ursem. Iedereen is relaxed maar net voorbij Ursem staat de boel in een keer op scherp. Een van de voorgangers mist een afslag naar het fietspad met als gevolg grote verwarring bij alle volgers. Direct staat iedereen op scherp !!. Gelukkig loopt het allemaal goed af. Normaal gesproken gebeurt dit maar zelden maar nog geen paar kilometer verderop, net nu de hartslag weer een normaal niveau heeft bereikt, gebeurt het nog een keer. Ook dit loopt gelukkig goed af. We steken de A7 over boven Hoorn en rijden door de West-Friese lintbebouwing verder in de richting van het Noorden. We krijgen hierbij gezelschap van een groep damesfietsers uit Ursem die bezig zijn met hun wekelijkse zondagsrit. Of het nou voor de gezelligheid is of dat ze het gewoon lekker vinden om ff uit de wind te rijden ze blijven zeker 20 km gelijk met ons op rijden. Uiteindelijk haken ze vlak bij Bovenkarspel af. Daar staat ons een heerlijk terras te wachten bij café/restaurant De Buren waar onze Condor heeft geregeld dat ze speciaal voor ons al om 10 uur geopend zijn. 

Daar realiseer je de mooie dingen die je meemaakt als fietsvriend. Wat is er nu leuker om onder het genot van een warm stuk appelgebak met koffie in het zonnetje te genieten van het gezwets in de groep. Ja gezwets want inhoud heeft het vaak niet of nauwelijks. Ook vandaag gaat het zoals te doen gebruikelijk weer nergens over. In ieder geval niet iets wat de moeite is om op papier vast te leggen. Lachen staat voorop en daarna komt de inhoud aan de beurt. Gelukkig zijn onze stops dermate kort dat we aan het laatste vaak niet toe komen. Lachen en appelgebak geven weer nieuwe energie voor de terugweg. 

En wat voor energie. Het tempo gaat er op de dijk langs het IJsselmeer goed op en ligt voortdurend zo rond de 38 km/u. Dit houden we vol tot Hoorn. Zo dat schiet tenminste op. Je kunt alleen maar door Hoorn komen via het centrum. Altijd een obstakel en goed uitkijken geblazen. Voorbij Hoorn schiet de berijder van de gouden koets even kort in de kramp vanwege een gebrek aan kilometers in de afgelopen weken. Dit gebeurt nog twee maal maar we weten het rijdende te houden. Sterker nog het tempo blijft nagenoeg onveranderd hoog op weg naar Purmerend. Hier haakt Rob af. Bij Neck besluit Gerben zichzelf ook uit het lijden te verlossen. Hij slaat af om via Jisp de kortste weg naar huis te nemen. Degenen die regelmatig meerijden weten dat de Noorderweg werkt als een rode lap op een stier. Luik naar beneden en gas erop. Onze condor weet dit natuurlijk ook en zet op de kop de gaskraan nog ff extra open. Voor ontsnappingen derhalve geen ruimte !!

Vlakbij de Enge Wormer aangekomen zie ik dat Jos de aansluiting met de groep is kwijt geraakt en ik besluit met te laten terugvallen om hem op te wachten. Op het moment dat hij bijna bij me is, bij de brug de Enge Wormer in, roept hij dat hij afslaat richting Zaandam. Voor niets gewacht dus #!!## en de aansluiting met de groep kwijt geraakt. Er zit niets anders op dan de kop naar beneden en de achtervolging inzetten. Helaas blijkt er nog voldoende energie in de groep te zitten om de eindsprint in te zetten. Ondanks mijn tempo van boven de 35 km/u zie ik de groep alleen maar verder wegrijden. Er rest niets dan nog even naar de overkant te zwaaien bij de Bartelsluis. Het laatste stukje naar Oostknollendam en het zit er weer op. 

Bij het stopzetten van de fietscomputer blijkt nog maar eens dat er vandaag, ondanks de wind, best stevig is doorgereden. Het gemiddelde staat op 31 km/u. Behalve met de rit vandaag ook weer even geoefend met het schrijven van een stukje. Binnenkort misschien weer meer. 

Marcinello uw rijdende reporter.

Deze morgen 13 maart zet het voorjaar echt zijn tanden in het weer. Het is voor het eerst dit jaar vorstvrij op de vroege morgen. Toch zijn er nog enkel fietsvrienden die het zekere voor het onzekere hebben genomen en nog op het wintermateriaal zijn verschenen. Dit geldt niet voor Bert en Jeroen. Beiden verschijnen op het vertrekpunt met hun nieuwe karretje. Allebei zo trost als een aap met 7 …… (eindigt op ullen). Wat betreft Bert is het wel ff omschakelen voor uw rijdende reporter. De blauwe smurf, een naam ontstaan uit de knalblauwe framekleur van zijn vorige fiets, gaat niet meer op. Nou daar zullen we binnenkort wel weer iets naders toepasselijks voor verzinnen. Suggesties zijn uiteraard van harte welkom en worden in het deskundigenoverleg onder het genot van een lekker koud biertje tijdens de volgende maandborrel meegenomen.

Vaak rijden Simon en Gerben “ traditioneel” de eerste kilometers voorop. Vandaag is het gouden koppel bruut uit elkaar getrokken vanwege een kwaliteitsweekend van Gerben en zijn vrouw. Simon wordt echter liefdevol door onze wegkapitein Steef opgevangen en door de eerste kilometers heen gesleept. Er waait een warme wind vandaag ! Hopen dat Gerben er volgende week wel weer is want onze beperkte sponsorinkomsten laten geen permanente inhuur van een groepspsycholoog toe!! In het voorjaarszonnetje dartelen de oranje fietsvrienden zich via Wormer en Purmerend richting Amsterdam Noord.

Steef is  weer fantasievol losgegaan bij het samenstellen van de route. Zelfs zodanig dat niet alleen uw rijdende reporter op kop twee maal verkeerd rijdt maar het ook Steef zelf overkomt. Ik kan u verzekeren dat de beste stuurlui hierbij niet aan wal staan maar zich in de “bus” van de groep fietsvrienden bevinden. Uiteindelijk belanden we dan toch bij ons vast adres in de haven van Marken.  Dat is vandaag wel ff wennen vanwege het lekkere weer. Hier komen we normaal gesproken vaker ’s winters met Oostenwind dus kou. Niet vandaag dus. Wat een genot om ff lekker een bakkie te doen in het voorjaarszonnetje met zicht over de haven.

Na de koffie staat het peloton al geheel klaar als we er achter komen dat onze toekomstige loco burgemeester Enrico nog ontbreekt. Of het nu de koffie was of een gevalletje prostaatvergroting laten we ff in het midden maar Enrico bleek nog ff snel de piepers af te moeten gieten. Er gaat een luid gejoel op als hij in de deuropening verschijnt. Trouwens woensdag verkiezingen !! Hoewel uw rijdende reporter natuurlijk volstrekt neutraal is zou het natuurlijk fantastisch zijn als we een afgevaardigde van de fietsvrienden in het gemeentebestuur kunnen krijgen. Stemmen op Enrico zou ik zeggen !!!

De groep zet zich piepend en krakend in beweging. Het gestage tempo van het eerste deel van de rit zo vroeg in het seizoen heeft toch al wat sporen van vermoeidheid achtergelaten. We belanden al snel in het landelijk gebied tussen Broek in Waterland en Ilpendam en wat denk je? Steef rijdt voorop weer verkeerd. Dit heeft tot gevolg dat we een kilometer of drie met de wind op de pet terug moeten rijden om weer op de route te komen. De groep slaat zich er echter met de nodige humor doorheen en we belanden uiteindelijk voor de rest soepeltjes in Purmerend. Vervolgens via Purmerland en Oostzaan naar het fietspad langs de A9 waar de mannen op de (zomer)racefiets ff helemaal losgaan en het tempo er lekker opzetten. Bij het Heerenhuis weer hergroeperen en door de Enge Wormer terug waar het restantje energie er nog even uitgeperst wordt. Voor de oplettende lezer; geen Hinnetje vandaag !! De naamgever van dit verschijnsel begint langzamerhand in vorm te raken maar is nog niet in een dusdanige vorm dat hij de einsprint even (onverwacht)kan inzetten. Komt goed hoor Ronald !! Gewoon de trainingsintensiteit wat opvoeren!! Een keertje of vijf per week dan ben je over een maand weer het mannetje. Al met al weer een prachtige rit in een heerlijk voorjaarszonnetje.

Tot de volgende keer.

Marcinello uw rijdende reporter

Dat staat al een stuk beter dan tourtje gehaktbal zoals de rit van vandaag is aangekondigd. Voordat uw rijdende reporter van huis gaat komt er al een app binnen. Ronald haakt af vanwege een slechte nacht. De vraag is natuurlijk of deze veroorzaakt wordt door het vooruitzicht van de temperatuur rond het vriespunt en windkracht 5 uit het zuiden of dat er misschien andere factoren zoals de welbekende gebreide onderbroek aan ten grondslag liggen. 

Op het gebruikelijke tijdstip komt het oranje peloton bij elkaar bij de brandweerkazerne. Er wordt even snel gecheckt wie de route in zijn computer heeft staan. Joep geeft aan dat hij er nog nooit een route in heeft gehad en vraagt zichzelf daarbij hardop af waarom hij eigenlijk een Garmin heeft. Staat wel mooi op de fiets en misschien kun je er ook (natuur)films op bekijken onderweg. Enfin de toon is weer gezet en we moeten nog vertrekken. Stefan heeft vandaag een verassende en doordachte route uitgezet. Het eerste gedeelte gaat zoveel mogelijk beschut richting het zuiden via de watertoren bij Nauerna naar het politiebureau en vervolgens door het Kogerveld richting het centrum van Zaandam. Voor ons een vreemde route en we moeten ook opletten dat we niet verkeerd rijden. Uw rijdende reporter rijdt bij het politiebureau al verkeerd een paar kilometer verder gebeurt het (gelukkig) nog een keer. Pffhhh dat scheelt uw rijdende reporter weer een hoop opmerkingen, lees gezeik, gedurende de rest van de rit. Bijkomend voordeel van verkeerd rijden als je voorop rijdt is dat de groep zich snel corrigeert en achter je wel de goede route pakt met als gevolg dat je na gedraaid te zijn achteraan lekker uit de wind rijdt. Maar dat is natuurlijk niet de opzet geweest van uw reporter( J).

In het centrum van Zaandam gaat het nog een laatste keer verkeerd maar vanaf daar komen we wat meer op de gebruikelijke wegen terecht en gaat het met de route niet meer mis. Via Zaandam Zuid gaat het via Amsterdam Noord door Landsmeer richting  Purmerend. Het tempo ligt hoog met windkracht 5 in de rug en we bereiken gezellig keuvelend Purmerend. Daar draaien we de Beemster in en het is snel gedaan met het “gekeuvel”. Cees, onze pelotondiesel zet er samen met Rob een straf tempo op half tegen de wind in. Dat leidt al snel tot het nodige gepiep en gekraak in de groep. Het gekeuvel zet zich om in een licht gebrom .Niet zo raar want in deze tijd van het jaar zijn de trainingsverschillen nog groot en zijn er tempoverschillen door de verschillende fietsen (MTB’s beachbikes, gravelbikes en racefietsen) Ook de coronakilo’s veroorzaken natuurlijk ook tempoverschillen.Maar degenen die ons een beetje kennen weten dat het sociale aspect ook een belangrijke rol speelt in de groep. Niet dat we de concurrentie aan willen met de stichting Socutera maar we letten op elkaar. Het tempo gaat dus op “een tandje lager”. Gestaag op naar ons pauzedoel de ballentent in De rijp. Ballentent? Ja Steef heeft na het succes van de herfst van vorig jaar weer een stop gepland in een koffietent in De Rijp waar de specialiteit van het huis een broodje huisgemaakte bal, al dan niet met een pompje mayo, bij enkele enthousiaste fietsvrienden er om 10.30 uur slikvingerend in gaat. De huisgemaakte appeltaart en de koffie zijn ook van topkwaliteit. Koffie en Lekkers doet haar naam eer aan. Vol goede moed vervolgen we de route. Je zou natuurlijk denken dat we er bijna zijn maar degene die wel de route hebben geprogrammeerd (ja Joep er zijn toch wel voordelen) zien al snel dat de route niet direct naar huis gaat. Onze Steef heeft nog ff een verassingslusje ingebouwd aan het einde om de bal alvast al een beetje te laten verteren. Bij het Alkmaardermeer gaat het weliswaar naar Spijkerboor maar in plaats van rechtsaf te gaan naar Oostknollendam en Wormer gaan we eerst nog door naar Purmerend om bij het fietspad naar Jisp pas weer richting Wormer te draaien. Onze gastrijder Jermain begint nu echt aan het einde van zijn latijn te komen maar we weten hem toch ook uiteindelijk richting Wormer te begeleiden. Roland, Gerben en Joep bereiken als eerste het huisadres en staan waarschijnlijk als eerste onder de welverdiende warme douche. Gedurende de route door de rest van Wormer brokkelt het oranje lint verder uit elkaar en kunnen we weer met voldoening terugkijken op een stevige maar verassende rit.

Dat is weer ff lang geleden dat we verzamelden bij ons vertrekpunt bij de brandweer op zondagochtend om 08.30 uur !! Door het opheffen van de maatregelen en het rijzen van de temperatuur zijn er weer een behoorlijk aantal oranje mannen uit de winterstand gekomen. Deze morgen zestien om precies te zijn. Iets te veel volgens de normen maar met een beetje extra afstand prima te doen. Toch nog wel een beetje onwennig start de groep om klokslag 08.30 uur voor een ritje Bergen. 

De gebruikelijke kopmannen weer voorop waaronder Simon/Simon voor de navigatie. Als ik even om me heen kijk dan is aan de fietsen te zien dat het wintergevoel nog niet helemaal verdwenen is. Het is een mix van pekelfietsen, mtb’s en strandfietsen. Sommigen hebben hun zomerkarretje alweer van stal gehaald waaronder……. (ik heb met  Jordy J afgesproken om geen namen te noemen). Toch nog een beetje onzekerheid over de vorm? Dit blijkt echter volkomen onterecht want bijna iedereen heeft toch, veelal onder de radar, wel enige trainingsarbeid verricht in de winter. Kennelijk gaat het voor een paar mannen nog ff te hard aan het begin van het nieuwe seizoen. Ronald K en Ronald H vinden het in de buurt van Heemskerk welletjes geweest. Komt goed mannen; we hebben nog een heel seizoen voor ons!!

Via Heemskerk en Castricum laveert het oranje lint zich in een gestaag tempo richting Bergen. Het voelt al snel weer als vanouds. Zelfs het slappe ge-OH is binnen de kortste keren weer op het piekniveau van vorig seizoen. Eerlijk gezegd maakt dat het fietsen met de groep ook zo leuk. Natuurlijk is de prestatie belangrijk maar ontspanning en plezier wegen minstens even zwaar. Stephan heeft vandaag, ondanks dat we in een bekend gebied rijden, de route zo in elkaar gezet dat er toch weer een aantal weggetjes in zitten waar je niet vaak komt. Goed geregeld Steef. We zien weer uit naar alle verassingen die we ongetwijfeld weer gaan meemaken dit seizoen. Via Bergen belanden we in Alkmaar waar we ons nestelen op het buitenterras onder de heaters. Het lijkt wel voorjaar. Lekker bakkie koffie en appeltaart erbij !! De zekerheid dat we op het restant van de rit voornamelijk wind in de rug hebben maakt het plezier nog groter. Iedereen neemt de gelegenheid om ff lekker bij te kletsen. Sommigen hebben elkaar soms een paar maanden niet gesproken. Het is wel verleidelijk om te blijven zitten maar we zetten ons na een minuut of twintig toch maar weer in beweging.

Nog een restantje door Alkmaar en via het Noord Hollands kanaal naar de brug bij het Alkmaardermeer. Daar gaan we rechtsaf om onze weg langs het Noord Hollands kanaal te vervolgen. Uw rijdende reporter, woonachtig in het mondaine Oostknollendam ziet er al naar uit om door de groep thuis te worden afgeleverd en deelt zijn vreugde ook met de groep. Steef houdt zijn mond. Bij Spijkerboor gaan we rechtsaf maar niet na de brug maar voor de brug !! Dus daarom hield Steef zijn mond J. Never a dull day !!

Het laatste stukje naar Westknollendam is nog wel ff klussen tegen de wind in maar ons nieuwe talent Raymond en onze die hard routinier Cees draaien hun hand niet om voor het kopwerk. Goed gedaan mannen! Via Wormerveer gaan we over de Clausbrug weer op huis aan. Mark H voorop. Het zal toch niet het eerste Hinnetje van het seizoen worden? Maar Mark houdt zijn kruit nog droog. Hij blijft gestaag door rijden zonder het tempo noemenswaardig te verhogen. 

Al met al weer een prachtig mooie rit en een feest om iedereen weer te zien. Hier raken we allemaal weer gemotiveerd van na alle kou en Covid ellende.Het gaat zeker een mooi seizoen worden. Ik zie er naar uit en zal de lezers natuurlijk weer regelmatig op de hoogte houden van onze avonturen.

Marcinelllo uw rijdende reporter

Dit is normaal een tijd dat uw rijdende reporter zich gedraagt als een journalistieke eekhoorn die zijn redactionele beukennootjes verzamelt om in het voorjaar weer vol van inspiratie het nieuwe seizoen tegemoet gegaan. Maar op veler verzoek toch nog even een tussendoortje.

Vanmorgen staat er een middellange rit van 80 k op het programma . Een rondje Knip genaamd naar het gelijknamige café waar we de tussenstop heb gepland. Ook nog eens halverwege dus toepasselijker wordt het niet. Op de vertrekplaats komen 11 fietsvrienden bijeen. De rest is op het strand of in het terrein op de MTB actief. De blauwe smurf (Bert) maakt direct duidelijk dat het na drie weken afwezigheid over is met de rust. Juist nu we een dag hebben omdat onze fietsvriend Joep niet aanwezig is. Ze zullen het toch niet stiekem met elkaar afstemmen?

Op de afgesproken tijd zet de groep zich in beweging met twee van de drie vaste kopmannen , Stephan en Gerben, op kop. Het lijkt de formule 1 wel waar elke week het tempo wordt bepaald door een drietal rijders. Het tempo ligt lager dan in de zomer. Dit heeft o.a. te maken met de diversiteit in het materiaal. Ook uw rijdende reporter rijdt vandaag op een nieuw karretje; een strandfiets. Maar  de wintervorm speelt natuurlijk zeker ook een rol. De oranje boog kan immers niet altijd gespannen staan. Het tempo ligt weliswaar lager maar dit geldt zeker niet voor het volume.

Uw rijdende reporter heeft het genoegen om naast de blauwe smurf te rijden. Dit resulteert in een hoogfrequente fluittoon in het linkeroor voor de rest van de dag. Misschien een goed idee om ook oranje oordoppen aan de standaard uitrusting van de fietsvrienden toe te voegen. Ik ken nog wel een glazenwassersbedrijf in Wormerveer die deze zou kunnen sponsoren 😊.

Zonder gekheid; best wel gezellig keuvelend rijden we via een perfect uitgezette route noordwaarts. De omstandigheden zijn ons goed gezind. We zien fantastische Nederlandse najaar luchten met regenbogen en heftige buien in de verte. Maar hoewel we hier en daar een paar druppels meepakken rijden we er op de een of andere manier aardig tussendoor. Vlakbij Heerhugowaard bevestigt Bert V nog maar eens het voortschrijdende middelbare leeftijdbeeld in de groep door het inroepen van een urgente plaspauze. Of het nu komt door de tien toeschouwers of door de lage temperatuur Bert heeft enige moeite om het voor de plas benodigde materiaal in stelling te brengen. De term pulken valt zelfs !! Voorzien van deskundig commentaar en goedbedoelde tips van de tien toekijkende fietsvrienden lukt het uiteindelijk toch en kunnen we opgelucht, zeker Bert, weer verder. Vlak voor de Knip komen we door de landerijen te rijden waar een kenmerkende lucht de neuzen van de groepsleden bereikt. In eerste instantie wordt het geweten aan bovenmatige gasvorming bij onze voorrijders maar al snel wordt het duidelijk dat het anders is. Vanuit de voorzijde van de groep wordt gewaarschuwd voor bagger op de weg die daar in verband met het oogsten van kool is achter gebleven. Uw rijdende reporter is even niet scherp en wordt binnen een tempo waar een Volendamer stukadoor trots op zou zijn voorzien van een laag natuurlijk leem aan de voorzijde.

Hilariteit alom als we enkele minuten later bij de Knip arriveren. Uiteraard wordt dit even op de gevoelige plaat vastgelegd en gedeeld in de groepsapp. Gelukkig bieden de toiletvoorzieningen uitkomst en kan uw rijdende reporter weer fris en fruitig van de welverdiende appeltaart genieten. De sfeer is ontspannen, de koffie en appeltaart goed en na een tweede kop koffie aanvaarden we de terugweg.

Via Koedijk rijden we Alkmaar binnen en vervolgen we onze weg om via Akersloot, Uitgeest en Krommenie weer in Wormer aan te komen. Na een lekkere warme douche kan ik alleen maar concluderen dat fietsen ook in deze tijd van het jaar een geweldige bezigheid is. Tot de volgende keer!!

Marcinello uw rijdende reporter

De herfst is ingetreden in Nederland. Dit heeft zich de afgelopen week geuit in harde, soms stormachtige wind en hoosbuien. In sommige delen van Nederland zelfs in de vorm van windhozen met alle gevolgen van dien. Maar niet vandaag. De weergoden zijn ons goed gezind en dat is ook aan dan ook te merken aan de opkomst van rond de 20 man. Rekening houdende met een strandploeg en een MTB ploeg die afzonderlijk hun weg zoeken een ruime opkomst. 

We vertrekken klokslag 08.30 uur en Gerben komt nog op het laatste moment de bocht omzeilen om bij de Bartelsluis aansluiting te vinden. Hij pakt meteen met onze fietsdirigent Stephan de leiding. De oranje fanfare rijdt er in gestaag tempo achteraan. Ondanks de aanvankelijke frisse temperatuur is het genieten geblazen. Helemaal als de zon nog een duit in het zakje doet waardoor de stramme ledematen in de soepele modus komen. Het is niet druk onderweg. Dat is fijn want de route brengt ons vandaag naar Driemond. Dat betekent altijd weer de niet te vermijden strijd met de urban jungle waarin de vele ontmoetingen met wandelaars, fietsers en andere weggebruikers altijd weer de nodige uitdagingen vormen. Gaat hij nu wel links of gaat hij nou rechts? De tegenligger zal ons toch wel gezien hebben? Als deze dame maar niet plotseling van de stoep afstapt. Zal hij de bel wel gehoord hebben? Dat zijn allemaal vragen die door je hoofd heen spelen. Helemaal als je op kop rijdt want dan is de hele groep afhankelijk van je inschatting.

Maar het gaat prima door Amsterdam Noord heen en we nemen de Schellingwouderbrug om aan de overkant van het IJ onze weg te kunnen vervolgen. Daar treffen we een brug die zojuist geopend wordt om een zeilboot door te laten. Nou ja.. het is ff niet anders. Geeft de gelegenheid voor een mooi momentje om rustig bij te kletsen en van het najaarszonnetje te genieten. De brug sluit weer en we verwachten onze weg weer te kunnen vervolgen. Maar schijn bedriegt. Na 5 minuten met zijn allen naar een op het oog gesloten brug te hebben gestaard komt uiteindelijk de lokale brugwachter uit zijn hokje met de mededeling dat we maar beter kunnen omkeren omdat het brugdek zich niet heeft vergrendeld.

Praktisch aangelegd als we zijn suggereren we dat we wel ff onder de bomen doorkruipen. De brug is immers toch neergelaten. Hij reageert hierop als door een bij gestoken. Of we gek geworden zijn en of we soms zwaar in de problemen willen komen met onze bizarre opmerking. Ook doen we de suggestie aan de hand om de brug nog een keer open en dicht te doen. Een soort reset zeg maar. De brugwachter is zelf inmiddels ook kennelijk aan een reset toe want dit doet de situatie geen goed. De brugwachter beschikt niet over de bekende Amsterdamse humor en deelt ons mede dat hij niet gek is. Daarop antwoorden wij natuurlijk bevestigend, het zou immers raar zijn om een brugwachter aan stellen die niet bij zijn volle verstand is, maar we delen hem toch wel onze conclusie dat hij wel een tikkeltje saggerijnig is. Dit doet zijn humeur helemaal geen goed. Hij loopt het huisje in en slaat de deur met een klap achter zich dicht. Daar staan we dan. En nu?. In eerst instantie wachten we geduldig af. Aan de overkant is er een fietser die uiteindelijk de beslissing voor ons neemt door onder de slagbomen door te kruipen en zijn weg te vervolgen. Goed voorbeeld doet goed volgen dus wij ondernemen hetzelfde. De brugwachter is onze opmerkingen nog niet vergeten en roept achter ons aan dat de politie al onderweg is. Hoewel ongetwijfeld serieus bedoeld zien wij er de humor er wel van in. In ieder geval iets om in het verslag te schrijven hetgeen bij deze is gebeurd. 

Onder Amsterdam, vlakbij Weesp draaien we met een krappe bocht een tunnel in. Volledig verrast rijden we een laag van circa 30 cm water in. Die hadden we ff niet zien aankomen anders hadden we zeker onze oranje Fietsvrienden bad eendjes meegenomen. Gelukkig rijdt Gerben voorop. Hij heeft de meeste ervaring met watersport. Onder zijn bezielende leiding weten wij uiteindelijk zonder een al te nat pak aan te meren aan de overkant van de tunnel. Het leek allemaal zo’n rustig najaarsritje te worden vanmorgen. Zo zie je maar weer never a dull day.

Voorbij Weesp draaien we wordt de focus gezet op het koffiepunt Kaap Amsterdam gelegen in het niemandsland bij de kop van de Zeeburgertunnel. Ondanks een voorbereidend belletje van Stephan zijn ze daar toch nog een beetje verrast door de “overval” van de oranje brigade uit Wormer. Geen punt; we nemen gewoon ff langer de tijd. Normaal gesproken loont zich ons geduld maar in dit geval niet helemaal. De koffie wordt afzonderlijk, voorafgaand, geserveerd van de taart. Dit is op zich niet zo’n probleem als hij warm zou zijn maar we blijken snel de koffie op te moeten drinken om deze nog enigszins op temperatuur tot ons te kunnen nemen en ijsvorming te voorkomen. Dit thema gaat ook op voor de appeltaart maar dan andersom. Deze heeft meer kenmerken van appelijs dan van de verwachte zoete traktatie die wij het liefst zo uit de over tegemoet zouden zien. En als slagroom op de taart van ons culinaire avontuur krijgen degenen die slagroom hadden besteld een portie slagroom waarbij je jezelf afvraagt of de kok wel zijn lenzen ingedaan had deze morgen. Een nauwelijks waarneembare portie slagroom tegen een, naar later blijkt, een absoluut waarneembare prijs. 

Gelukkig hebben we als groep voor grotere uitdagingen gestaan. We laten ons niet van de wijs brengen en vervolgen onze weg via…. ja…….de Schellingwouderbrug. Zal de brugwachter alweer een beetje zijn geland? Of zal hij in de duidelijk waarneembare oranje groep aanleiding zien om de bomen even spontaan dicht te doen een de brug even te openen? We maken er natuurlijk grapjes over maar het is alsof de duvel er mee speelt. De rode licht beginnen te knipperen en de bomen sluiten zich, voor het gevoel, tergend langzaam. De zoete wraak van de brugwachter. We kunnen hem vanwege het spiegelende glas niet waarnemen maar hij moet schuddebuikend op zijn stoeltje zitten. Gelukkig blijkt het maar weer een enkele boot en kunnen we snel onze weg vervolgen. We zwaaien nog vrolijk naar de brugwachter en tot onze verbazing zwaait hij enthousiast terug. Eind goed al goed. Of zwaaide hij nu met al zijn vingers ingetrokken behalve zijn middelvinger. Enfin doet er niet toe…..door gaat de oranje trein. 

Bij Purmerend zetten we Rob P thuis af en we naderen het einde van de rit via de Noorderweg in de Wijdewormer. Normaal gesproken wordt deze grotendeels op een matige snelheid gereden en het laatste stuk op vol gas. Echter vandaag heeft Steef andere plannen. Het tempo gaat al in het begin naar 35 + en gaat tot het einde niet meer naar beneden. Dit trekt de boel wel uit elkaar omdat er ook nog een kleine tegenwind is en we niet breeduit kunnen rijden. 

Maar zoals te doen gebruikelijk wachten we aan het einde weer keurig op elkaar om door de Enge Wormer de rit met zijn allen af te hechten. We kunnen weer terugkijken op een prachtige najaarsrit met een aantal opmerkelijke zaken. Tot de volgende keer !!

Marcinello uw rijdende reporter

Vandaag belooft een topfietsdag te worden Ideale tempartuur een bijna volledige groep en een prachtige route richting het oosten van Noord-Holland. Op het gebruikelijke punt verzamelen we ons om 08.30 uur. Vandaag hebben we een aantal aangekondigde gastrijders die ook voornemens waren om richting Marken te rijden en die er toevallig achter kwamen dat we die kant op gingen. Wel zo gezellig !!

Wim arriveert ook tijdig op de vertrekplaats. Kennelijk heeft hij een ander weerbericht gezien als wij want hij heeft zo ongeveer de volledige standaard fietsvrienden uitrusting uit het magazijn gehaald. Armstukken, beenstukken, mouwloze overjas en ongetwijfeld, voor uw rijdende reporter gelukkig niet waarneembaar, zijn (eigen) gebreide wollen onderbroek met lange pijpen. Zijn uitrusting trekt natuurlijk aandacht en is direct onderwerp van het gesprek. Wim beseft ook wel dat hij het enigszins verkeerd heeft ingeschat. Door “ik kan het altijd toch nog uittrekken” probeert hij het bombardement aan opmerkingen te vermijden maar hij moet het uiteindelijk toch maar ff ondergaan. 

Na de lachspieren te hebben opgewarmd zijn de beenspieren aan de beurt. We rijden via de Enge en Wijde Wormer op naar Purmerland. Hier zit ff een psychologische training in de route ingebouwd. We rijden van Purmerland door Den Ilp naar Amsterdam om daar om te keren om de route langs het Noord Hollands Kanaal te vervolgen in precies de omgekeerde richting. Bij Purmerend, waar we net vandaan kwamen, aangekomen steken we het kanaal over en doen we dezelfde route min of meer nog een keer over langs de Jaagweg wederom richting Amsterdam. 

Uw rijdende reporter komt naast Mark (H) te rijden. Kennelijk heeft hij het stukje van vorige week gelezen. Zou hij dan die (enige) lezer zijn? Hij refereert aan het ontbreken van de “wall of sound” vandaag. Joep is er vandaag niet bij en Hans redt het niet in zijn eentje. Mark maakt de opmerking dat de “sound of silence” vandaag meer van toepassing is. Dit kan natuurlijk ook liggen aan de groeiende concentratie op het avontuur in Italië dat de komende week van start gaat. Degenen die meegaan beginnen zich toch langzamerhand wel te focussen op de uitdagingen die we daar zullen aangaan. Ieder op zijn eigen manier trouwens want er is ook nog een deelnemer die het erop gokt dat alcohol uitstekend zal kunnen functioneren als brandstof voor de ritten aldaar. Hij is in ieder geval tot de late uurtjes bezig geweest met de inname. Het zou natuurlijk niet passend zijn dat uw rijdende reporter de identiteit van deze rijder onthult. En dat doen we dan ook niet toch Ed?.

Aan het einde van de Jaagweg gaat het naar Broek in Waterland. Uw rijdende reporter rijdt naast Gerben op de gouden koets voorop. In Broek aangekomen raakt de computernavigatie een beetje in de war. Stephan grijpt direct in en wijst ons de goede weg. Uw rijdende reporter komt door die move achterin te rijden. Dat doet je meteen weer realiseren dat je daar wel flink moet klussen om bij te blijven. Het is eigenlijk een aaneenschakeling van tempowisselingen als je achterin rijdt. Na de bochten moet je flink aanzetten om weer aansluiting te krijgen. Als er voorin 30 km/u wordt gereden is het niet uitzonderlijk dat je achterin regelmatig de 40 km/u raakt. Marcel en Ed rijden vaak achterin om ervoor te zorgen dat de gehele groep bij elkaar blijft en de veiligheid voor iedereen te garanderen. Vandaag rijden ze ook allebei achterin. Ook Ed dus. Zal de alternatieve brandstofstrategie dan toch werken? Uiteindelijk belanden in het pittoreske Marken waar we op onze vaste adres aan de haven belanden voor de traditionele koffie met appeltaart. 

De prijs hiervoor doet vermoeden dat de uitbater bezig is met een inhaalrace om zo de covid perikelen te compenseren of het moet gewoon zo zijn dat we een reguliere toeristenbehandeling krijgen. Desondanks is het toch genieten geblazen aan de historische haven en het kost weer moeite om het geheel in beweging te krijgen. 

Het eerste deel van de terugweg, de dijk van Marken, is gezien de breedte altijd weer een uitdaging. Vandaag vanwege het mooie weer al helemaal. Het aantal tegenliggers, een mix van toeristen en elektrische gelegenheid fietsers, is zo groot dat we de dijk geheel 1 op 1 (achter elkaar voor de niet deskundige lezer) dienen af te leggen als we de overkant veilig willen bereiken. Vanaf Monnickendam gaat het een stuk beter. Stephan heeft de route vandaag zo gepland dat we, gezien de groepsgrootte, zo veilig mogelijk kunnen rijden. 

Met een lus langs de IJsselmeerdijk rijden we onder Edam door naar Kwadijk. Daar worden de materialen en de berijders nog even op de proef gesteld. Het wegdek bestaat over een afstand van drie à vier kilometer uit klinkers. Aan het einde resulteert dat erin dat je het gevoel hebt dat overeenkomt met een milkshake vlak voor het uitserveren. 

Bij Purmerend krijgen we vanwege de gesloten brug nog even de tijd om ons mentaal voor te bereiden voor het laatste stukje naar huis. 

Langs het Noord Hollands Kanaal (waren we daar vandaag al niet eerder langs gereden?) rijden we via Spijkerboor naar Oostknollendam alwaar uw rijdende reporter collectief wordt uitgezwaaid. Proef ik daar nu opluchting uit de groep of zal het een welgemeend afscheid zijn. Het zal wel een mix van beide zijn stel ik me voor mijn eigen gemoedsrust maar zo voor.

De vraag is natuurlijk altijd weer wie in de rapportage even een kleine steek onder water kan verwachten aan de hand van de rit of de gesprekken tijdens de rit. Nou heren ik hoop dat het weer meevalt. Tot de volgende keer. 

Marcinello uw rijdende reporter. 

Dat is het gevoel dat uw rijdende reporter bekruipt als hij terugkijkt naar de rit van vandaag.

Vanmorgen een vroege start om 8 uur. De reden is onbekend maar, als ik de oranje geruchtenmachine goed beluister dan lijkt het er op dat de clubliefde buiten het oranje legioen hier een rol in speelt. Bijkomend voordeel is dat we, als we weersvoorspelling bekijken, de regen lijken te ontlopen. Twee vliegen in een klap.

Het vroege tijdstip weerhoudt de fietsvrienden er niet van om in grote getale aan te sluiten.
Twintig mannen op middelbare leeftijd in te strak oranje lycra. Altijd weer een imposant gezicht.
Ook de gouden koets van Gerben is weer terug uit de reparatie. Net als de restauratie van de koninklijke gouden koets heeft dit wel ff geduurd maar is hij precies op tijd terug voor de beklimmingen in Italie.

Geen hinnetje vandaag want de naamgever zit in de lappenmand. Beterschap Ronald!!
Ondanks de noordenwind gaat de route vandaag rondom het Noordzeekanaal en niet zoals te doen gebruikelijk de eerste helft noordwaarts tegen de wind in.

Il Manipulatore doet vandaag zijn naam eer aan want hij pakt samen met onze wegkapitein Stephan (El Condor) de leiding. De beide mannen hebben er kennelijk zin in vandaag want de cruise control wordt vastgezet door de mannen op kop en ze geven de hele rit de leiding niet meer uit handen. Het voelt als een trein op de rails vandaag. In de (groep) middenwagons is het goed toeven. Achterin is een ander verhaal. Het is al eens eerder benoemd in de verslaglegging maar het harmonicaeffect bij de bochten zorgt er bij de mannen achterin voor dat ze eigenlijk de hele rit een intervaltraining rijden. Desondanks de trein denderde voorin gestaag door kedengedeng kedengedeng …..whoewhoe.

De locomotief zet eerst koers naar station Purmerend om vanaf daar langs het Noordhollands Kanaal richting Amsterdam Noord te rijden.
Daar aangekomen blijft ons gelukkig de Nieuwendammerdijk dit keer bespaart. De beklimming van de beide Schellingwouderbruggen geven ons enigszins een voorbode van wat ons in Italie over een kleine twee weken te wachten staat. Joep rijdt achter uw rijdende reporter en hij kan het ff niet laten om de boel op scherp te zetten. “ Reiffie je moet dit een beetje bedenken maal 4 qua stijging en dan 2,5 of 3 uur achter elkaar”.
Altijd fijn om even opbouwend advies van je fiets”vrienden” te ontvangen.

Joep rijdt trouwens met Hans(C) het eerste deel van de rit direct achter uw rijdende reporter.
Het is daarom niet alleen de eerder besproken locomotief die uw rijdende reporter vooruit trekt maar ook de “ wall of sound” die ook nog een keer een duw in de rug geeft. Wat een luxe vandaag !!
Het oranje lint voltooid behendig de uitdaging van de stedelijke fietspaden van Amsterdam om via het Westelijk havengebied en Spaarndam richting Haarlem te rijden.

Via Santpoort belanden we na 65 km bij onze koffiestop op de kop van de haven van IJmuiden. Maar wat nu? Gesloten?; Gelukkig niet. De “artiesteningang blijkt wel geopend. Pfhhh, gelukkig maar want ik had er, ondanks het feit dat het genoeg stof tot schrijven had opgeleverd, niet naar uitgekeken om met een sjagerijnige groep fietsvrienden de weg te moeten vervolgen.
Stephan neemt zoals te doen gebruikelijk behendig de bestellingen op en binnen een oogwenk zijn we voorzien van koffie met taart.

Joep en Marcel gaan voor de gevulde koek. Dit blijken ondanks hun hoge verwachting, een verse warme koek, twee in conserverend plastic gestoken vermoedelijk pre-corona exemplaren te zijn. Toch wel een klein dompertje op de feestvreugde. De IJmuidense horecaondernemer heeft waarschijnlijk het stof van de koeken afgeblazen en een klein vreugdedansje gedaan toen hij de bestelling zag binnenkomen.
Gelukkig is er wel iets meer voor nodig om de stemming hierdoor te laten bederven.
Joep bekijkt zijn koek met een deskundige bakkersblik, haalt zijn schouders op en besluit de koek toch maar te nuttigen. Slok koffie er achter aan en je merkt er niets meer van. Toch Joep?

Tijdens de koffie wordt de bijzondere situatie op de fietsenmarkt besproken, Het is inmiddels niet meer uitzonderlijk dat je meer dan een jaar moet wachten op een nieuwe fiets. Ook het verkrijgen van onderdelen blijkt steeds problematischer te verlopen. Gelukkig is onze huisleverancier en trouwe sponsor Piet de Wit nog altijd in staat om ons te blijven voorzien van alle onderdelen en uw rijdende reporter heeft gisteren in de winkel op het Noorderveld nog met eigen ogen kunnen constateren dat er nog steeds nieuwe fietsen en onderdelen beschikbaar zijn. So far so good.

Voordat het echt gezellig wordt grijpt Stephan in en geeft het signaal dat we weer gaan vertrekken.
De locomotief trekt ons over de sluizen naar de overkant. Mooi gezicht hoor die nieuwe sluis.
Via Beverwijk rijden we langs het Noordzeekanaal richting Westzaan en daarna naar Zaandam. Het laatste stuk nog even met de kop in de wind langs de Provincialeweg.

Uw rijdende reporter rijdt direct achter de locomotief. Zal Enrico of Steef hem nu toch ff afgeven.
Maar nee hoor!! Geen enkel signaal dat daar op wijst en we belanden uiteindelijk onder hun bezielende leiding in Wormer. Goed werk hoor. Respect mannen !!

Zoals Stephan het thuisgekomen in de app beschrijft. Goed tempo, mooie afstand en “iedereen kon nog steeds praten”.
Geen ideaal weer maar weer een mooie fietsdag !!!

De zomer is nog in volle gang maar afgezien van de redelijk milde temperatuur heeft het weer vandaag meer kenmerken van herfst dan van de zomer. De wind komt met kracht 5 tot 6 uit het zuidwesten en de donkere wolken zijn een voorbode van een vochtig ritje. 

Desondanks komen er vanmorgen toch weer tien diehard fietsvrienden bij de brandweer bijeen voor de collectieve zondagsrit. Vandaag is er geen vooraf geplande route. We besluiten ter plekke dat we het eerste gedeelte de strijd met de wind aangaan richting het zuidwesten. Via Assendelft en langs de golfbaan Heemskerk gaan we via Beverwijk richting de sluizen om daar het kanaal over te steken. 

De wind vergt opperste concentratie en inspanning. De lichte fietsen met hoge wielen zijn toch eigenlijk voor andere omstandigheden ontworpen. Koppie erbij dus. Marco (M) is op dit moment in bloedvorm. Hij fiets in een constant tempo op kop alsof de wind niet bestaat. Het lijkt wel of de eergenoemde (M) voor motor staat. Simon en Enrico loodsen ons vakkundig vanaf IJmuiden richting het welbekende kopje van Bloemendaal. De groep met fietsvrienden is niet altijd even uitbundig maar als we aan het begin van het kopje staan lijkt het wel of de competitieve Max Verstappen in de meesten bovenkomt. Wie zal er vandaag de kopjeskoning worden? Gas erop en we gaan het snel zien. Helaas komt uw rijdende reporter vandaag in de achterhoede boven en kan derhalve geen klassement publiceren. Het maakt eveneens pijnlijk duidelijk dat er voor mij nog wat werk aan de winkel is voorafgaand aan het geplande verblijf in Italie. 

Via de Zeeweg gaat het richting Bloemendaal aan Zee. Op de boulevard wordt het pas een echte uitdaging. Windkracht zes komt over de zee ongeremd de boulevard op. Dat is wel ff klussen geblazen en de groep valt al snel in tweeën. In het centrum van Zandvoort hergroepeert de groep zich weer en we besluiten vandaag de Langevelderslag maar even te laten voor wat hij is. Na vijftig kilometer tegen de wind in beuken is de zuigende kracht van een kop koffie met appeltaart niet te weerstaan. Als we met zijn allen (overdekt) zitten begint het vrijwel gelijktijdig te regenen. Perfecte timing!!

Op het terras wordt de recente aanschaf van een nieuwe fiets door Edwin (de W) besproken. Ik zie daarbij wel enigszins bezorgde blikken. Hij zal toch niet nog harder gaan op zijn nieuwe ros? Gelukkig biedt de Covid situatie de groep voorlopig nog even wat voordeel want het gaat nog even duren voordat de nieuwe aanwinst geleverd wordt. De regen blijft nog even aanhouden en we besluiten om van de nood een deugd te maken door nog een tweede bakkie te bestellen. De strategie pakt goed uit en het is droog als we weer opstappen.

De terugweg gaat via de ringvaart Haarlemmermeer naar de pont Buitenhuizen. De wind staat hierbij vol in de rug en achteraf blijken er op Strava behoorlijk wat PRtjes te zijn aangescherpt.

Bij de pont blijkt niet iedereen aan zijn mondkapje te hebben gedacht (ondanks de mail vanmorgen). Marco (M) wel maar zal hij nou stiekem lippenstift dragen of heeft hij het mondkapje van zijn vrouw even snel meegepakt vanmorgen? Aanleiding voor de nodige opmerkingen natuurlijk. Ook het Edwin aan Joep uitgeleende kapje dat in eerste aanleg verdacht veel op een stringetje lijkt biedt aanleiding tot de nodige fantasie. Een van de groepsleden meldt dat hij laatst à la van der Poel bij het van de kast af springen het plankje miste en zo naast het bed belande in plaats van zijn vrouw te verblijden. Gelukkig arriveert de pont snel want de gesprekken beginnen een bedenkelijk niveau te bereiken. 

Als we de pont opgaan kunnen we zonder mondkapje met zijn allen op het autodek staan. Je voelt het natuurlijk al aankomen. Het laatste stuk met een straf rugwind levert weer spektakel op. Tot de Forbo gaan de meesten helemaal los en, oordelend aan de hand van de Strava registratie sneuvelen ook hier de nodige Pr’tjes.

Ook de nodige ego’s als ik het appverkeer na de rit een beetje volg. Enfin weer een mooie memorabele rit.

Hopelijk volgende week betere omstandigheden.

Ondanks de welverdiende vakantie van “uw rijdende reporter” verzaakt hij niet in de altijd doordraaiende wereld van de journalistiek. 

“Uw rijdende reporter” stond om 7:15 uur op, brommend als altijd (waarom doe ik dit?), maar na het eerste bakje koffie wordt hij meestal al wat vrolijker. “Uw rijdende reporter” had net als veel leden van de Fiets Vrienden Club een pittig weekje achter de rug. Hij had de hele week nog de vorige rit in de benen, niet van de inspanning, want die was er bijna niet, maar wel van de jeuk. Nog steeds zat de jeuk van de enkels tot aan de edele delen er goed in. Het was ook een pittige week voor de journalistiek, de aanslag op collega journalist Peter R. de Vries doet je nadenken over de zin en onzin van wat we allemaal denken, doen en schrijven. “Uw rijdende reporter” heeft de vrijheid van meningsuiting en het respect voor andere meningen hoog in het vaandel (en daar wil hij de politiek ook bij laten). “Uw rijdende reporter” is immers sportverslaggever. De zondagochtend met de Fietsvrienden is elke keer een uniek evenement. Een clubje oude mannen met allerlei achtergronden is toch elke keer maar weer instaat om meer dan 100 kilometer in straf tempo door Noord-Holland te flitsen.

Ook nu stonden er weer 21 man klaar bij de brandweer centrale, al jaren vraagt “Uw rijdende reporter” zich af staan we hier voor een sportieve uitdaging of is het ontvluchten van het lijstje van moeders de hoofdreden. We gaan op weg voor de tunneltjes route, de wat?, Ja de tunneltjes route. Degene die deze route heeft bedacht, heeft zich overigens na een Coronaprikje, afgemeld voor deze keren draaien en weer doorgaan route. De route gaat over Alkmaar, Heerhugowaard richting Obdam om, na exact 63km, koffie te drinken bij de 3-Hamers in Beets. Toen waren alle grappen over tunnel few en komt er nog licht aan het eind van de tunnel wel gemaakt. De vakantie terug gekeerde Italiaanse kopman “Enrico ticiticitaci van Erkelens” wist de 63 km heel duidelijk uit te leggen, maar mistte de 2 zwaaiende uitbaters volledig en vroeg zich bij 64 km af of we te ver waren. Ja dus. Mark, Roland en Dennis waren ondertussen al huiswaarts, dus met 18 man koffie in het zonnetje en voor de meesten een appelpunt, deze keer geen diepvries ellende, maar een vers puntje uit de Middenbeemster. We vervolgde onze weg het tempo ging lekker omhoog. Het regenbuitje mocht de pret niet drukken en was van korte duur. Richting Purmerend, langs het kanaal en aan de ander kant van het kanaal richting Spijkerboor ging er nog wat meer gas op de lolly. Even checken in Oost-Knollendam of “Uw orginele rijdende reporter” echt op vakantie is. Ja dus. En dan langs de Zaan over de dijk zie je aan het eind van de tunnel het beloofde land Wormer.

(volgende week is deze “Uw rijdende reporter” er ook niet om de journalistieke vrijheid in leven te houden, wie er zin in heeft pak hem op en blijf uit die Tunnel few)