De voorjaarsklassieker 7 mei 2023
Zoals aangekondigd neemt uw rijdende reporter u op regelmatige basis mee in de aanloop naar de Homeride 2023.
Dit weekend stond de voorjaarsklassieker op het programma. Een rit van circa 145 km. Dat begint er al een beetje op te lijken! Gedurende de week worden er via de diverse groepapps al weersberichten uitgewisseld. Eerlijk gezegd is er aan de diverse voorspellingen geen touw vast te knopen. Uiteindelijke conclusie; niet lullen maar fietsen en we zien het wel. Business as usual dus.
Vandaag verzamelen we ons met 14 man sterk al om 8 uur bij de brandweer. Hierdoor kunnen we de Hempont van 08.30 uur zeker halen. De route loopt namelijk in zuidelijke richting. Uw rijdende reporter heeft zich de avond daarvoor al keurig voorbereid. De kleding ligt klaar net als de bidons, de gelletjes, een extra reserveband, een mini compressor, een regenjack etc. etc. Als je het zo opsomt moet je best wel wat bij je hebben op zo’n rit. Kortom tot in de puntjes voorbereid (dacht ik). Om 07.45 uur sta ik volledig aangekleed klaar. Nog even de handschoenen aan en vertrekken. Helaas twee verschillende handschoenen gooien de zorgvuldige voorbereiding overhoop. Schoenen uit, door het huis weer naar de bovenverdieping, handschoenen zoeken en nu begint de tijd ineens te dringen. Snel nog maar even een appje in de groepsapp dat ik onderweg ben en gas erop. Van de beoogde ontspannen start blijft weinig meer over. Als ik ons startpunt in het zicht krijg zet de groep zich al deels in beweging. Nog een klein beetje gas en gelukkig ben ik weer aangehaakt. Natuurlijk is het commentaar, niet geheel onterecht, niet van de lucht. Dat is wel het voordeel van de groep fietsvrienden. Weinig onduidelijkheid in dit soort gevallen 😊. Ondanks dat redden we de pont ruim op tijd. Na de pont rijdt Steef al vrij snel lek. Onze huismecanicien Ed is er vandaag door omstandigheden niet bij. We moeten dus zelf ff klussen. Steef doet het natuurlijk ook niet voor de eerste keer dus we zijn snel weer op weg. De route loopt via de westkant van Amsterdam richting Schiphol Oost. Als we Schiphol gepasseerd zijn begint het groene landschap zich te ontvouwen. Wat een prachtige route zeg. Dit is ultiem genieten. Het weer zit ook nog redelijk mee. We hebben wel wat lichte regen en opspattend water in het begin maar uiteindelijk fietsen we letterlijk tussen de buien door lijkt het wel. Sterker nog naarmate de rit vordert wordt het weer steeds beter.
Natuurlijk rijden we hier en daar wel eens verkeerd. Soms veroorzaakt door de slecht leesbare fietscomputer/het ontbreken van een leesbril (doorhalen wat niet van toepassing is) en soms simpel weg omdat de theorie anders is dan de praktijk. Op een zeker moment lopen we één voor één achter elkaar aan over een smal bruggetje om een sluis over te steken. Geen onvertogen woord trouwens. Dit kan gewoon gebeuren.
Opvallend is dat Gerben er vandaag ook bij is. Hij is zelfs af en toe voorin te vinden. Degenen die dit artikel vaker lezen weten dat de bloedtoevoer van Gerben recentelijk is beetgepakt. Dit heeft wel goed uitgepakt zo te zien. Voor enkele groepsleden roept dit een associatie op met de jeugdjaren waarin de carburateur van de Puch Maxi werd uitgevijld en het brommertje aanzienlijk beter presteerde. Fijn dat baas G weer in bionische vorm terug is teruggekeerd in het peloton.
Vlak voor het rustpunt wordt er voorop nog even gas gegeven. Het doel ontgaat ons in eerste instantie totdat ineens de kopman hard in zijn remmen knijpt voor een “oude mannen stop”. De druk op de blaas overstijgt inmiddels die van zijn voorband dus toch nog maar ff snel een stop.
We worden op de tussenstop, Bistro De Eerste Aanleg in Nieuwkoop, zeer vriendelijk ontvangen en we krijgen al vlot koffie geserveerd. Steef heeft geregeld dat we de nodige koolhydraten kunnen tanken door middel van een uitsmijter die ook opvallend vlot geserveerd wordt. Met eieren van de eigen kippen. Mooier wordt het niet. Ook omdat het weer inmiddels zo mooi is dat we buiten op het terras kunnen zitten. Nog een colaatje voor de suikers toe en we gaan weer op pad.
Uw rijdende reporter moet onderweg nog even gebruik maken van zijn reserveband. Gelukkig is de voorbereiding dus niet geheel voor niks geweest.
Door de Haarlemmermeer en Hoofddorp rijden we naar Spaarnwoude. Daar worden we op een lang recht stuk ingehaald door een strak in het pak zittende wielrenner die een stevig tempo hanteert. Enrico zet de achtervolging in en de rest van de groep volgt ook direct. De renner kijkt enigszins verbaasd om en geeft nog een beetje extra gas. Al snel rijden we 42,5 km per uur. Steef is ook niet de beroerdste en voegt zich bij de “gast”renner op de kop. Ze raken aan de praat en het blijkt profrenner Thijs Zonneveld. Voor hem een trainingstempo dus. Voor ons een serieuze prestatie. Hij neemt nog even de tijd om een praatje te maken, complimenteert ons met onze outfit en zwaait vlak voor de pont bij Spaarnwoude af.
De eindsprint langs de Nauernasche vaart zit er vandaag even niet meer in maar we rijden in een strak tempo door naar Wormer. De donkere lucht dreigt!
Thuis aangekomen blijkt dat we echt geluk hadden met onze timing. De sluizen van de hemel gaan open zodra ik de garagedeur open. Pffhh wat een geluk zeg! Een fantastische rit waarin alles op zijn plaats valt. Mooier wordt het niet. Volg onze site voor de volgende verslagen.
