Vanmorgen vertrekken we verspreid. Er is een mountainbikeploeg, een ploeg die een lange afstandrit van 159 km rijdt en een ploeg die in viertallen vertrekt vanaf de brandweer voor een rit van 70 of 100 km.
Uw rijdende reporter vertrekt vanaf de brandweer. Daar aangekomen staat er al een tiental fietsvrienden te wachten als we vanaf het einde van de straat alweer aan het oude vertrouwde volume kunnen herkennen dat Joep vandaag ook weer van de partij is. Uw rijdende reporter gaat de strijd met de kilometers aan in het gezelschap van Joep, Dennis en Edwin. We rijden als tweede ploeg weg en kunnen in eerste instantie nog de eerst vertrekkende ploeg als richtpunt gebruiken. De route loopt echter via de Middel en het Westenwindpad en door het Centrum van Zaandam. U zult begrijpen dat de aansluiting met ons richtpunt snel tot het verleden behoort. Helemaal als we in het Centrum ook nog eens tot tweemaal aan toe onder leiding van uw rijdende reporter de verkeerde afslag nemen. Sorry mannen!! We rijden via de Weer naar de oostkant van Zaandam en komen via het fietspad langs de A7, door de Wijdewormer en Purmerland in Purmerend terecht. Daar is de mogelijkheid dat Rob P aanhaakt. Helaas treffen we hem niet. Toch jammer want gezien de aanwakkerende wind had Rob gezien zijn grote longinhoud een prima aanvulling geweest bij het kopwerk van vandaag. We rijden door de polders via Monnickendam richting Amsterdam Noord. Door een afsluiting van een fietspad wordt het al met al een aardige puzzelrit. Al gauw komen de bijbehorende opmerkingen; vraag: hoeveel bushokjes ziet u tot de volgende kruising en welke kleur heeft het paard bij huisnummer 17. We vinden uiteindelijk de route weer terug en de computers stoppen ook met dwingende aanwijzingen dat er nu toch echt een u-turn gemaakt dient te worden. Vlakbij Amsterdam worden we nog bijna van de weg gereden door een automobilist die vanuit een parkeerplaats vertrekt. Dennis vraagt direct op hoog volume of de bestuurder lekker geslapen heeft. De man trekt zich er kennelijk niks van aan of hoort het simpelweg niet en vervolgt op een sukkelgang zijn weg. We vergeten het wel eens maar voor de meeste mensen is zondagmorgen een tijdstip waarop je even bijkomt van de vermoeienissen van de week. Een paar in te strak oranje lycra gestoken belegen fietsers die het fietsen kennelijk veel te serieus nemen kunnen daar weinig aan veranderen. Desondanks komen we uiteindelijk ongeschonden in Amsterdam Noord aan. Daar staan de kasseien van de Nieuwedammerdijk op ons te wachten. Hartstikke fijn hoor op je carbon fiets met spijkerharde banden. Halverwege maakt Edwin al de vergelijking met een Belgische klassieker. Een extra factor die de nodige alertheid vereist van een racefietser zijn de mensen die op de weg lopen i.v.m. de smalle stoepen. Hierdoor wordt het een beetje een mix van een kasseienrit en een behendigheidsparcours. Aan het einde van de dijk heb je altijd weer een goede indruk van de kwaliteit van je gebit. Als je vullingen er tegen die tijd nog inzitten kun je het jaarlijkse bezoek aan de tandarts best nog wel ff vooruitschuiven.
Bij de IJ-pont staat een koffiestop gepland bij “Pont Neuf”. Daar aangekomen treffen we de ploeg die het eerste is vertrokken. Dennis heeft van tevoren al aangegeven dat een patatje hier van topkwaliteit is en informeert direct bij de eerste ploeg of het vet al aan staat. De mannen reageren enigszins verbaasd want het is tenslotte nog niet eens 11 uur. De dame achter het loket volgt het gesprek en bevestigd dat de pan al op stoom is. Mijn andere twee teamgenoten besluiten het advies van Dennis te volgen en bestellen een lekkere zak onvervalste huisgemaakte friet met natuurlijk twee extra grote pompen mayo er op. Lekker hoor!! Ik besluit anders. Het ziet er lekker uit maar ik ben er bang voor dat de patat in de tweede helft van de rit zich nog wel eens meerdere malen weer bij de ingang kan melden. Dennis laat me er toch een paar proeven en ik moet toegeven dat het echt lekker smaakt. Een waar culinair hoogstandje!!
De temperatuur laat uitgebreid uitbuiken niet toe en we vervolgen onze weg door Amsterdam Noord richting de Achtersluispolder. Daar blijkt de tussentijdse voedselinname bij Joep toch niet voldoende energie opgeleverd te hebben. Hij rijdt op zijn strandfiets en heeft het na 65 km wel zo’n beetje gehad. Hij besluit de korte weg naar huis te nemen. Dennis rijdt met hem mee om hem de broodnodige emotionele ondersteuning te geven op het laatste stukje naar huis. Edwin en ondergetekende vervolgen de rit met de inmiddels aangesloten Bert V. Best nog wel ff doorstampen op de laatste 30 km. De wind is nog verder aangetrokken waardoor de Zeedijk richting Assendelft wel tweemaal zo lang lijkt te zijn als normaal. Bij Busch en Dam toont de computer dat de originele route ons richting Krommeniedijk leidt. We kijken elkaar kort aan en zijn het er snel over eens dat het genoeg is voor vandaag en dat we langs de Provinciale weg rustig richting het thuisfront rijden.
Ondanks het feit dat het weer nu niet echt het begin van de meteorologische lente bevestigde toch een prachtige en uitdagende tocht. Op naar het echte voorjaar. Volgens mij heeft iedereen er zin in!!!
Tot het volgende verslag.
Marcinello uw rijdende reporter.