Thuisgekomen druk ik na de rit mijn fietscomputer op stop. Zo!!!; dat moet ik even rustig op me in laten werken denk ik bij mezelf. Eerlijk gezegd wel even verwarring in de bovenkamer van de rijdende reporter. Een aantal zaken die we zo lang hebben moeten missen zijn vandaag allemaal weer bij elkaar gekomen in een rit.
We begonnen vanmorgen vroeg al om zeven uur voor een lange afstandsrit Markermeer van circa 160 km. Het vroege tijdstip is kennelijk geen bezwaar want we zijn met ruim twintig man en onderweg, bij Almere haken Wim en Gabri nog aan. De hoeveelheid fietsvrienden in 1 shift is wel ff wennen maar zo te horen wordt de draad weer snel opgepakt. De slappe opmerkingen doorspekt met hier en daar wat venijn over bijvoorbeeld zaken als Corona kilo’s zijn weer niet van de lucht. Of er geen pandemie geweest is. Hoewel het nog frisjes is zo op de vroege morgen belooft het weer nog een extra positieve bijdrage te gaan leveren aan de goede stemming. Mediaman Dennis met co-producer Rob zorgen vandaag voor een vastlegging van deze historische rit voor het nageslacht. Onder het motto: “ ja zie je wel zo goed kon opa fietsen vroeger!!”
Vandaag is nadrukkelijk het motto samen uit samen thuis. Normaal gesproken hebben we in deze tijd van het jaar veel gemeenschappelijke ritten achter de rug waardoor de vorm van de Fietsvrienden dicht bij elkaar ligt. Echter de vorm in de groep is vandaag door de Corona situatie zeer divers. Rond zeven uur zet het oranje lint (ja u leest het goed!!) zich in beweging richting Amsterdam. Daar aangekomen treffen we een stad in slaap aan. Dat is ff lekker want een paar uur later zal het door het mooie weer bruisen van de mensen die allemaal van het mooie weer willen genieten. Nu echter nog niet. Dat stelt ons in staat om het minst interessante deel van de stad snel achter ons te laten. Tussen IJburg en Muiden komen we op een fietspad met schapen te rijden. De schapen trekken zich niets aan van de oranje meute. We worden gedwongen de snelheid eruit te houden en scherp op te letten. In Muiden aangekomen passeren wij bij de sluis ons camerateam. Dat beloven mooie beelden te worden. Hans C en Jeroen houden het hier voor gezien en keren huiswaarts.
Bij Almere, na vijftig kilometer, de eerste korte stop. Al die mannen op een zekere leeftijd hebben dat vanwege de toenemende prostaatgrootte natuurlijk wel nodig. Met grote stofwolken arriveren ook Rob en Dennis die een off-road-pad moeten nemen om bij ons aan te sluiten. De temperatuur begint al toe te nemen dus het is ook tijd om overbodige arm en beenstukken uit te trekken. Nog even een professioneel shot vanuit de achterklep van de volgwagen en we gaan de strijd met de Noord-Oosten wind aan.
Halverwege de dijk zit uw rijdende reporter ff te tukken. We moeten oversteken maar de aanstormende automobilist gebruikt liever zijn claxon dan zijn rem en dwingt ons vol in de ankers te gaan. Zoals Maxima zou zeggen “wel een beetje dom van uw rijdende reporter”. Het loopt gelukkig allemaal goed af.
Zonder het een terugkerend thema in dit stukje te willen laten worden staat de volgende plaspauze bij Lelystad op het programma. Het duurt ff voordat we weer op weg zijn maar we belanden al vlot op de dijk die ons richting Enkhuizen brengt. Appeltje eitje zou je zeggen gezien de groepsgrootte. Niet is minder waar. Uw rijdende reporter is het eerste slachtoffer van een stootlek vanwege de losliggende stenen op het fietspad. Gelukkig hebben we vandaag weer de technische dienst bij ons genaamd Ed(win). Het is altijd weer bijzonder om te zien met wat een gemak en snelheid hij een vervangende band weet te plaatsen. De grote handen van Ed zijn een natuurlijk gereedschap waarmee hij zeer vaardig omgaat. Gecombineerd met een elektrische compressor is de klus in no time geklaard. Joep is er kennelijk ook van gecharmeerd want hij meldt nog voordat we kunnen wegrijden ook een lekke band. Ed gaat weer aan de slag. Maar wat is dat nou!! Een oranje binnenband. Hilariteit en opmerkingen zijn natuurlijk niet van de lucht. Joep kennende heeft hij fors geïnvesteerd in deze featherlight bandjes. Ditmaal niet bij onze hofleverancier De Wit denk ik tenzij die tegenwoordig ook Durex leverancier zijn J. Enfin weer op weg maar een paar honderd meter verderop is het weer raak. Lek!!!!
Stephan begint zich zorgen te maken over de vooruitbetaalde stop in Broekerhaven en we besluiten met een groep vooruit te rijden om de horeca uitbater te laten weten dat we er bijna zijn. Onze eerste voltallige koffie en taartstop na anderhalf jaar willen we natuurlijk niet missen. Het loopt goed af en we genieten in de volle zon met grote teugen. Niet alleen van de koek en zopie maar zeker ook van het voltallige gezelschap. Top hoor!!!
We stappen hierna weer op voor de laatste vijftig kilometer. Het tempo zit er lekker in en we belanden al vlot in Hoorn. Daar begint het toch wel iets drukker te worden maar onze Simon-Simon bewijst weer eens dat een navigatie niet nodig is als hij voorop rijdt. Na Hoorn beginnen de eerste vermoeidheidverschijnselen zich voor te doen in de vorm van een omgekeerd (Ronald) Hinnetje. Normaal gesproken perst hij er als hij het huis begint te ruiken nog altijd wel een sprintje uit. Maar niet vandaag want de kramp slaat genadeloos toe. Het lukt niet heel vlot om dit te verhelpen maar uiteindelijk rijden we toch weer via Oosthuizen naar Purmerend. Marco is voor even de stuwende kracht achter Mark. Goed werk Marco!! Positieve groepsdruk!! Bij Purmerend aangekomen probeert een lekke band de pret weer te drukken. Dit lukt natuurlijk niet want de sfeer is ondanks de groeiende vermoeidheid optimaal. Door het mooie weer, de complete groep en de te verwachten mooie beelden laten wij onze dag niet meer stuk maken.
Joep ziet echter nog wel een gevaar dat het kwartje de andere kant op kan vallen. Hij heeft aan het thuisfront een tijdig startende bootrit toegezegd en begint zich nu wel zorgen te maken over de strenge toespraak die hij thuis kan verwachten. Hij besluit alvast direct naar huis te rijden. Uw rijdende reporter zorgt voor de psychologische begeleiding. Immers het laatste stukje moet hij het zonder het comfort van de groep doen. Gelukkig klokken we op tijd af. Eind goed al goed .
We kunnen terugkijken op een historische dag na 1,5 jaar Covid ellende. Dit smaakt zeker naar meer. We hebben ongetwijfeld nog een mooi seizoen voor de boeg. Genieten mannen!!! en @Dennis en Rob; we zijn erg benieuwd naar de beelden. Dank voor jullie inspanningen. Tot het volgende verslag
Marcinello uw rijdende reporter
