De zomer is nog in volle gang maar afgezien van de redelijk milde temperatuur heeft het weer vandaag meer kenmerken van herfst dan van de zomer. De wind komt met kracht 5 tot 6 uit het zuidwesten en de donkere wolken zijn een voorbode van een vochtig ritje.
Desondanks komen er vanmorgen toch weer tien diehard fietsvrienden bij de brandweer bijeen voor de collectieve zondagsrit. Vandaag is er geen vooraf geplande route. We besluiten ter plekke dat we het eerste gedeelte de strijd met de wind aangaan richting het zuidwesten. Via Assendelft en langs de golfbaan Heemskerk gaan we via Beverwijk richting de sluizen om daar het kanaal over te steken.
De wind vergt opperste concentratie en inspanning. De lichte fietsen met hoge wielen zijn toch eigenlijk voor andere omstandigheden ontworpen. Koppie erbij dus. Marco (M) is op dit moment in bloedvorm. Hij fiets in een constant tempo op kop alsof de wind niet bestaat. Het lijkt wel of de eergenoemde (M) voor motor staat. Simon en Enrico loodsen ons vakkundig vanaf IJmuiden richting het welbekende kopje van Bloemendaal. De groep met fietsvrienden is niet altijd even uitbundig maar als we aan het begin van het kopje staan lijkt het wel of de competitieve Max Verstappen in de meesten bovenkomt. Wie zal er vandaag de kopjeskoning worden? Gas erop en we gaan het snel zien. Helaas komt uw rijdende reporter vandaag in de achterhoede boven en kan derhalve geen klassement publiceren. Het maakt eveneens pijnlijk duidelijk dat er voor mij nog wat werk aan de winkel is voorafgaand aan het geplande verblijf in Italie.
Via de Zeeweg gaat het richting Bloemendaal aan Zee. Op de boulevard wordt het pas een echte uitdaging. Windkracht zes komt over de zee ongeremd de boulevard op. Dat is wel ff klussen geblazen en de groep valt al snel in tweeën. In het centrum van Zandvoort hergroepeert de groep zich weer en we besluiten vandaag de Langevelderslag maar even te laten voor wat hij is. Na vijftig kilometer tegen de wind in beuken is de zuigende kracht van een kop koffie met appeltaart niet te weerstaan. Als we met zijn allen (overdekt) zitten begint het vrijwel gelijktijdig te regenen. Perfecte timing!!
Op het terras wordt de recente aanschaf van een nieuwe fiets door Edwin (de W) besproken. Ik zie daarbij wel enigszins bezorgde blikken. Hij zal toch niet nog harder gaan op zijn nieuwe ros? Gelukkig biedt de Covid situatie de groep voorlopig nog even wat voordeel want het gaat nog even duren voordat de nieuwe aanwinst geleverd wordt. De regen blijft nog even aanhouden en we besluiten om van de nood een deugd te maken door nog een tweede bakkie te bestellen. De strategie pakt goed uit en het is droog als we weer opstappen.
De terugweg gaat via de ringvaart Haarlemmermeer naar de pont Buitenhuizen. De wind staat hierbij vol in de rug en achteraf blijken er op Strava behoorlijk wat PRtjes te zijn aangescherpt.
Bij de pont blijkt niet iedereen aan zijn mondkapje te hebben gedacht (ondanks de mail vanmorgen). Marco (M) wel maar zal hij nou stiekem lippenstift dragen of heeft hij het mondkapje van zijn vrouw even snel meegepakt vanmorgen? Aanleiding voor de nodige opmerkingen natuurlijk. Ook het Edwin aan Joep uitgeleende kapje dat in eerste aanleg verdacht veel op een stringetje lijkt biedt aanleiding tot de nodige fantasie. Een van de groepsleden meldt dat hij laatst à la van der Poel bij het van de kast af springen het plankje miste en zo naast het bed belande in plaats van zijn vrouw te verblijden. Gelukkig arriveert de pont snel want de gesprekken beginnen een bedenkelijk niveau te bereiken.
Als we de pont opgaan kunnen we zonder mondkapje met zijn allen op het autodek staan. Je voelt het natuurlijk al aankomen. Het laatste stuk met een straf rugwind levert weer spektakel op. Tot de Forbo gaan de meesten helemaal los en, oordelend aan de hand van de Strava registratie sneuvelen ook hier de nodige Pr’tjes.
Ook de nodige ego’s als ik het appverkeer na de rit een beetje volg. Enfin weer een mooie memorabele rit.
Hopelijk volgende week betere omstandigheden.