Dinsdagavond voorafgaand nog even de laatste punten met zijn allen bespreken in het “clubhuis” bij Roland in de tuin. De teamindeling wordt bekend gemaakt door Marcel G. Stephan zal niet kunnen deelnemen i.v.m. vakantie maar heeft toch zijn steentje bijgedragen aan de organisatie. Dank Steef.
Zaterdagmorgen 24 juni is het dan zover. Vertrek om 8.30 uur bij de brandweer in Wormer. De sfeer is uitgelaten maar er is tegelijkertijd enige spanning waar te nemen. Het is ook niet niks om 520 kilometer te overbruggen met het team. Op naar Zwolle. Ronald H was oplettend geweest. De A10 is deels gesloten dus we gaan over de Dijk Enkhuizen-Lelystad. We komen op tijd aan en het is al gezellig druk op het terrein van het PEC Zwolle. De temperatuur is de 30 graden al ruim gepasseerd. Het zal niet alleen een prestatie worden om de afstand te voltooien maar ook om het vochtgehalte op peil te houden. We hebben nog tijd voor een kop koffie maar daarna is het toch echt tijd om de (nog) witte billencollectie uit Wormer op het parkeerterrein te tonen bij het omkleden. Nog een goede kwak kontvet in de broek en we zijn om 13.30 uur gereed voor vertrek.
De eerste paar kilometers is het meteen al oppassen geblazen. De scheiding tussen de wandelaars, hardlopers en fietsers komt langzaam tot stand en we pakken ons ritme op. De eerste etappe rijden we deels met het gehele team.
Rick, Thijs en Ronald en Rob zijn al onderweg naar het eerste wisselpunt. Zij nemen de logistiek gedurende de rit voor hun rekening. Ronald en Rob zorgen voor het verplaatsen van de fietsen en Rick en Thijs rijden in de personenbus. Ze maken daarmee een cruciaal onderdeel uit van het team. Ook zij zijn vrijwel de gehele 24 uur in beweging. Slapen lukt maar zeer beperkt. Top werk mannen dank jullie wel!!!
Het eerste team bestaat uit Marcel G, Roland, Edwin, Enrico, Ron en Marcel (de L). Laatstgenoemde nu even zonder helikopter. Hij waakt weliswaar over de gezondheid van zijn teamgenoten maar het bleek, tot teleurstelling van met name Marcel die nu veroordeeld was tot de fiets, niet mogelijk om landingsplaatsen bij de wisselpunten te organiseren😊. Na 50k stapt team 1 volgens schema uit en wordt naar het eerste wisselpunt op vliegbasis Twente gebracht. Had volgens mij een mooi landingspunt geweest Marcel !!
Daar ontmoeten we elkaar later in een gezellige drukte. De eerste borden pasta worden al gretig verorberd, er wordt veel water en sportdrank gedronken en de voorraden voor onderweg worden weer aangevuld. Team één pakt de 2e etappe naar Zutphen op. Wij laden de spullen in de bus en verplaatsen ons naar Zutphen om ons daar gereed te maken voor de volgende etappe. Onderweg worden de eerste dutjes gedaan. Het is inmiddels wel duidelijk dat je ieder rustmomentje moet proberen te benutten. Als je niet aan het fietsen bent ben je wel aan het eten, omkleden of in en uit aan het laden. Dat benutten lukt wat lastig als je met Jeroen in de bus zit. Het is bekend dat hij in alle standen slaapt en dat hij zoveel geluid maakt dat je het idee hebt dat je een motorstoring hebt. De rest kan slapen in ieder geval wel vergeten. Gelukkig komen we na een uurtje al aan in Zutphen. De door Jeroen veroorzaakte tinnitus zal hopelijk wel weer wegtrekken.
Oh ja; ik had team twee nog niet voorgesteld. Dit team bestaat uit Joep, Frank, Marco M Rob, Jeroen en Marco R (uw rijdende reporter). Team twee pakt de route op naar Arnhem. Wat een fantastische rit zeg!! Dwars door de mooie Veluwe. Wel nog een verassing aan het einde. De Posbank blijkt onderdeel uit te maken van de route. Daar waren we niet op voorbereid. Even doorbijten maar het uitzicht dat we gepresenteerd krijgen maakt het allemaal de moeite waard.
In Arnhem is ook eten en drinken weer het thema. Het fietsen in de hoge temperatuur, het is nog steeds warmer dan 30 graden, trekt een behoorlijke wissel op het energieniveau. Groep één is al uitgegeten als we aankomen en pakt de volgende rit richting Tilburg op. Dat belooft door de invallende duisternis een taaie te worden.
Wij, groep twee, besluiten om direct na het eten verder te reizen naar het ijsstadion in Tilburg. Daar proberen een paar van de groepsleden nog wat te slapen. Dat blijkt lastig. De hartslagen liggen nog hoog en de temperatuur gaat nu ook bepaald niet naar beneden. Bovendien liggen de matrassen midden in de rumoerige ijshal. Als groep 1 arriveert is het duidelijk te zien dat de tweede rit een behoorlijke wissel op de groep heeft getrokken. De darmen van Enrico willen ook niet helemaal meewerken.Gelukkig heeft Rob P een paardenmiddel paraat waardoor de problemen daarna snel onder controle zijn. Groep twee pakt de nachtrit op naar Capelle aan den IJssel. In het begin gaat de navigatie nog niet helemaal lekker. Toch maar ff stoppen om de Garmins goed in te stellen en tegelijkertijd een praatje maken met enkele dames die net uit de kroeg komen rollen. Die vragen zich natuurlijk af wat die oranje pensionadosmidden in de nacht in Tilburg te zoeken hebben. Dat levert een vermakelijk gesprek op met (natuurlijk) Joep. Marco en Jeroen fixen het probleem en we kunnen verder. Al snel blijkt dat rijden in het donker toch wel extra uitdagingen oplevert. Je kunt minder makkelijk vooruitkijken en ondanks onze verlichting rijden we toch wat vaker verkeerd dan overdag.
De temperatuur blijft onverminderd hoog net als de motivatie. Gelukkig is er weinig verkeer op de weg. We naderen Rotterdam vanaf het zuiden via Breda, De Biesbosch, Moerdijk, Dordrecht en Zwijndrecht. Onderweg rijden we langs pas gemaaide weilanden. Dit heeft direct een effect op Jeroen. Zijn allergie is het met verder fietsen eigenlijk niet eens. Bovendien heeft Jeroen vergeten zijn tabletten in te nemen. We laten het tempo een aantal kilometers zakken en uiteindelijk komt Jeroen weer bij als we de bebouwing van Rotterdam bereiken. Bij Capelle aangekomen komt de zon al weer op net als de vermoeidheid.
Gelukkig is groep 1 er al weer klaar voor. Zij pakken de rit op naar Utrecht. Wij hadden ons eigenlijk verheugd op een massage. Nee ik hoor je denken ….gewoon een sportmassage dus geen happy end. Er blijkt maar één masseur aanwezig dus we besluiten er op te gokken dat er in het volgende wisselpunt in Utrecht meer aanwezig zijn. We pakken in en reizen door. In Utrecht blijkt onze gok verkeerd uit te pakken. We zij allereerst te vroeg en er blijkt ook geen massage aanwezig te zijn. Dan maar even wat slaap proberen te pakken op een bank in de kantine van het verlaten ijsstadion. Voor mijn gevoel heb ik niet geslapen maar 1,5 uur later word ik wakker gebeld door Ronald omdat het ontbijt klaar staat en groep 1 alweer gearriveerd is. De korte slaap heeft nu niet bepaald verbetering gebracht. Doorbijten maar !! Na een ontbijt met croissants en verse pannenkoeken en wat rek en strekoefeningen kom ik weer een beetje terug op de planeet.
Op het parkeerterrein kleden we ons om voor de laatste lange etappe van 114 km. Ondanks het vroege tijdstip is het al verzengend heet. Smeren dus! Gelukkig staan we er niet alleen voor in het laatste deel. Groep één sluit weer aan op zo’n vijftig/zestig kilometer voor het einde weer zodat we gemeenschappelijk bij de finish komen. Onderweg worden we gastvrij opgewacht bij een Mc Donalds-restaurant waar drinken en sportvoeding en zelfs een DJ geregeld is.
Bij het oversteken van de weg vindt een bestuurder, die kennelijk nog minder rust gehad heeft dan wij, het nodig om luid toeterend voorrang op te eisen op een andere bestuurder die geen kant op kan. Daarmee blokkeert hij ook onze weg. We rijden er omheen maar kunnen het niet laten om een klap op zijn achterruit te geven om hem zo een beetje tot bedaren te brengen. Het tegenovergestelde is het effect. De man schiet luid scheldend uit zijn auto en probeert uw rijdende reporter met de fiets nog tussen de benen om te duwen. Gelukkig kan ik de duw deels ontwijken en nog net blijven staan. Misschien niet helemaal goed doordacht of het is de vermoeidheid die zijn tol begint te eisen maar wij schieten meteen in de actiestand. De man ziet het oranje collectief op zich afkomen en lijkt nu ook ineens te beseffen dat hij zich niet zo handig gedroeg. Hij durft zelf zijn auto niet meer in te gaan. Er blijft van de dappere strijder weinig meer over. Onder luide niet mis te verstane verbale aanwijzingen dringen wij toch op zijn vertrek aan. Dat lukt en de rust keer weer terug. Eerst maar ff een bakkie. Een paar minuten later worden we nog bezocht door enkele lokale agenten die ons naar het voorval vragen. Zij (en wij) maken er niets van en we vervolgen onze weg weer. De adrenalinespiegel neemt gedurende de eerste kilometers langzaam weer normale vormen aan.
Als we weer zijn geland treffen we groep één langs de weg op de Veluwe. We rijden natuurlijk op zondagochtend dwars door de Bible Belt. Ze zijn ook al op de oorspronkelijk geplande stopplaats op een onvriendelijke doch dringende wijze verzocht om zich te verwijderen.
Enfin we zijn weer compleet voor het laatste gedeelte. Langzaam komt de oranje trein op gang. De vermoeidheid begint hier en daar nu wel echt toe te slaan. Regelmatig wordt er “een tandje er af” gevraagd. Rond 11 uur rijden we bij Ermelo. We besluiten de tank nog even te vullen met koffie en appeltaart. En wat voor een appeltaart; zelfs onze Ed (maatje XXXXXL) kan het stuk taart niet helemaal op. Nog een laatste stuk naar Zwolle waar we rond 13.30 uur arriveren.
De ontvangst vindt plaats in het centrum van Zwolle. Daar reiken we op het podium de cheque uit van het geld dat we gezamenlijk hebben kunnen ophalen. Een fantastisch bedrag van Euro 12.500,- . Een schitterend bedrag waarmee we dankzij onze sponsors heel veel families in moeilijke omstandigheden kunnen ondersteunen.
HARTELIJK DANK HIERVOOR AAN ALLE SPONSORS !!!
We kleden ons wederom om op het parkeerterrein. De witte billetjes van 24 uur geleden tonen hier en daar meer inmiddels meer rood dan wit. Op naar Wormer om gezamenlijk een welverdiend drankje te nemen op de goed afloop en onze ervaringen te delen met onze families. Een mooie afsluiting van een prachtig weekend!!
‘S avonds om 9.30 uur gaat uw rijdende reporter “even” kort op bed liggen. Het gevolg laat zich raden. Gedurende bijna 12 uur mooie dromen over dit fantastische avontuur.
De volgende morgen wordt ik wat verward wakker; droomde ik nu alweer over de Homeride van 2024 ???…….. wordt vervolgd
