Verslag

Ja, daar is hij toch weer…

Wat is er toch gebeurt met de rijdende reporter?

Overlijdensadvertenties, uitschrijvingen uit het gemeentelijk register, spamboxen kortom alles is wel gecontroleerd maar geen teken van leven van de rijdende reporter de afgelopen weken. Wel dat klopt. De tweede golf heeft bij uw rijdende reporter een gebrek aan inspiratie veroorzaakt. Het “normale” wekelijkse groepsavontuur met de volledige groep biedt altijd wel een anekdote of een gebeurtenis om als kapstok te dienen voor een lekker slap verhaal. Een rit met zijn tweeën maakt dit een stuk lastiger kan ik u verzekeren. Voor het bijhouden van de conditie is het overigens meer een voordeel dan een nadeel om met zijn tweeën op pad te zijn. Verschuilen in de groep is er namelijk niet bij. Bij dit soort ritten is het altijd vol aan de bak. De laatste weken heeft uw rijdende reporter met verschillende fietsvrienden gereden waaronder Wim B, Cees R en onze Purmerendse fietsvriend Rob. Ik kan u verzekeren dat de mannen stuk voor stuk in vorm zijn. Normaal wordt er een stapje terug gedaan naar de winter toe maar nu ff niet. Als dat zo doorgaat belooft het een vliegende start voor het volgende seizoen. Misschien moeten we nog even snel checken of de inschrijving 2021 voor de Tour of de Giro nog open staat!!

Vanmorgen heeft uw rijdende reporter een rit gepland met Edwin G.Om 08.30 uur sharp vertrekken we vanaf de Forbo. Het wordt een pittige rit. Windkracht vier uit het zuiden aantrekkend naar vijf rond 11.00 uur. We besluiten om te starten met de kop in de wind. Op naar pont Buitenhuizen langs de Nauernasche Vaart. Dat valt niet mee (zeg maar tegen). Ed moet nog even inkomen want zijn spieren herinneren hem op genuanceerd wijze aan het ritje dat hij gisteren met fietsvriend Marcel G (ja u weet wel) heeft gemaakt. Aangekomen bij Buitenhuizen blijken we een redelijke timing te hebben. De pont arriveert vlot. De bemanning op de pont, met name een enthousiaste nieuwe kracht heeft wat moeite met de Buf die Ed voor zijn gezicht trekt. Uiteindelijk mag hij toch mee als hij op het autodek gaat staan. Voortaan een “officieel” mondkapje meenemen. Vandaag geen drive by zwaai by route dus onderweg naar de overkant stemmen we de route af. Via Spaarndam, Haarlem, Santpoort gaat het over de Zeeweg richting Zandvoort. Bij het begin van de boulevard zijn we wel aan een “koffie to go” toe. Maar helaas we rijden de boulevard af tot en met het centrum en geen kop koffie te krijgen.

De ingewijde lezer is ongetwijfeld bekend met de communicatie van Edwin. “We zijn dus aangewezen op de bidons” constateert hij nuchter in het centrum van Zandvoort. Uw rijdende reporter kijkt nog een keer zorgvuldig om zich heen maar kan alleen maar concluderen dat Edwin helaas gelijk heeft. Na een paar slokken uit de bidon aanvaarden we de terugweg. Na de boulevard duiken we bij Bloemendaal de duinen in. Best druk gezien de omstandigheden. We slalommen ons tussen de wandelaars en (elektrische) fietser door naar IJmuiden. In het havengebied rijden we langs een geopend tankstation dat heel hard KOFFIE naar ons roept. Hier gaan we natuurlijk geen weerstand aan bieden. We worden verrast met een lekkere Starbucks cappuccino. Lekker hoor !!!

De batterij is weer vol en we gaan weer op pad. Bij het Noordzeekanaal ontworstelen we ons bijna aan de greep van IJmuiden maar op het moment dat we dat denken te doen zien we de pont bij Tata net voor onze neus vertrekken. Dan maar doorgefietst langs het Noordzeekanaal wederom richting Buitenhuizen. Dat is best nog wel een stuk trappen. Bij Edwin beginnen de inspanningen van gisteren en de weerstand van de Leopard banden hun tol te eisen. Met een tandje er af vervolgen we onze weg. Bij de pont moeten we even wachten en …… Nog meer fietsvrienden arriveren bijna gelijktijdig. Kennelijk heeft de zuidenwind bij meerdere fietsvrienden (Mark, Ronald en Rob) dezelfde route inspiratie opgeleverd. Edwin ondergaat gelaten weer hetzelfde commentaar als op de heenweg over zijn Buf en wordt op het autodek geplaatst afgezonderd van de rest. Op de pont wordt nog even gespeculeerd op de mogelijkheid om in januari weer met de groep te kunnen rijden. We zien er allemaal weer naar uit. Afwachten maar. Het laatste stuk naar huis is natuurlijk wel lekker. De zuidenwind is inmiddels aangetrokken naar windkracht 5 en staat vol in de rug. Uw rijdende reporter kan het even niet laten om een “Hinnetje” te doen op het laatste stuk naar de watertoren. Lekker hoor!! Bij de watertoren kijk ik achterom blijkt het Hinnetje wederom letterlijk van toepassing. Dit keer niet Ronald maar Mark zit nog in het wiel. We ronden af met een snel stuk langs de Nauernasche Vaart en we kunnen voldaan terugkijken op een heerlijke herfstrit. 

Thuis gekomen begint het vrijwel direct te regenen. Nog snel even het carbon paard onder de douche en daarna zelf genieten van een lange stomende wasbeurt om de vermoeidheid van het lijf af te spoelen. Wat een genot en wat een lekkere basis voor de rest van de zondag. Misschien wel weer een goede motivatie om volgende week weer wat te schrijven. 

Blijf gezond en tot de volgende keer !!!