Zaterdagavond komt er een bericht van Stephan in de groepsapp binnen. Helaas kan hij niet mee omdat hij zijn buurman onverwacht moet begeleiden bij een ziekenhuisbezoek. Hij blijkt zijn knie gebroken te hebben.
Dit lijkt wel een thema te worden de laatste tijd. Recentelijk zijn Jaap en Ronald gevallen en in de ziekenboeg beland. Gelukkig waren zij beiden in het goede gezelschap van Marco M die hen op weg naar huis heeft begeleid. Degenen die Marco kennen weten dat hij een voorkeur heeft voor een bijzondere afmontage van zijn fiets. Misschien een goed idee om zijn volgende fiets in wit met een rood kruis uit te laten voeren en een blauwe zwaailamp aan de achterkant van het zadel. Piet de Wit maar even vragen bij de volgende bestelling zou ik zeggen. Misschien meteen maar ff op zoek naar een leuke verpleegster voor in de groep. Kan nooit kwaad zou ik zeggen.
Alle gekheid op een stokje de situatie is natuurlijk voor beide slachtoffers niet plezierig.
Sterkte bij het herstel mannen.
Zondagmorgen is het vroeg vertrekken vanwege het schema van de pont bij Buitenhuis.
De wekker gaat bij uw rijdende reporter al om 6.40 uur. Dat voelt niet helemaal lekker na een korte nacht veroorzaakt door de warmte in huis en een luidruchtig feestje bij de buren.
Ik twijfel nog even of ik me nog kort om zal draaien maar weet dat dat niet gaat werken. Ik zal op zeker in slaap vallen en balen als een stekker als ik niet met de groep mee kan op de fantastische rit die is uitgezet.
Ik weet me uit bed te hijsen en na een ontbijt en een extra sterke kop koffie gaat het op naar het vertrekpunt.
Bij de brandweer staat het grootste gedeelte van de oranje karavaan al gereed. Achttien man vandaag om precies te zijn.
Om 7.50 uur gaan we richting de pont. Het is heerlijk fietsweer. Niet te warm en een matige wind.
Marco neemt de rol van Stephan vandaag op zich. Hij pakt de kop en navigeert ons vakkundig over de route.
De route gaat door de Haarlemmermeer richting het Groene Hart. Prachtig om in een voor ons onbekend gebied te rijden met dit weer en de volledige groep. Ouderwets mooi!!
Stephan heeft bij Wilnis bij een restaurant onze komst aangekondigd. Bij Wilnis aangekondigd slaat de twijfel toe. Wat gek? We zouden hier toch het restaurant moeten vinden. Marco besluit door te rijden in het vertrouwen dat Stephan, zoals altijd, de boel goed heeft voorbereid. Tromgeroffel als we uit de bebouwde kom van Wilnis rijden. Maar gelukkig blijkt de aanname van Marco juist.
De koffie en het gebak smaken goed en we stappen na een half uurtje weer op richting Vinkeveen. Vanaf hier krijgen we de wind wat meer op de kop.
Bas en Edwin melden zich om beurten in de kop van de groep om samen met Marco de wind voor de groep te breken.
Edwin doet hierbij zijn naam Edwin de Trekker weer eer aan. In een beentempo dat menig staafmixer niet zou misstaan zet hij de pace op 33/34 km/u tegen de wind in. Hierdoor begint het wel hier en daar te kraken in de groep. Zeker als we door Amsterdam Zuidoost slingeren. Een aaneenschakeling van bochten is niet bepaald de ideale combinatie om met een hoog tempo te rijden. Met name achter in de groep is het flink aanpoten om de aansluiting te houden. Het lukt op de een of andere manier alleen tijdelijk om het enthousiasme in de kop van de groep te temperen. Het tempo gaat er even af en wordt even verder weer net zo makkelijk opgepakt.
Inmiddels moet Marco toch een stapje terug doen. Het kopwerk heeft er toe geleid dat de reserves moeten worden aangesproken en hij zoekt een beschutte plek in de groep.
We rijden via Amsterdam Noord waar ons nog een hobbelige verassing wacht. Het wegdek van de Nieuwendammerdijk is altijd een uitdaging. Helemaal in hoog tempo aan het einde van de rit. Na deze hobbel(s) genomen te hebben resten ons nog de laatste kilometers via Poelenburg en het fietspad langs de A7. Bij het Kalf valt de groep uit elkaar. Rob gaat richting Purmerend en de mannen uit Zaandijk gaan via de Leeghwaterweg naar huis.
De rest stoempt nog ff lekker tegen de wind in door de Enge Wormer.
Ik kom naast Hans C te rijden. “dat hebben we toch maar weer ff mooi geflikt ouwe !” . Een uitspraak waar ik het, het begrip ouwe daargelaten (lol), roerend mee eens ben.
We kunnen terugkijken op een ouderwets mooie rit met een complete groep. Geen lekke banden en…….. geen ongevallen. Jammer een leuke verpleegster in de groep was toch wel een leuk vooruitzicht maar ook wel gelukkig want Marco heeft zijn kruit met al het kopwerk wel verschoten.
Tot volgende week
Marcinello uw rijdende reporter
