Elk jaar nemen met een gedeelte van de groep deel aan de uitdagende Homeride. Met onze inspanningen brengen we elk jaar zoveel mogelijk geld bij elkaar om het belangrijke doel de Ronald Mc Donald huizen te ondersteunen. Helaas is dit evenement ook door de Corona crisis afgelast.
Vandaag steken we dit doel en de homeride organisatie letterlijk een hart onder de riem We rijden een hartvormige route (zie Strava) van 144 km.
We komen gezamenlijk bij elkaar bij de firma Cornelissen waar Hans voor de koffie zorgt en waarbij de koeken van Buter natuurlijk niet mogen ontbreken.
Dennis zorgt samen met Ed voor de vastlegging op film en foto. Helaas blijkt het te hard te waaien voor onze drone maar de mannen zullen er zeker wat moois van maken met de rest van de apparatuur.
Voordat we vertrekken maken we nog een mooie foto met de hele groep in hartopstelling waarna we vertrekken met tussenpozen in drie groepen.
We beginnen op bekend terrein met het rechtergedeelte van het hart over de Noorderweg richting Oosthuizen. Uw rijdende reporter heeft “de eer” om samen met onze wegkapitein Stephan het kopwerk te mogen doen. Tot Oosthuizen geen probleem maar daar draaien we in zuidelijke richting en komt de windkracht vijf vol op de kop.
Dennis en Ed hebben het druk met filmen en foto’s maken. Best wel een uitdaging omdat je ook nog de plek van de drie onafhankelijke groepen moet inschatten. We rijden letterlijk tussen de buien door, maar bij Edam houden we het toch net niet droog. Uiteindelijk valt het wel mee en blijft de stemming opperbest. Dat geldt niet voor Joep. Hij heeft geen lekkere dag en besluit bij Broek in Waterland af te haken nadat hij nog een stuk kopwerk als bijdrage aan het collectief heeft gegeven.
Op het moment dat we afscheid nemen blijkt Rob P lek te zijn gereden. Een welverdiende rustpauze is het gevolg en na tien minuten rijden we fris verder. We rijden vrijwel direct verkeerd. Walter komt bij het draaien ten val en houdt er een lelijke scheur aan over in zijn ego en in zijn duim. We maken de plek vrij voor de traumaheli en schatten in dat we na twee zakken bloed weer verder kunnen. Onzin natuurlijk!! De wond blijkt wel flink te bloeden en we weten met enige improvisatie met een servet en een duimstuk van een chirurgenhandschoen het probleem op te lossen. Walter heeft pijn maar zet, zoals het een diehard fietsvriend betaamt, dapper door.
We zetten de rit voort via Monnickendam in de richting van Amsterdam. Daar rijden we door Amsterdam Oost en komen we een voor uw rijdende reporter bekende plek tegen bij de Middenweg. Hier brak ik vorige week mijn steekas. Deze is inmiddels vakkundig door Piet de Wit gerepareerd dus de lakmoesproef volgt bij het oversteken van de weg waar het vorige week misging.
Niks aan het handje gelukkig !!
We rijden Amsterdam uit en volgen de Amstel in zuidelijke richting. De bewolking trekt weg en het zonnetje vormt de basis voor een aangename voortzetting van de rit.
Uiteindelijk belanden we in Uithoorn voor de koffie met appelgebak. Als wij aankomen vertrekt de eerste groep al weer voor de tweede helft van de rit. Marco M sluit blazend en zuchtend aan. “ dit gaat wel ff van jetje”. Ik kijk Glen aan en hij kan een glimlach niet onderdrukken.
Jeroen K vindt op het terras een koebel en geeft een hilarische voorstelling waarin hij alle mogelijkheden van de koebel demonstreert. Hij laat zijn fantasie daarbij geheel de vrije loop. Lachen !!!
De tweede helft van de rit brengt ons o.a. naar Hoofddorp. Hier gebruiken ze schapen om de dijken naast de fietspaden te laten begrazen. We moeten dus tussen de verse hopen en de overstekende schapen door manoeuvreren. Dat is weer eens wat anders. Wel een mooi Hollands plaatje.
Na het natuurreservaat Hoofddorp achter ons gelaten te hebben steken we door Haarlem heen om uiteindelijk de pont te nemen bij de Hoogovens. We zijn er bijna !! Nog “maar” 35 km om de linkerkant van het hartvormige parcours te voltooien. Het blijft wel een bijzonder gezicht al die mensen met een mondkapje op de pont.
Aan de overkant blijkt de duim van Walter toch in toenemende mate op te spelen. Hij pakt de kortste route naar huis.
Wij duiken het duingebied boven Beverwijk in. Voor zover we nog geen pijn in de edele delen hadden krijgen we dat nu wel. Het fietspad dat we volgen tot Catricum aan Zee bestaat geheel uit klinkers. Niet echt ideaal met al die stijve frames en die kleine zadeltjes. Gelukkig wel wind in de rug dus qua tijd duurt de kwelling niet langer dan noodzakelijk.
Bij de Zeeweg draaien we richting Castricum en de Provinciale weg. Hier wacht ons de laatste uitdaging. De wind nog even vol op de kop. Uw rijdende reporter zit inmiddels op de reservetank; de wind heeft toch wel wat veel van de energievoorraad gevergd. Gelukkig zijn er nog een paar frisse ploeggenoten die de kop pakken.
Bert de R komt naast me rijden en vraagt of ik het fijn vind dat hij me uit de wind rijdt en suggereert dat ik daar wel ff wat over kan schrijven in het verslag. Dat doen we dan bij deze; Bert heeft mij fijn 15 minuten van de bijna 6 uur uit de wind gereden. Hartelijk dank Bert!! Dit heeft echt mijn rit volledig goedgemaakt. Zonder jouw inspanningen had ik tegen het vallen van de avond zeker pas Wormerveer bereikt.
Alle gekheid op een stokje; wel ff fijn dat je af en toe uit de wind gereden wordt. Dank hoor Bert (en anderen) .
Degenen die het parcours kennen weten dat je bij een westenwind na station Uitgeest de wind schuin in de rug krijgt. Dat is ff lekker afsluiten richting Wormerveer.
Het is half drie als we daar aankomen.
We kunnen terugkijken op een vanwege de harde wind en het vele stoppen optrekken en keren inspannende maar prachtige dag met voor het eerst weer wat grotere groepen.
De route was fantastisch uitgezet !! Complimenten Steef !! Strava toont een prachtig hartvormig patroon.
Uw rijdende reporter en naar ik aanneem ook de andere groepsleden zijn benieuwd naar de beelden van Dennis.
Iedereen weer bedankt en tot volgende week.
Marcinello uw rijdende reporter.
